วารสารสหวิทยาการ

การประเมินการทำงานแอไจล์ในบริบทอุตสาหกรรม 4.0: กรณีศึกษาอุตสาหกรรมการผลิต

กฤษณ์ ปัทมะโรจน์ — 2023-12-30

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะวุฒิภาวะแอไจล์ในบริบทอุตสาหกรรม 4.0 ของกลุ่มผู้ให้ข้อมูล และ 2) ศึกษาอุปสรรคการพัฒนาแอไจล์ในบริบทอุตสาหกรรม 4.0 ของกลุ่มผู้ให้ข้อมูล ด้วยเครื่องมือตัวแบบประเมินวุฒิภาวะแอไจล์ในบริบทอุตสาหกรรม 4.0 ที่ถูกพัฒนาขึ้นโดยผู้วิจัยจากการทบทวนวรรณกรรมและสอบถามจากผู้เชี่ยวชาญโดยการสัมภาษณ์กลุ่ม กลุ่มผู้ให้ข้อมูลคือกลุ่มทำงานแอไจล์ในบริษัทที่อยู่ในบริบทอุตสาหกรรม 4.0 โดยผู้วิจัยเลือกกลุ่มผู้ให้ข้อมูลแบบเจาะจงตามเกณฑ์การคัดเลือกคุณสมบัติที่เหมาะสม จากการประเมินผล พบว่าลักษณะวุฒิภาวะแอไจล์ทั้ง 3 กลุ่มแอไจล์มีความแตกต่างกัน และพบอุปสรรคในการพัฒนาแอไจล์ในเรื่อง การขาดการสนับสนุนจากองค์กร การขาดการติดตามงาน การขาดการใช้เทคโนโลยีบางประเภท และอุปสรรคการสร้างความสัมพันธ์กับผู้มีส่วนได้เสีย

อาหารสามัญ: วัฒนธรรมอาหาร และการกินของชาวไทยเชื้อสายเวียดนามอําเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย

ทุติยาภรณ์ ภูมิดอนมิ่ง — 2023-12-30

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวัฒนธรรมอาหารการกินของชาวไทยเชื้อสายเวียดนามในพื้นที่ตลาดสดเทศบาลเมืองท่าบ่อ อำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย โดยเป็นการศึกษาเชิงชาติพันธุ์วรรณาด้วยวิธีการสำรวจ สังเกตวัฒนธรรมอาหารและวิถีการบริโภคอาหารสามัญในชีวิตประจำวัน ร่วมกับการสัมภาษณ์เชิงลึกและสนทนาอย่างไม่เป็นทางการกับชาวไทยเชื้อสายเวียดนามในพื้นที่ศึกษา ผลการศึกษาพบว่า “อาหารสามัญ”ในชีวิตประจำวัน ทั้งในแง่ของรสชาติ วัตถุดิบ การปรุง การบริโภค และการจัดวางพื้นที่ของโต๊ะอาหาร สะท้อนให้เห็นถึงการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมของชาวไทยเชื้อสายเวียดนาม อาหารสามัญ จึงมี “นัยลักษณ์ทางชาติพันธุ์” ที่สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการทางความคิด วิถีชีวิต และ “ความเป็นเวียต” ที่ปรากฎในชุมชน พหุวัฒนธรรม

จริยธรรมในการตีพิมพ์

Yingluck Kanchanaroek — 2023-12-30

บทบรรณาธิการ

Yingluck Kanchanaroek — 2023-12-30

เจนตริฟิเคชั่น: ความหมาย รูปแบบ จากโลกตะวันตกสู่โลกตะวันออก

พุทธชาติ รัตนวงค์ — 2023-12-30

ระยะเวลากว่าครึ่งศษตวรรษที่ผ่านมา ปรากฏการณ์เจนตริฟิเคชั่น ไม่เพียงแต่จะจำกัดอยู่แค่เมืองใหญ่ในยุโรปและอเมริกาเหนือ แต่เจนตริฟิเคชั่นถูกมองว่าเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในสถานที่ต่าง ๆ มากมาย
ทั่วโลก ผลกระทบมีทั้งด้านบวกและด้านลบ ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์เจนตริฟิเคขั่น คือ การเข้าถือครองพื้นที่ในเขตชุมชนเมือง หรือการเปลี่ยนมือของอาคารและที่ดินที่ได้สร้างความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพให้กับย่านที่พักอาศัย ทำให้มีการผลักใสคนกลุ่มเดิมออกด้วย ทุน หรือมิติทางชนชั้น รวมถึงการพัฒนาในเชิงนโยบายที่เกิดขึ้นในพื้นที่ย่านพักอาศัย บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความหมายและรูปแบบปรากฏการณ์เจนตริฟิเคชั่นที่เกิดขึ้น ปรากฏการณ์เจนตริฟิเคชั่นนั้นสามารถแบ่งได้เป็น 3 ยุคสมัย โดยยุคแรกเกิดขึ้นในช่วง ปี ค.ศ.1960-1970 เจนตริฟิเคชั่นถูกมองว่าเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่ทำให้เกิดการย้ายถิ่น มีการต่อสู้กันระหว่างชนชั้นแรงงานและชนชั้นกลาง ยุคสมัยที่สองช่วงปี 1970-1990 เจนตริฟิเคชั่นถูกใช้เป็นเครื่องมือในการอธิบายการฟื้นฟูและพัฒนาเมืองที่เสื่อมโทรม กระทั่งถึงยุคสมัยที่สามช่วงปี ค.ศ. 1990-ปัจจุบัน พบว่าคำดังกล่าวมักใช้เป็นเครื่องมือในอธิบายการพัฒนาโครงการอสังหาริมทรัพย์สร้างใหม่ขนาดใหญ่ในเมืองชั้นใน การพัฒนาความสวยงามของพื้นที่สำหรับตอบสนองการท่องเที่ยวซึ่งขับเคลื่อนโดยอุดมการณ์เสรีนิยมใหม่ ภายใต้วาทกรรม “ความสวยงาม” และมีการขยายความหมายของเจนตริฟิชั่นในบริบทที่มีความสัมพันธ์กับด้านอื่น ๆ เพิ่มมากขึ้นในปัจจุบัน โดยสรุปแล้ว บทความนี้ต้องการเสนอแนะว่ากรีนเจนตริฟิเคชั่น และเฮอริเทจเจนตริฟิเคชั่นเป็นแนวทางที่ควรศึกษาและนำมาปรับใช้กับย่านชุนชนในประเทศเพื่อหลีกเลี่ยงและลดผลกระทบจากปรากฏการณ์เจนตริฟิเคชั่น อีกทั้งควรพิจารณาความเข้าใจร่วมกันของคำว่า “เจนตริฟิเคชั่น” และการนำไปใช้ในประเทศไทย รวมถึงการวิจัยเพิ่มเติมนั้นควรให้ความสำคัญกับประเด็นความขัดแย้งทางชนชั้น การย้ายถิ่นที่และผู้คนที่ได้รับผลกระทบจากปรากฏการณ์ดังกล่าว เพื่อที่จะทำให้แน่ใจได้ว่าความหมายของคำจะไม่สูญหายหรือถูกกลืนกินภายใต้สำนวน เช่น การฟื้นฟูเมือง ความทันสมัย การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ความสวยงาม และ การอนุรักษ์

ความสอดคล้องของนโยบายประเทศไทยต่อแนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืน ในช่วงการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19

ปิยชัย นาคอ่อน — 2023-12-30

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์ความสอดคล้องของนโยบายประเทศไทยต่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ผ่านการวิเคราะห์เอกสารและนโยบายของไทยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืนในช่วงการ แพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19 โดยแบ่งนโยบายออกเป็น 5 หัวข้อ ได้แก่ 1) การจัดการฝุ่นและมลภาวะ ต่าง ๆ 2) การจัดการการค้ามนุษย์ 3) นโยบายสวัสดิการและการกระตุ้นเศรษฐกิจ 4) การจัดการเมืองและ การวางโครงสร้างพื้นฐาน และ 5) การจัดการโรคติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ผลการศึกษาพบว่า นโยบายของไทยได้บรรจุแนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืนเอาไว้เป็นแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี โดยผสมผสานเข้ากับแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ทั้งนี้การนำมาปฏิบัตินั้นยังไม่สอดคล้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืนเนื่องจากเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่ปลายเหตุ กล่าวคือ 1) การจัดการฝุ่นและมลภาวะโดยการใช้น้ำพ่นเพื่อลดฝุ่น ควบคุมปริมาณรถยนต์ รถสาธารณะ 2) การจัดการการค้ามนุษย์ไม่ได้มีความเข้มงวดหรือจริงจังมากขึ้น 3) สวัสดิการที่ได้รับไม่ทั่วถึงทุกคน 4) การจัดวางผังเมืองที่ปรับปรุงทัศนียภาพแต่ขาดการปรับปรุงเรื่องผังเมือง และ 5) การจัดการเชื้อไวรัสโควิด 19 ที่มุ่งแก้ปัญหาเศรษฐกิจมากกว่าการควบคุมโรค ด้วยเหตุที่การดำเนินนโยบายเหล่านั้นอยู่ในช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19 จึงทำให้ต้องดำเนินนโยบายในลักษณะที่เร่งด่วนมากกว่าดำเนินการอย่างมั่นคงยั่งยืน ข้อเสนอแนะคือควรมีการดำเนินนโยบายอย่างจริงจังและต่อเนื่องมากขึ้นเพื่อตอบโจทย์ตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน