DEVELOPING INDICATORS OF PROMOTION OF JOYFULLY LEARNING OF STUDENTS OF UDON THANI RAIABHAT UNIVERSITY, UDON THANI RAIABHAT UNIVERSITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to develop indicators and analyze components of joyful learning promotion of the students of Udon Thani Rajabhat University. The sample consisted of 1,175 students in the first semester of the academic year 2021 from using the stratified random sampling. Data were gathered by means of an open-ended questionnaire and a promotion of joyful learning questionnaire and analyzed in terms of mean, standard deviation, and exploratory factor analysis.
The findings indicated that the indicators of joyful learning were as follows: 1) a student, 2) interaction with others, 3) a friend, 4) social adaptation, 5) a teacher, 6) learning process management, 7) a family, 8) child-rearing, 9) a university, and 10) extra - curricular activities participating.
Article Details
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของคณะผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี ซึ่งความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน
References
กรมวิชาการ. (2543). รูปแบบหรือแนวการจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างคุณลักษณะดี เก่ง มีสุขระดับประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2545). คู่มือกิจกรรมเสริมสร้าง ความฉลาดทางอารมณ์ เด็กอายุ 3–1 ปี. นนทบุรี: โรงพิมพ์ ร.ส.พ. นนทบุรี.
กองทิพย์ นาควิเชตร และคณะ. (2564). การพัฒนาองค์ประกอบและตัวบ่งชี้การส่งเสริมความสุขในการเรียนรู้ของนักเรียนโรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ฝ่ายประถม. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.). 27(1): 48; มกราคม–มิถุนายน 2564.
กิติยวดี บุญซื่อ และคณะ. (2540). ทฤษฎีการเรียนรูอย่างมีความสุข ต้นแบบการเรียนรู ทางด้านหลักทฤษฎี และแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
ชฏายุ บุตรศรี. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้ความสุขในการเรียนวิชาสังคมศึกษาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธมหาบัณฑิต กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฐิติยา อัลอิดรีสี. (2551). การพัฒนาตัวบ่งชี้การส่งเสริมการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 ในจังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ทองคูณ หงส์พันธุ์. (2542). คู่มือการจัดกิจกรรมค่ายอาสาพัฒนาและบำเพ็ญประโยชน์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลลิสเรล: สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). รูปแบบการจัดการเรียนร่วมแบบรวมพลัง (Collaborative Inclusion Model =CIM). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
ประเวศ วะสี. (2553). เคล็ดลับสร้างความสุขในการทำงาน. จดหมายข่าวชุมชนคนรักสุขภาพ, 7(111) : 7.
ปรัศนี จีรวงศ์รุ่งเรือง. มิถุนายน-ตุลาคม, (2542). “การเรียนรู้อย่างมีความสุข,” เอกสารทาง วิชาการ เทคโนฯ- ทับแก้ว 2. 3(1): 45.
พงษ์พันธ์ พงษ์โสภา. (2542). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: พัฒนศึกษา.
พระธรรมปิฎก.ป.อ.ปยุตโต. (2538). ชีวิตที่สมบูรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2549). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ: อักษรสัมพันธ์.
แพรวพรรณ์ พิเศษ. (2548). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศันศนีย์ ฉัตรคุปต์ และคณะ. (2544). การเรียนรู้อย่างมีความสุข: สารเคมีในสมองกับความสุขและการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สกายบุ๊กส์.
สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพ ฯ: สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการ เศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560 – 2579. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. 15 – 22 กุมภาพันธ์, (2549). แนวทางการบริหารหลักสูตรและการเรียนการสอน ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. เอกสารการประชุมชี้แจงเจตนารมณ์ กระทรวงศึกษา “2549 ปีแห่งการปฏิรูปการเรียนการสอน”.
สำนักงานสภาสถาบันราชภัฏ. (2542). คู่มือการปฏิบัติงานกิจการนักศึกษาของสถาบันราชภัฏ. กรุงเทพฯ: แสงสว่าง.
อุมาพร ตรังคสมบัติ. (2543). ปัญหาการเรียนและเทคนิคช่วยให้ลูกเรียนดี. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยและพัฒนาครอบครัว.
Burton, J. (2010). WHO healthy workplace framework and model: Background and supporting literature and practices. Geneva: World Health OrganiZation.
Diener, E., (2010). New measures of well-being: Flourishing and positive and negative Feeling, Social Indicators Research, 39, 247-266.
Helliwell, J., Layard, R., & Sachs, J. (2012). World happiness report. Retrieved from http://www.earth.columbia.edu/sitefiles/file/sachswriting/2012/ world happinessreport.pdf
Layard, R. (2005). Happiness. UK: Penguin Press.
Lundin, S., Paul, M., & Christenes, J. (2003). Fish tales!. NY: Hyperion.
Manion, J. (2003). Joy at work: Creating a positive workplace. Journal of Nursing Administration, 33(12), 9-652.
Seligman, M. (2002). Authentic happiness: Using the new positive psychology to realize your potential for lasting fulfillment. NY: Free Press.
Warr, P. (2007). Work, happiness, and unhappiness. NJ: Lawrence Erlbaum.
