กรณีศึกษา การพยาบาลผู้ป่วยโรคหอบหืดกำเริบ

บทคัดย่อ

ผู้ป่วยเปรียบเทียบ 2 กรณีศึกษาได้แก่ การพยาบาลผู้ป่วยโรคหอบหืดกำเริบและมีอาการปอดติดเชื้อร่วมด้วย การพยาบาลผู้ป่วยโรคหอบหืดกำเริบและมีอาการอักเสบของหลอดลมร่วมด้วย จากการตรวจร่างกายแรกรับ พบว่า ผู้ป่วยมีอาการเหนื่อย หายใจหอบ ไอบ่อย มีเสมหะ อัตราการหายใจ 28-30 ครั้ง/นาที เบื้องต้นได้รับการรักษาที่ห้องฉุกเฉิน แต่อาการไม่ดีขึ้น แพทย์จึงพิจารณาให้นอนรักษาในโรงพยาบาล เมื่อได้รับการรักษาตามแผนการรักษาของแพทย์ การพยาบาลที่สอดคล้องกับปัญหาของผู้ป่วย โดยใช้กระบวนการพยาบาล ทฤษฎีการปรับตัวของรอยด์ และแนวคิดการดูแลตนเองของโอเร็ม มาประยุกต์ใช้เป็นแนวทางของการปฏิบัติการพยาบาล พบว่าผู้ป่วยทั้ง 2 ราย มีอาการหายใจปกติ ไม่มีไข้ อาการไอลดน้อยลง ขับเสมหะออกได้ดี ไม่มีภาวะแทรกซ้อน จากการรักษาพยาบาล การศึกษานี้สามารถเป็นแนวทางการพยาบาลผู้ป่วยโรคหอบหืดและคล้ายคลึงกันต่อไป