วารสารศาสตร์

เอ อี ไอ โอ ยู หยุด!!!

สมสุข หินวิมาน — 2022-08-30

เนื้อหาที่ไม่เป็นความจริงแท้ในสื่อสถาบันที่นำเสนอเนื้อหา ประเภทเรื่องจริง

รุจน์ โกมลบุตร — 2022-08-30

การที่สื่อสถาบันที่นำเสนอเนื้อหาประเภทเรื่องจริง ต้องนำเสนอข้อเท็จ จริงแก่สาธารณะถือเป็นบทบาทสำคัญ แต่ที่ผ่านมาพบว่า สื่อสถาบันจำนวนหนึ่ง กลับนำเสนอเนื้อหาที่ไม่เป็นความจริงแท้ ซึ่งหมายถึงเนื้อหาประเภทเรื่องจริง เช่น ข่าว สารคดี รายการสาระ การสัมภาษณ์-สนทนา ฯลฯ แต่กลับมีเนื้อหาที่เจือ ความเท็จ ไม่รอบด้าน ไม่นำเสนอเบื้องหลังของเหตุการณ์ ไม่ซื่อตรง และนำเสนอ ด้วยความมีอคติลำเอียง หรือมีผลประโยชน์แอบแฝง บทความนี้ซึ่งพัฒนามา จากการวิจัยเรื่อง การจัดการของสื่อสถาบันที่นำเสนอเนื้อหาประเภทเรื่องจริง ที่ไม่เป็นความจริงแท้ มีจุดประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบของการนำเสนอเนื้อหาที่ ไม่เป็นความจริงแท้ ศึกษาแนวทางการจัดการ และปัจจัยที่ส่งผลต่อแนวทางการ จัดการของพนักงานในกองบรรณาธิการต่อการนำเสนอเนื้อหาที่ไม่เป็นความจริง แท้ และเพื่อศึกษาข้อเสนอแนะ
จากการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่าง 8 คน ที่มีประสบการณ์นำเสนอเนื้อหาที่ ไม่เป็นความจริงแท้ พบการนำเสนอเนื้อหาที่ไม่เป็นความจริงแท้ทั้งหมด 5 รูปแบบ ได้แก่ (1) เนื้อหาที่มีข้อมูลเท็จจากแหล่งข่าวที่พูดเท็จ (2) เนื้อหาความเคลื่อนไหว ของดารา แต่กลับกลายเป็นว่า ศิลปินประดิษฐ์เนื้อหาขึ้นมาเพราะมีเป้าหมาย แอบแฝงอย่างอื่น (3) เนื้อหาประเภทรีวิวอาหาร แต่เป็นการรีวิวที่ถูกถอดเนื้อหาเชิงลบ (4) เนื้อหาที่แฝงการโฆษณา แต่กองบรรณาธิการไม่แจ้งประชาชนว่าเป็น พื้นที่โฆษณา และ (5) การเซนเซอร์ตัวเองของสื่อ
การศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีแนวทางจัดการ 3 แบบ ได้แก่ (1) การจัดการแบบต่อสู้ เช่น ใช้การทำข่าวสืบสวนสอบสวน เพื่อเปิดโปงการทำทุจริตของเจ้าหน้าที่ หรือนำเสนอเนื้อหาตรงไปตรงมาโดยไม่สนใจค่าจ้างจากแหล่งข่าว ปัจจัยที่ทำให้นักข่าวเลือกจัดการแบบต่อสู้ เพราะมีทัศนะที่ต้องการทำความจริงให้ปรากฏ มีทักษะการทำข่าวแบบสืบสวนสอบสวน ได้รับการสนับสนุนจากกองบรรณาธิการ ประชาชน และหน่วยงานที่ทำหน้าที่ในการตรวจสอบ ทำให้การรายงานข่าวมีความคืบหน้า (2) การจัดการแบบต่อรอง เช่น นักข่าวเตือนผู้อ่านว่า การเป็นข่าวของดาราอาจมีวัตถุประสงค์อื่นแอบแฝง หรือนักข่าวไม่นำเสนอข้อเรียกร้องของผู้ชุมนุมที่เสนอให้ปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ แต่แปะลิงก์ข้อเรียกร้องของผู้ชุมนุมให้ผู้อ่านไปอ่านเอง ปัจจัยที่ทำให้นักข่าวเลือกจัดการแบบต่อรอง เพราะประชาชนสนใจความเคลื่อนไหวของดารา สื่อจึงต้องรีบนำเสนอข่าวโดยไม่ตรวจสอบเพื่อรักษาเรตติ้ง หรือมีกฎหมายอาญา ม.112 ทำให้สื่อต้องเซนเซอร์ตัวเอง (3) การจัดการแบบตั้งรับ เช่น นักเขียนโดนฝ่ายขายถอดเนื้อหารีวิวอาหารที่เป็นลบ หรือกองบรรณาธิการนำเสนอโฆษณาแฝง โดยไม่แจ้งว่า เป็นพื้นที่โฆษณา ปัจจัยที่ทำให้เลือกการจัดการแบบตั้งรับ เพราะเป็นโมเดลธุรกิจที่สื่อได้ชิมอาหารฟรี แต่ห้ามวิจารณ์อาหารในเชิงลบ หรือผู้ประกอบการสื่อต้องการรายได้จากโฆษณาแฝง
ข้อเสนอแนะคือ (1) กองบรรณาธิการต้องกำหนดนโยบายการทำข่าวที่เหมาะสม และควรแยกฝ่ายขายและกองบรรณาธิการออกจากกัน (2) สภาวิชาชีพสื่อควรสร้างการยอมรับจากสมาชิกในการควบคุมกันเอง (3) โรงเรียนนิเทศศาสตร์ควรฝึกผู้เรียนในเรื่องจรรยาบรรณ และสร้างการเรียนรู้เรื่องการเท่าทันสื่อแก่ประชาชน (4) ประชาชนควรรับสื่อจากหลายๆ แหล่ง และมีวิจารณญาณในการรับสื่อ และ (5) หน่วยงานรัฐควรเปิดเผยข้อมูลสาธารณะตามที่กฎหมายกำหนด เสริมสร้างบรรยายกาศที่เป็นประชาธิปไตย และใช้อำนาจในการกำกับดูแลโฆษณาแฝงเพื่อคุ้มครองผู้บริโภค

แนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้ประกาศข่าว สถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย

นิลาวัณย์ พาณิชย์รุ่งเรือง — 2022-08-30

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสมรรถนะและวิธีการพัฒนาสมรรถนะผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย ศึกษาปัจจัยส่วนบุคคลของผู้ประกาศข่าวและปัจจัยการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ ที่ส่งผลต่อสมรรถนะของผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย และวิเคราะห์และนำเสนอแนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย โดยการแจกแบบสอบถามให้กับผู้ประกาศข่าวทางสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย ได้รับการตอบแบบสอบถามกลับมา 136 คน และสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เกี่ยวข้องในการพัฒนาผู้ประกาศข่าว จำนวน 17 คน ผลการวิจัยพบว่า (1) ผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทยมีสมรรถนะโดยภาพรวมอยู่ในระดับดีมาก มีค่าเฉลี่ย 4.41 โดยมีสมรรถนะในด้านคุณลักษณะมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยโดยรวม 4.63 รองลงมามีสมรรถนะในด้านทักษะ มีค่าเฉลี่ยโดยรวม 4.35 และมีสมรรถนะด้านความรู้ความเข้าใจน้อยที่สุด มีค่าเฉลี่ยโดยรวม 4.30 (2) ในด้านปัจจัยส่วนบุคคลของผู้ประกาศข่าว พบว่า ผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทยที่มีอายุแตกต่างกัน มีสมรรถนะด้านความรู้ความเข้าใจและด้านทักษะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนในด้านปัจจัยการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ พบว่า ส่งผลต่อสมรรถนะด้านความรู้ความเข้าใจของผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย ได้ร้อยละ 20.5 ส่งผลต่อสมรรถนะด้านทักษะของผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย ได้ร้อยละ 7.9 และส่งผลต่อสมรรถนะด้านคุณลักษณะของผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย ได้ร้อยละ 7.8 (3) แนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้ประกาศข่าวสถานีโทรทัศน์ระบบดิจิทัลในประเทศไทย ได้แก่ สถานีโทรทัศน์และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องสร้างแรงจูงใจในการพัฒนาตัวเองของผู้ประกาศข่าว จัดฝึกอบรมอย่างสม่ำเสมอ เปิดโอกาสให้ผู้ประกาศข่าวได้แสดงศักยภาพ พร้อมทั้งติดตามประเมินผลสมรรถนะอย่างต่อเนื่อง ผู้ประกาศข่าวต้องขวนขวายหาความรู้รอบตัว หมั่นฝึกฝนพัฒนาทักษะ หาพื้นที่ให้ตัวเองแสดงศักยภาพ นอกจากนี้ กสทช. สมาคมสื่อ สมาคมจริยธรรมสื่อ และหน่วยงานอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ต้องกำหนดมาตรฐานการทำหน้าที่ของผู้ประกาศข่าว เพิ่มการกำกับดูแลอย่างจริงจัง และคัดกรองผู้เข้าสอบใบผู้ประกาศอย่างเข้มข้นมากยิ่งขึ้น

การสื่อสารและสัมพันธบททางศิลปะ: กรณีศึกษาผลงานของถวัลย์ ดัชนี และตั้ม MAMAFAKA

เหมือนฝัน คงสมแสวง — 2022-08-30

งานวิจัยชิ้นนี้ศึกษาการสื่อสารและสัมพันธบทของรูปแบบและเนื้อหาของตัวบทปลายทางที่สร้างสรรค์มาจากผลงานศิลปะของ ถวัลย์ ดัชนี ในฐานะศิลปะชั้นสูง และผลงานศิลปะของ ตั้ม MAMAFAKA ในฐานะศิลปะประชานิยม รวมทั้งปัจจัยที่มีผลต่อสัมพันธบทดังกล่าว พร้อมทั้งวิเคราะห์เปรียบเทียบทั้ง 2 กรณี งานวิจัยชิ้นนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการวิเคราะห์เอกสาร การวิเคราะห์ตัวบท การเก็บข้อมูลภาคสนาม และการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลหลัก ซึ่งหมายรวมถึงผู้ผลิตและผู้รับสาร ผ่านแนวคิดสัมพันธบทและการผลิตซ้ำ
ผลการวิจัยพบว่า ตัวบทปลายทางแบ่งออกได้เป็น 3 แบบ คือ ตัวบทปลายทางแบบเลียนแบบ ตัวบทปลายทางแบบขยายความ/ตัดทอน และตัวบทปลายทางแบบดัดแปลง สัมพันธบทขยายจำนวนผู้รับสารให้มากขึ้น ก่อให้เกิดประชาธิปไตยทางวัฒนธรรมในระดับหนึ่ง สำหรับปัจจัยที่มีผลต่อสัมพันธบท ได้แก่ ภูมิหลังของผู้ผลิต การเคารพในต้นฉบับ ลิขสิทธิ์ เป้าหมายในการผลิตซ้ำ คุณลักษณะของสื่อ และผู้รับสาร
จากการเปรียบเทียบกรณีศึกษาพบความเหมือน คือ ผู้ผลิตมีความเคารพในตัวตนและ/หรือผลงานของศิลปิน ตัวบทปลายทางมีทั้งการนำเสนอตามตัวบทต้นทางทั้งหมดและแบบ metonymy สัมพันธบทเกิดขึ้นภายใต้ลิขสิทธิ์ เว้นแต่ตัวบทปลายทางแบบดัดแปลงบางชิ้น และมีการต่อสู้และต่อรองอยู่ทั้งในพื้นที่ของวัฒนธรรมชั้นสูงและวัฒนธรรมประชานิยม
การศึกษาพบความแตกต่าง คือ งานศิลปะของ ถวัลย์ ดัชนี เป็นตัวบทต้นทางที่เลียนแบบได้ยาก ในการถ่ายโยงรูปแบบและเนื้อหามักมีความเคร่งครัด ตัวบทปลายทางแบบเลียนแบบมีมูลค่าสูง ขณะที่ยิ่งตัวบทปลายทางห่างไกลจากตัวบทต้นทางมากเท่าไร ยิ่งส่งผลให้ตัวตนของศิลปินลดลงมากเท่านั้น นอกจากนั้น ยังมีลักษณะเชิงพาณิชย์น้อย และเป็นตัวบทแบบปิด ขณะที่งานของ ตั้ม MAMAFAKA เป็นตัวบทต้นทางที่เลียนแบบง่าย การถ่ายโยงรูปแบบและเนื้อหาไม่มีความเคร่งครัดมากนัก ตัวบทปลายทางแบบดัดแปลงมีมูลค่าสูง ตัวบทปลายทางรักษาความเป็นตัวตนของศิลปินได้ดี ผลิตขึ้นเพื่อการพาณิชย์อย่างเปิดเผย และเป็นตัวบทแบบเปิด
งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า การผลิตซ้ำเป็นวิธีการหนึ่งในการทำให้ตัวบทศิลปะมีชีวิตยืนยาว โดยหากผู้ผลิตเข้าใจและยอมรับในสัมพันธบท จะทำให้เกิดตัวบทปลายทางได้อย่างไม่รู้จบ และสามารถสร้างมูลค่าจากตัวบทได้อย่างต่อเนื่อง สอดรับกับแนวคิดศิลปะส่องทางให้กัน ทั้งนี้ ในการผลิตซ้ำนั้นจะเห็นการต่อรองระหว่างการพยายามรักษาอำนาจของตัวบทต้นทาง และการสร้างความแท้ลวง (pseudo-authenticity) ของตัวบทปลายทางเสมอ

การสวมบทบาทจำลองความทรงจำบาดแผลเหตุการณ์ ไวต์ เทอร์เรอร์ ในสื่อวิดีโอเกมสยองขวัญ “ดีเทนชั่น” (Detention)

รณฤทธิ์ มณีพันธุ์ — 2022-08-30

“ดีเทนชั่น” เป็นสื่อวิดีโอเกมสยองขวัญที่เล่าถึงชีวิตและความทรงจำบาดแผลของเร่ย ตัวละครเอกวัยรุ่นผู้ใช้ชีวิตอยู่ในยุค ไวต์ เทอร์เรอร์ อันเป็นยุคที่ระบอบเผด็จการไต้หวันประกาศใช้กฎอัยการศึกยาวนานต่อเนื่อง ผู้เล่นเกมจะต้องติดตามความทรงจำบาดแผลในอดีตของเร่ยผ่านภาพอุปมานิทัศน์แนวสยองขวัญที่จำลองสภาพความหวาดผวาในยุคสมัยระบอบเผด็จการ ภายใต้การจำแลงกายของความหวาดกลัวในสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติ กลวิธีการเล่าเรื่องหลักของเกมดีเทนชั่นเป็นการสวมบทบาทจำลองความทรงจำบาดแผลผ่านเกมเพลย์ไขปริศนา ซึ่งเต็มไปด้วยความรุนแรงแฝงนัยอันเป็นตัวแทนของความทรงจำบาดแผลในอดีตของตัวละครเอก และยังเป็นตัวแทนความทรงจำบาดแผลในยุค ไวต์ เทอร์เรอร์ ของไต้หวันอีกด้วย จึงกล่าวได้ว่า ความทรงจำบาดแผลในอดีตของเร่ยและของไต้หวันเอง สามารถถูกรื้อฟื้นและจดจำผ่านเกมเพลย์ไขปริศนาซึ่งเต็มไปด้วยความรุนแรงเหล่านี้ อีกทั้งการเล่าเรื่องผ่านสื่อวิดีโอเกมได้เปิดโอกาสให้ผู้เล่นสวมบทบาทเป็นตัวละครเอก เป็นผู้ควบคุมตัวละคร และเป็นผู้ชมในเวลาเดียวกันขณะเล่นเกม การสวมบทบาทหลากหลายในเวลาเดียวกันนี้ได้สร้างความตึงแย้งในกระบวนการทาบเทียบตัวตนกับตัวละครเอก อันยังผลให้ผู้เล่นถอดถอนการทาบเทียบตัวตนกับตัวละครเอก และสร้างการรำลึกจดจำความทรงจำบาดแผลของผู้อื่นอย่างมีระยะห่างขึ้นมาแทน ท้ายสุดแล้วเกมดีเทนชั่นก็คือ เครื่องบ่งชี้สภาวะความทรงจำเหตุการณ์ ไวต์ เทอร์เรอร์ ในไต้หวันที่ยังคงจำไม่ได้ และลืมไม่ลงอยู่นั่นเอง

การแสวงหาข่าวสารและการตอบสนองต่อเนื้อหาบน Social Media ของกลุ่ม Gen Z

พรทิพย์ สัมปัตตะวนิช — 2022-08-30

การแสวงหาข่าวสารและการตอบสนองต่อเนื้อหาบน social media ของกลุ่ม Gen Z เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (quantitative research) ด้วยวิธีการวิจัยเชิงสำรวจ (survey research) โดยใช้แบบสอบถาม (questionnaire) เป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล และระยะเวลาในการเก็บข้อมูลคือ เดือนกุมภาพันธ์ 2563 ถึงพฤษภาคม 2563 โดยประชากรที่ศึกษาครั้งนี้เป็นกลุ่ม Gen Z อายุ 18-23 ปี และกำลังศึกษาอยู่ในสถาบันอุดมศึกษา โดยขนาดของกลุ่มตัวอย่างในครั้งนี้มีจำนวน 400 คน ผลการวิจัยพบว่า แรงจูงใจในการการใช้ social media เพื่อแสวงหาข้อมูลข่าวสารในการตอบสนองความต้องการเป็นแรงจูงใจภายใน ด้วยค่าเฉลี่ย 3.96 ซึ่งมากกว่าแรงจูงใจภายนอกที่มีค่าเฉลี่ย 3.64 โดยแรงจูงใจภายในที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ การแสวงหาข้อมูลเป็นสิ่งที่ช่วยตอบสนองความใฝ่รู้ แรงจูงใจภายนอกที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ เพื่อลดความผิดพลาดในการเรียน การทำงาน การซื้อสินค้า รวมทั้งการตัดสินใจต่างๆ การเปิดรับรูปแบบของข่าวสาร พบว่า มีการเปิดรับข้อมูลข่าวสารที่นำเสนอในรูปแบบของข่าว (news) มากที่สุด รองลงมาคือ ข้อมูลข่าวสารที่นำเสนอในรูปแบบความบันเทิง ด้านการเปิดรับเนื้อหาข้อมูลข่าวสาร พบว่า มีการเปิดรับข้อมูลข่าวสารด้านการศึกษา (education) มากที่สุด รองลงมาคือ ข้อมูลข่าวสารท่องเที่ยว (travel) นอกจากนี้ ยังพบว่า ความพึงพอใจจากการนำข้อมูลข่าวสารมาใช้ประโยชน์ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 4.06) โดยมีความพึงพอใจมากที่สุดในประเด็นข้อมูลข่าวสารก่อให้เกิดประโยชน์ในการเรียน (ค่าเฉลี่ย 4.59) รองลงมาคือ ข้อมูลข่าวสารก่อให้เกิดประโยชน์ในการติดต่อกับผู้อื่น (ค่าเฉลี่ย 4.38) สำหรับการเปิดรับเนื้อหาข้อมูลข่าวสารจาก social media ของกลุ่ม Gen Z กับการนำข้อมูลข่าวสารจาก social media ไปใช้ประโยชน์ พบว่า การเปิดรับ social media ทุกประเภทมีความสัมพันธ์กับการนำข้อมูลข่าวสารไปใช้ประโยชน์ เพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับบุคคลหรือกลุ่มที่มีความสนใจตรงกัน และเพื่อประโยชน์ในการทำธุรกิจ และผลการวิจัยพบว่า การนำข้อมูลข่าวสารจาก social media ไปใช้ประโยชน์มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจจากการนำข้อมูลข่าวสารจาก social media ไปใช้ประโยชน์ โดยมีความสัมพันธ์ระดับสูง (r=.681)

ทัศนคติต่อผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะและการรับรู้บทบาทในด้านการให้ความช่วยเหลือ ของกรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาด ของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร

วาสุณีย์ อัศววิภาส — 2022-08-30

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ทัศนคติของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร ที่มีต่อผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ และการมีพฤติกรรมการมีส่วนร่วมในการให้ความช่วยเหลือ รวมถึงการเปิดรับสื่อและข่าวสารของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร ในการรับรู้บทบาทการให้ความช่วยเหลือของกรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ ในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัส โคโรนา 2019 (COVID-19) (2) ความแตกต่างระหว่างลักษณะประชากรของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร กับการเปิดรับสื่อและข่าวสารเกี่ยวกับการให้ความช่วยเหลือผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ ในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) (3) ความแตกต่างระหว่างลักษณะประชากรของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร กับทัศนคติต่อผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ (4) ความความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครที่มีต่อผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ กับการเปิดรับการเปิดรับสื่อและข่าวสารเกี่ยวกับการให้ความช่วยเหลือผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ ในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) 5) ความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดรับสื่อและข่าวสารเกี่ยวกับการให้ความช่วยเหลือผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ ในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) กับการรับรู้บทบาทการให้ความช่วยเหลือของกรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ (6) ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้บทบาทการให้ความช่วยเหลือของกรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ กับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมการให้ความช่วยเหลือในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) และ (7) ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครที่มีต่อผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ กับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมในการให้ความช่วยเหลือ ในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) วิจัยฉบับนี้ เป็นวิจัยเชิงปริมาณ (quantitative research) โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงสํารวจ (survey research) ซึ่งใช้แบบสอบถามออนไลน์เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ซึ่งกลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ คือ ประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร อายุตั้งแต่ 18-60 ปี จํานวน 400 คน ผลวิจัยพบว่า ลักษณะทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง โดยส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุ 26-35 ปี มีระดับการศึกษาปริญญาตรี อาชีพ ข้าราชการ/พนักงานของรัฐ รายได้อยู่ที่ 15,001-30,000 บาทต่อเดือน โดยประชาชนส่วนใหญ่มีทัศนคติในระดับปานกลาง มีค่าเฉลี่ย 3.26 โดยที่ประชาชนส่วนใหญ่ เห็นด้วยว่า ผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะควรได้รับสิทธิสวัสดิการขั้นพื้นฐาน แต่ยังมีความเข้าใจว่าผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะส่วนใหญ่มักมีปัญหาสุขภาพจิต และผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ เป็นผู้ที่ถูกทอดทิ้งเนื่องจากมีปัญหากับครอบครัวตามลําดับ ในเรื่องของพฤติกรรมการมีส่วนร่วมในการให้ความช่วยเหลือผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ มีพฤติกรรมการมีส่วนร่วมในระดับปานกลาง โดยจะเป็นรูปแบบของการช่วยเหลือด้วยตนเอง อาทิ การบริจาคสิ่งของ เครื่องใช้ และการบริจาคเงิน และจากผลการทดสอบสมมติฐานพบว่า ประชาชนที่มีช่องทางในการเปิดรับสื่อและมีการเปิดรับเนื้อหาสื่อที่หลากหลาย จะมีทัศนคติต่อผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะในเชิงบวกมากกว่าเชิงลบ แต่ในเรื่องของการรับรู้บทบาทภารกิจการให้ความช่วยเหลือของกรมพัฒนาสังคมเเละสวัสดิการ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมการให้ความช่วยเหลือ ในช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ซึ่งมีความสัมพันธ์ในระดับต่ำ และช่องทางการเปิดรับสื่อเกี่ยวกับการให้ความช่วยเหลือผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะ ในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) มีความสัมพันธ์กับการรับรู้บทบาทการให้ความช่วยเหลือของกรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ ซึ่งจากการวิจัยมีผลในระดับปานกลาง

การรับรู้การสื่อสารการตลาดของโรงแรมในพัทยาช่วงโรคระบาดโควิด-19: กรณีศึกษาโรงแรมสยามแอทสยาม ดีไซน์ โฮเท็ล พัทยา

พัฒน์ บุญฤทธิ์รุ่งโรจน์ — 2022-08-30

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) การรับรู้การสื่อสารการตลาดของโรงแรมสยามแอทสยามฯ ในช่วงสถานการณ์โรคระบาดโควิด-19 และ (2) เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้การสื่อสารการตลาดเกี่ยวกับสถานการณ์โควิด-19 จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลของกลุ่มตัวอย่างที่เคยเข้าพักในช่วงสถานการณ์
โควิด-19 จำนวน 440 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติ T-test และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว
ผลการวิจัยพบว่า (1) กลุ่มตัวอย่างมีการรับรู้การสื่อสารการตลาดผ่านสื่อออนไลน์ คือ Facebook, Instagram และ Website มากที่สุด โดยเปิดรับสื่อออนไลน์ดังกล่าวผ่านทางโทรศัพท์มือถือทุกวัน และใช้เมื่ออยู่ที่บ้านเป็นหลัก “รูปภาพ” คือ สิ่งจูงใจสำคัญในการกระตุ้นให้เกิดการรับการตลาดออนไลน์ ซึ่งสื่อบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในการเลือกที่พักและสถานที่ท่องเที่ยวของกลุ่มตัวอย่างคือ “ตนเอง” (2) การรับรู้การสื่อสารการตลาดเกี่ยวกับสถานการณ์โควิด-19 ของโรงแรมสยามแอทสยามฯ ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และ (3) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนต่างกัน ทำให้มีการรับรู้การสื่อสารการตลาดเกี่ยวกับสถานการณ์โควิด-19 ต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

ร้านขนมแห่งความลับ

พรรษา รอดอาตม์ — 2022-08-30