การสร้างแบบวัดสมรรถนะการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุโขทัย เขต 1

ผู้แต่ง

  • ปรัชชาวดี วังสาย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร
  • นันทิมา นาคาพงศ์ อัศวรักษ์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

คำสำคัญ:

แบบวัด, สมรรถนะการสื่อสารทางคณิตศาสตร์, คณิตศาสตร์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้วัตถุประสงค์เพื่อสร้างและหาคุณภาพแบบวัดสมรรถนะการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเขต 1 2) เพื่อสร้างเกณฑ์ปกติสำหรับแบบวัดสมรรถนะการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเขต 1 โดยกลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่กำลังศึกษาในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุโขทัย เขต 1 จำนวน 370 คน ซึ่งการเลือกกลุ่มตัวอย่างได้มาโดยการสุ่มสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นแบบวัดเชิงสถานการณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา อำนาจจำแนก ความเชื่อมั่น ดัชนีความสอดคล้อง ความตรงเชิงโครงสร้าง การหาตำแหน่งเปอร์เซ็นไทล์ และการหาคะแนนทีปกติ ผลการศึกษาพบว่า 1) แบบวัดสมรรถนะการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ตามแนวคิดของ Kennedy and Tipps (1994) 8 พฤติกรรมบ่งชี้ 9 สถานการณ์ 24 ข้อคำถาม มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา โดยมีค่าเฉลี่ยคะแนนความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญตั้งแต่ 0.67 ถึง 1.00 มีค่าความยากตั้งแต่ 0.54 ถึง 0.79 ค่าอำนาจจำแนก 0.21 ถึง 0.41 ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ เท่ากับ .70 และมีค่าดัชนีความสอดคล้องของผู้ประเมิน เท่ากับ 0.99 2) ค่าดัชนีความสอดคล้องของโมเดลประกอบด้วย ค่า Chi-square = 20.82, p-value = 0.23, CFI = 0.98, TLI = 0.97, RMSEA = 0.04 และ SRMR = 0.04 แสดงว่าโมเดลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของโมเดลสมรรถนะการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และมีความตรงเชิงโครงสร้าง 3) เกณฑ์ปกติระดับท้องถิ่นของแบบวัดมีค่าเฉลี่ย = 49.44 , S.D. = 7.89 มีช่วงคะแนนทีปกติ ตั้งแต่ T20 ถึง T72 ที่แบ่งเป็น 5 ระดับคือ ดีมาก ดี พอใช้ ปรับปรุง และต้องพัฒนา

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-09-09

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย (Research article)