แนวทางส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ตามโครงการ Smart ONIE เพื่อสร้าง Smart Farmer จังหวัดเพชรบุรี
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนรู้, Smart ONIE (บุคลากร กศน.), Smart Farmer (เกษตรกรปราดเปรื่อง)บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาคุณสมบัติและการดำเนินงานของบุคลากร กศน. ในการจัดการเรียนรู้ตามโครงการ Smart ONIE เพื่อสร้าง Smart Farmer จังหวัดเพชรบุรี 2) ศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ตามโครงการ Smart ONIE เพื่อสร้าง Smart Farmer จังหวัดเพชรบุรี และ 3) ศึกษาแนวทางส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ตามโครงการ Smart ONIE เพื่อสร้าง Smart Farmer จังหวัดเพชรบุรี โดยใช้ประชากรทั้งหมดเป็นกลุ่มตัวอย่างในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ บุคลากร กศน.จังหวัดเพชรบุรี จำนวน 118 คน และกลุ่มตัวอย่างในการสัมภาษณ์ คือ ผู้บริหารสถานศึกษาระดับอำเภอ และ บุคลากร กศน. จำนวน 15 คน ซึ่งใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือการเก็บข้อมูลเป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้าง วิเคราะห์โดยใช้สถิติค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) บุคลากร กศน. จังหวัดเพชรบุรีมีรู้ความเข้าใจและความพร้อมในการจัดกิจกรรมตามโครงการ Smart ONIE เพื่อสร้าง Smart Farmer ข้างต้นอยู่ในระดับมาก 2) สภาพปัญหา คือ มีภาระงานหลายด้าน ขาดความชำนาญเฉพาะด้านในการใช้เทคโนโลยี และมีอุปกรณ์ด้านเทคโนโลยีไม่เพียงพอต่อจำนวนกลุ่มเป้าหมาย และ 3) มีแนวทางส่งเสริมการจัดการเรียนรู้โดยการเลือกหลักสูตร การจัดหลักสูตร และออกแบบกิจกรรม โดยเน้นชุมชนเป็นฐาน สามารถขยายผลและการปฏิบัติอย่างยั่งยืน ภายใต้นโยบายของรัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง สอดคล้องกับความต้องการของประชาชน สามารถบริหารจัดการงานให้บรรลุวัตถุประสงค์ และร่วมกับหน่วยงานภาคีเครือข่าย ร่วมกันแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อเกษตรกร
เอกสารอ้างอิง
กลุ่มส่งเสริมปฏิบัติการ สำนักงาน กศน., (2562). แนวทางการบริหารจัดการโครงการ Smart ONIE เพื่อสร้างSmart Farmer สำนักงาน กศน. ปีงบประมาณ 2562 : สำนักงาน กศน.
จิราภรณ์ พุทธ์มีผล, พิชัย ทองดีเลิศ และสาวิตรี รังสิภัทร์. “บทบาทของ Existing Smart Farmer ตามการรับรู้ของเกษตรกร Existing Smart Farmer เจ้าหน้าที่ทางการเกษตร และผู้นำชุมชน ในอำเภอปากพลี จังหวัดนครนายก”, การจัดประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัย ธรรมาธิราช ครั้งที่ 5, 2558. เข้าถึงได้จาก https://www.stou.ac.th/thai/grad_stdy/Masters/%E0%B8%9D%E0%B8%AA%E0%B8%AA/research/5nd/FullPaper/ST/Oral/O-ST%20017.pdf.
ธิติ พึ่งเพียร. (2554). “ความต้องการการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยของประชาชนเทศบาลตำบลโพสะ อำเภอเมือง จังหวัดอ่างทอง”. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (การศึกษาผู้ใหญ่). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พชรวลัย เอี่ยมอาภรณ์. (2557). “แนวทางการพัฒนาเกษตรกรรุ่นใหม่ในพื้นที่รับผิดชอบของสำนักส่งเสริมและพัฒนาการเกษตรกรเขตที่ 6 จังหวัดเชียงใหม่”. วิทยานิพนธ์ปริญญาเกษตรศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.
ยิ่งศักดิ์ ไกรพินิจ. (2561). “โปรแกรมการพัฒนาทักษะความเป็นผู้ประกอบการเกษตร ปราดเปรื่องของนักศึกษาอาชีวเกษตร”. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรรณดี สุทธินรากร. (2559). “แนวทางในการประสานความร่วมมือเพื่อร้างความมั่นคงในอาชีพของเกษตรกร ในภาคเกษตรกรรมตามโครงการ Smart Officer และ Smart Farmer”, วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี ปีที่ 10 ฉบับที่ 2 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2559.
สำนักงาน กศน. จังหวัดเพชรบุรี. (2561). สรุปผลการดำเนินงานตามนโยบายและจุดเน้นการ ดำเนินงาน สำนักงาน กศน. ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2561. เพชรบุรี: สำนักงาน กศน. จังหวัดเพชรบุรี.
อภิพล ทองคำ, พิชัย ทองดีเลิศ, สาวิตรี รังสิภัทร์. (2561). “ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความคิดเห็นต่อการเป็น Smart Farmer ของเกษตรกรในพื้นที่อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ”. แก่นเกษตร 46 (2):333-342. ภาควิชาส่งเสริมและนิเทศศาสตร์เกษตร คณะเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อรวรรณ ฟังเพราะ. (2561). “การศึกษาแนวทางส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ด้านเกษตรกรรมสู่ Smart Farmer กรณีศึกษา : กศน.อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่”. รายงานการวิจัย. ส่วนวิจัยและพัฒนา สถาบันพัฒนาการศึกษาสถาบันพัฒนาการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยภาคเหนือ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
