การพัฒนาตนตามหลักการทางพระพุทธศาสนา
คำสำคัญ:
พระพุทธศาสนา, การพัฒนาจิต, ศีลธรรม, ปัญญาบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวกับการพัฒนาพฤติกรรมและการพัฒนาศีลธรรม การพัฒนาปัญญา และการพัฒนาจิตและอารมณ์ ผลจากการศึกษาพบว่า พฤติกรรมของมนุษย์ได้รับอิทธิพลมาจากปัจจัยภายใน คือ สภาพจิตและอุปนิสัยที่มีมาแต่เกิด และปัจจัยภายนอก คือการได้รับการอบรมสั่งสอน การคบค้าสมาคมกับเพื่อน และสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัว ศาสนาพุทธสอนให้พัฒนาศีล เพื่อชำระกาย และวาจาให้บริสุทธิ์ ปราศจากบาปและอกุศลกรรม สอนให้พัฒนาปัญญาโดยการศึกษาเล่าเรียน การคิดพิจารณาไตร่ตรองอย่างมีสติ และการบำเพ็ญสมาธิภาวนา สอนให้พัฒนาจิตและอารมณ์เพื่อให้จิตมีความสงบ ความสุข ความหนักแน่น ไม่หวั่นไหวไปกับโลกธรรม ผลของการพัฒนาตามหลักการทางพระพุทธศาสนาจะทำให้มีพฤติกรรมและกิริยามารยาทที่เหมาะสมดีงาม มีการกระทำและการแสดงออกด้วยจิตใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา ความกรุณา ความโอบอ้อมอารี นอกจากนี้ การปฏิบัติตามหลักคำสอนทางพุทธศาสนาสามารถทำให้ผู้ปฏิบัติตามมีจิตใจที่สงบ ปราศจากความเห็นแก่ตัว ความโลภ ความโกรธ ความหลง และความอาฆาตพยาบาท ซึ่งจะก่อให้เกิดความสงบร่มเย็นทั้งแก่ผู้ปฏิบัติและแก่สังคมโดยรวม
เอกสารอ้างอิง
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฎราชวิทยาลัย. (2536). พระไตรปิฎกและอรรถกถา แปล ชุด 91 เล่ม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหามกุฎราชวิทยาลัย (2525). พระไตรปิฎกขุททกนิกาย ธรรมบท เล่มที่ 25 ฉบับมหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2540). พระพุทธศาสนาในอาเซีย. กรุงเทพฯ : ธรรมสภา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553). กาลานุกรม พระพุทธศาสนาในอารยธรรมโลก. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) (2555). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพฯ: บริษัท อกาลิโก พับลิชชิง จำกัด
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (พิมพ์ ธมฺมธรเถร). (2548). สากลศาสนา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สุขุมพงษ์ ชาญนุวงศ์. (2555). นี้แหละ....คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนให้ไอน์สไตน์ฉลาดและมีความสุข. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ธิงค์ บิยอนด์.
สุทธิลักษณ์ สมิตะสิริ และประภา คงปัญญา. (2553). ความสุข ชุมชน และวิถี: เรื่องราวจากพุทธมณฑล. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
Channuwong, S., Ruksat, S., & Ploychum, S. (2018). “An integration of Buddhist teachings in stress management”. Journal of Community Development Research, 11(4), 148-158.
Dalai Lama, H.H. (2001). An open heart: Practicing compassion in everyday life. New York: Time Warner Trade.
Dominique, Side. (2002). The spirit of peace: His Holiness the Dalai Lama. Hammersmith, London: An Imprint of HarperCollins Publishers.
Kaviratna, H. (1980). Dhammapada: Wisdom of the Buddha. Pasadena, California, USA: Theosophical University Press.
Marcus, B. (2002). The parallel sayings: Jesus & Buddha. Berkeley, CA: Sea stone.
Mills, R., & Spittle, E. (2003). The wisdom within. Renton, WA: Lone Pine Publishing.
Turner, L. (2002). A guide to meditation. London: Paragon Publishing.
Wallace, B.A. (2007). Contemplative science. Columbia University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
