Research and Development Project of Competency-Based Quality Teachers Production Process by Integrating the Concept of Contemplative Studies, Mentoring, and Research-Based System, Faculty of Education, Rajabhat Rajanagarindra University

ผู้แต่ง

  • ลินดา นาคโปย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
  • วิทยา เต่าสา มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
  • สุทธิษา สมนา มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
  • พรทิพย์ อ้นเกษม มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
  • ธิดารัตน์ อธิปัญจพงษ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์

คำสำคัญ:

แนวคิดจิตตปัญญาศึกษา, การใช้การวิจัยเป็นฐาน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ  1. เพื่อพัฒนากระบวนการผลิตครูคุณภาพฐานสมรรถนะโดยบูรณาการแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ระบบพี่เลี้ยง และการใช้การวิจัยเป็นฐานในการพัฒนา  2. เพื่อประเมินสมรรถนะของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ที่เข้าร่วมโครงการพัฒนากระบวนการผลิตครู คุณภาพฐานสมรรถนะโดยบูรณาการแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ระบบพี่เลี้ยงและการวิจัยเป็นฐาน  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาหลักสูตรสมรรถนะครุศาสตรบัณฑิตสาขาวิชาสังคมศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ จำนวน 28 คน ครูพี่เลี้ยงโรงเรียนเครือข่ายฝึกประสบการณ์วิชาชีพ จำนวน 28 คน และอาจารย์นิเทศจำนวน 6 คน ที่ได้จากการเลือกแบบเจาะจง

          ผลการวิจัย พบว่า

  1. โรงเรียนซึ่งเป็นแหล่งฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูนำแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ระบบพี่เลี้ยง และการใช้การวิจัยเป็นฐานมาใช้ในการพัฒนา ผู้เรียน
  2. นักศึกษาชั้นปีที่ 1 มีความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับสมรรถนะที่บูรณาการแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ระบบพี่เลี้ยงและการวิจัยเป็นฐาน เพิ่มขึ้น

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. 2562. มาตรฐานคุณวุฒิระดับปริญาตรีสาขาคุรุศาสตร์และศึกษาศาสตร์ (หลักสูตรสี่ปี) พ.ศ. 2562. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

กรศศิร์ ชิดดี, ศิริพันธุ์ ศิริพันธุ์, กรรณิกา เกตุนิล, มุสลินทร์ โตแปเราะ และนันทนา ทาเลี่ยง. 2562. "จิตตปัญญาศึกษา: กิจกรรมและการประเมินการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาพยาบาลศาตรบัณฑิต”. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้. 6 (3) กันยายน-ธันวาคม 2562.

คมสัน ณ รังษี และนพพล ภาณุสุวัฒน์. 2562. การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนด้วยโครงงาน เป็นฐานร่วมกับแนวคิดจิตศึกษา ของครูโรงเรียนปราณีตวิทยา. รายงานการวิจัย โครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมแลกเป้า สพฐ. ปีงบประมาณ 2561.

จักรกฤษณ์ จันทะคุณ. 2017. “ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาที่ส่งผลต่อ ความสามารถในการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นของนิสิตครู มหาวิทยาลัยพะเยา.” Journal of Community Development Research (Humanities and Social Sciences). 10 (4), 2017.

เฉลิมชัย พันธ์เลิศ. 2558. “ระบบพี่เลี้ยง (Mentoring). 9 วิถีสร้างครูสู่ศิษย์: เอกสารประมวลแนวคิด และแนวทางพัฒนาวิชาชีพครูสำหรับคณะทำงาน”. โครงการพัฒนาระบบกลไกและแนวทางหนุนเสริมชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาผู้เรียน. (อัดสำเนา).

ประเวศ วะสี. 2550. มหาวิทยาลัยไทยกับจิตปัญญาศึกษาและไตรยางค์แห่งศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดลและแผนงานพัฒนาจิตเพื่อสุขภาพ สนับสุนโดยสำนักงานกองทุนสสร้างเสริมสุขภาพ.

ไพโรจน์ คีรีรัฐ. 2555. การจัดการเรียนรู้แบบโครงงานฐานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุน สนับสนุนการวิจัย.

มูนีเราะห์ ยานยา. 2560. ผลของการจัดการเรียนรู้อิงแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา กลุ่มสาระการเรียนรู้ สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความรับผิดชอบทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

วารุณี ไหมเมือง. 2556. ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบจิตปัญญา (Psycho-Intellectual Model) ที่มีผลสัมฤทธิ์ต่อการเรียนหลักภาษาไทย ความคิดสร้างสรรค์ทางภาษา และความพึงพอใจของ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ.

วรางคณา ภู่ศิริภิญโญ. 2561. “การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยบูรณาการแนวคิดจิตปัญญา ศึกษาการเรียนรู้โดยใช้วิจัยเป็นฐาน และระบบพี่เลี้ยงเพื่อเตรียมความพร้อมนักศึกษาวิชาชีพครู สาขาภาษาอังกฤษสู่ชุมชน”. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. 10 (2) กรกฎาคม- ธันวาคม 2561. หน้า 97-112.

สุธีระ ประเสริฐสรรพ์. 2555. โครงงานฐานวิจัย: การะบวนการเรียนรู้ใหม่ของการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

Costa, A.L. and Garmston, R.L. 2002. Cognitive Coaching: A foundation for renaissance Schools. (2nd ed.) Massachusetts : Christopher-Gordon.

Geetika. 2019. “Mindfulness and Contemplative Educational Practices for Holistic Education”. MERI Journal of Education. 14 (1) April 2019. Pp. 1-12.

Gottesman, B. 2000. Peer coaching for educators. Lanhan : The Scarecrow.

Hasso Plattner, Christoph Meinel and Larry Leifer. 2010. Design Thinking: Understand Improve and Apply. New York: Springer.

Hudson, Peter B. 2007. “Examining mentors' practices for enhancing preservice teachers' pedagogical development in mathematics and science”. Mentoring & Tutoring: Partnership in Learning. 15(2):pp. 201-217.

Louis Komjathy. 2018. Introducing Contemplative Studies. Oxford: John Wiley & Sons Ltd.

Maryanna D. Klatt. 2017. “A Contemplative Tool: An Expose ´ of the Performance of Self”. Journal of Transformative Education. 15(2). Pp. 122-136.

Miller, A. 2002. Mentoring student & young children: A handbook of effective practice. London: Kogan page.

Mustafa Serdar Terekli and Halil Orbay Cobanoglu. 2019. “Mental Education of Football Referees: Mental Suitcase of Modern Football Referees”. International Education Studies. 12 (3). Pp. 105-115.

Thrope, S. and Clifford, J. 2003. The coaching handbook: An action kit for trainers & managers. London: Kogan Page.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-20

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย