The Evaluation of Master Program in Educational Administration Muban Chom Bueng Rajabhat University

Authors

  • Phornsak Sucharitrak Department of Educational Administration, Muban Chom Bueng Rajabhat University
  • Piyanart Boonmeepipit Department of Educational Administration, Muban Chom Bueng Rajabhat University
  • Chuan ParungGul Department of Educational Administration, Muban Chom Bueng Rajabhat University

Abstract

The purpose of this research was to; 1) evaluate the Master Program in Educational Administration (Revised Curriculum Academic Year 2017) of Muban Chom Bueng Rajabhat University using the CIPPiest Model of Stufflebeam & Zhang. The sample consisted of 76 informers, including the curriculum administration committee, instructors, alumni, students, and stakeholders using stratified random sampling techniques. The instrument was a five rating scale questionnaire. The content validity of the questionnaire was .93. The statistics for data analysis were percentage, mean, and standard deviation.

The research findings were as follows:

The context evaluation overall was at a high level.  When considering each area, it was found that the program's purpose was at the highest level. Other areas were at a high level. The most to the least areas were listed as follows; curriculum structure and course outline. The inputs evaluation was overall, and each area was at a high level.  The average means were as follows: students' readiness and suitability, factors contributing to learning and teaching, availability, and suitability of instructors. The process evaluation overall and each area were at a high level. The most to the least areas were listed as follows; curriculum management and teaching and learning management. The product evaluation overall and each area were at a high level. Ranking from high to low means: knowledge, cognitive skills, numerical analysis skills, communication and information technology, interpersonal skills and responsibility, moral and ethics.

The impact evaluation overall and each area were at a high level.

The effectiveness evaluation overall and each area was at the highest level.

The sustainability evaluation overall and each area was at a high level.

The transportability evaluation overall and each area was at a high leve

References

ชิษณพงศ์ ศรจันทร์ (2562) ที่ศึกษาวิจัยเรื่อง การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา (หลักสูตรปรับปรุง 2556) ของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย (วารสารบัณฑิต ศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ปีที่ 16 ฉบับที่ 73 : เมษายน - มิถุนายน 2562)

ธัชชัย จิตรนันท์, จิราพร วิชระโภชน์. (2015) การประเมินหลักสูตรการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหาร การศึกษา(หลักสูตรปรับปรุง 2554) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคามโดยใช้รูปแบบการประเมิน CIPP Model. วารสารการบริหารและพัฒนา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ปีที่ 7 ฉบับที่ 1 มกราคม-เมษายน 2558

ปิยฉัตร กลิ่นสุวรรณ (2563) การวิจัยประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสวัสดิการสังคม (หลักสูตรใหม่ พ.ศ. 2557). วารสารสังคมภิวัฒน์ ปีที่ 11ฉบับที่. 1 มกราคม- เมษายน 2563

ปยะธิดา ปญญา (2562) การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. ปที่ 13 ฉบับที่ 2 : พฤษภาคม - สิงหาคม 2562

ภารดี อนันต์นาวี; เจริญวิชญ์ สมพงษ์ธรรม (2558) การประเมินหลักสูตรการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2554 มหาวิทยาลัยบูรพา. ค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 12, 2563 จาก http://dspace.lib.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/1751

มัทนา วังถนอมศักดิ์ (2554) การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา วารสาร ศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัยปีที่ 3 ฉบับที่ 1, 2 (กรกฎาคม - ธันวาคม 2554)

สมชัย พุทธา (2556) การประเมินผลหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตรมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. ปีที่ 4 ฉบับที่ 2: พฤษภาคม-ตุลาคม 2556

สมปอง ชาสิงห์แก้ว, พระครูสโมธานเขตคณารักษ์, พระอธิการบุญช่วย โชติวํโส และสุนทร สายคำ.(2561) การประเมินหลักสูตรพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2555.มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่นวารสารวิชาการธรรมทรรศน์ปีที่ 18 ฉบับที่ 1 (มกราคม - เมษายน 2561)

สมศักดิ์ บุญปู่ และพีรวัฒน์ ชัยสุข. (2558) การประเมินหลักสูตรพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษาภาควิชาบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ ปีที่ 2 ฉบับที่ 3 กันยายน-ธันวาคม 2558

สุกัญญา แช่มช้อย และพฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2563). การประเมินการพัฒนาคุณภาพโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาและมัธยมศึกษาในสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดนนทบุรี ปีการศึกษา 2557-2559 วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวรปีที่ 22ฉบับที่ 1มกราคม -มีนาคม2563

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา 2563, ข้อเสนอเชิงนโยบาย เกี่ยวกับการพัฒนาคุณภาพการศึกษาเชิงระบบ ค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 12, 2563 จาก http://www.onec.go.th/th.php/book/BookView/1817

Krejcie, R. V. & D. W. Morgan, (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), pp. 607-610.

Stufflebeam. Daniel L., Guili Zhang (2017). The CIPP Evaluation Model: How to Evaluate for Improvement and Accountability. New York: Guilford Press.

The Economist Intelligent Unit (2020). THAILAND 2035: HORIZON SCANNING OVERVIEW. An assessment of critical factors impacting Thailand’s development prospects to 2035 Retrieved January 10, 2021, from: https://www.ippd.or.th/wp-content/uploads/2020/04/ Thailand-2035-Horizon-Scanning-Overview-3.pdf

Downloads

Published

2021-08-16