การสังเคราะห์งานวิจัยด้านบรรยากาศในชั้นเรียนด้วยโปรแกรม ATLAS.ti
คำสำคัญ:
บรรยากาศในชั้นเรียน, การวิเคราะห์ส่วนประกอบ, การสังเคราะห์งานวิจัยบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงเอกสาร มีวัตถุประสงค์เพื่อสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับบรรยากาศในชั้นเรียนระหว่าง พ.ศ. 2550-2561 ในฐานข้อมูลวิจัย Thai Journal Online (Thaijo) เกณฑ์การคัดเลือกงานวิจัย คือ เป็นงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในฐานข้อมูล Thai Journal Online (Thaijo) และเผยแพร่ภายในระยะเวลา 11 ปี คือ ระหว่างปี พ.ศ. 2550-2561 ได้งานวิจัยที่นำมาวิเคราะห์ จำนวน 29 เรื่อง การสังเคราะห์งานวิจัยใช้เทคนิคการวิเคราะห์คำหลัก (Domain analysis) โดยใช้โปรแกรม ATLAS.ti 7.0 ช่วยในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัย พบว่า การวิจัยเกี่ยวกับบรรยากาศในชั้นเรียนประกอบด้วย 6 ประการ คือ ปฏิสัมพันธ์ที่อบอุ่น ความคาดหวังจากผู้ปกครอง การเห็นคุณค่าในตนเอง วิธีการเรียน สภาพแวดล้อมภายในห้องเรียน และการจัดตารางเวลาเรียน บรรยากาศในชั้นเรียนเป็นปัจจัยสาเหตุต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ทักษะการคิด คุณลักษะอันพึงประสงค์ บรรยากาศในชั้นเรียนมีอิทธิพลโดยตรงกับประสิทธิภาพการสอน และทักษะชีวิต บรรยากาศในชั้นเรียนสามารถทำนายความใฝ่เรียนรู้ และความพึงพอใจในการเรียนของผู้เรียน
เอกสารอ้างอิง
กรณ์กาญจน์ นนพัชรพงศ์ และบุญมี พันธุ์ไทย. (2599). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนมาตรฐานสากลเขตภาคเหนือ. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์. 6(2), 124-134.
กัตติกา ธนะขว้าง จิราพร เกศพิชญวัฒนา และชนกพร จิตปัญญา. (2553). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ: การวิเคราะห์อภิมาน. Journal of Nurse Science. 28(3), 60-68.
กิตติญา แสนประสิทธิ์ จุไรรัตน์ อาจแก้ว และจุฑามาส ศรีจำนงค์. (2559). การพัฒนาโมเดลปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนสังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาเลย เขต 1: การวิเคราะห์กลุ่มพหุ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 19(2), 167-175.
จินดา สวัสดิ์ทวี. (2559). การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกส์ของปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์. KKU International Journal of Humanities and Social Sciences. 7(2), 59-79.
เจษฎาภรณ์ อ้นแก้ว พัชราวลัย มีทรัพย์ และนิคม นาคอ้าย. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนสังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก: การวิเคราะห์พหุระดับโดยใช้โมเดลระดับลดหลั่นเชิงเส้น. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. 8(1), 18-36.
นัฐพร แสนประสิทธิ์ ภัทราพร เกษสังข์ นฤมล ศักดิ์ปกรณ์กานต์. (2557). การวิเคราะห์ตัวแปรที่มีอิทธิพลในการจำแนกนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ต่อผลการทดสอบระดับชาติ (O-NET) วิชาวิทยาศาสตร์ กลุ่มสูงและกลุ่มต่ำ ในโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดเลย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 19. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. 9(28), 71-82.
นิกูล ประทีปพิชัยและศันสนีย์ จะสุวรรณ์. (2556). ภาวะผู้นำด้านการสอนของผู้บริหารโรงเรียน พฤติกรรมการบริหาร ทักษะด้านวิชาการของครูและสภาพแวดล้อมในโรงเรียนที่มีผลต่อคุณภาพของโรงเรียนในเขตพื้นที่การศึกษาเพชรบุรี เขต 2. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. 10(2), 216-228.
ปรียา พงศาปาน, กิตติศักดิ์ นิวรัตน์, สุชาติ ลี้ตระกูล. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาเชียงราย เขต 3. วารสารการวิจัยกาสะลองคำ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 12(1), 21-30.
พัชรินทร์ สิงห์สรศรี, ยุวรี ญานปรีชาเศรษฐ และไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม. (2561). อิทธิพลของความรู้พื้นฐานเดิมและบรรยากาศชั้นเรียนที่มีต่อจิตวิทยาศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น จังหวัดนครปฐม โดยมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์เป็นตัวแปรส่งผ่าน. ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 11(2), 2349-2362.
พิมสิริ อ่อนนวล, สุชาติ ลี้ตระกูล และปรมินทร์ อริเดช. (2558). การวิเคราะห์พหุระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณลักษณะที่พึงประสงค์ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จังหวัดพะเยา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 36. บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 8(18), 149-159.
แพรวพรรณ ติใหม่, สุวิมล ติรกานันท์, และบุญมี พันธุ์ไทย. (2559). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศในโรงเรียนและบรรยากาศในครอบครัวกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. พิฆเนศวร์สาร. 12(1), 103-113.
ภัทรจิตรา แสงสุข และถมรัตน์ ศิริภาพ. (2558). ปัจจัยเชิงสาเหตุและผลของความเชื่อประสิทธิภาพในตนเชิงสร้างสรรค์ของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา OJED. 10(4), 182-195.
ภัทราวรรณ ซาสันเทียะ และสมเกียรติ ทานอก. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูผู้สอนวิชาภาษาอังกฤษ ระดับชั้นมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31. วารสารราชพฤกษ์. 15(2), 118-124.
โรสนี จริยะมาการและชื่นใจ สุกป่าน. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์: การวิเคราะห์พหุระดับ. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. 5(2), 26-40.
วรพรรณ ศรีกล่ำ, อนุ เจริญวงศ์ระยับ และ นิคม นาคอ้าย. (2559). ปัจจัยพหุระดับที่ส่งผลต่อคะแนนการสอบประเมินคุณภาพการศึกษาระดับชาติด้านภาษาอังกฤษ: การศึกษาของโรงเรียนที่มีผล NT ต่ำ ในจังหวัดพิษณุโลก. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 3(2), 81-98.
วรรณศิรินทร์ ภูฉายา และคณะ. (2061). การศึกษาระดับความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 โดยใช้หลักการตรรกศาสตร์คลุมเครือ. Southeast Bangkok Journal. 4(1), 98-114.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด, เอกรินทร์ สังข์ทอง และชวลิต เกิดทรัพย์. (2557). รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพครูสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 บริบทโรงเรียนในประเทศไทย. วารสารหาดใหญ่วิชาการ. 12(2), 123-134.
วลัยพร สุขปลั่ง และบรรพต วิรุณราช. (2558). สมรรถนะของบุคลากรสายผู้สอน สาขาวิชาการบริหารทรัพยากรมนุษย์สังกัดมหาวิทยาลัยราชภัฏเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. ว.มรม. มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 9(3), 139-148.
วัชรา จรูญผล เสรี ชัดแช้ม และ จันทร์พร พรหมมาศ. (2550). การวิเคราะห์พหุระดับของตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิจัยและวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. 5(1), 17-32.
วันเพ็ญ ประทุมทอง. (2557). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระดับชั้น ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และบรรยากาศการเรียนรู้กับแบบการเรียนรู้ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในเขตกรุงเทพมหานครตามทฤษฎีของคอล์บ. Journal of Education Khonkaen University. 37(3), 126-137.
วิญญู พูลศรี, ประพันธ์ สุทธาวาส, ญาณินท์ คุณา, และบุญเลิศ คำปัน. (2560). แรงจูงใจกับการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนของนักศึกษาสาขาวิชาชีพครูคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. 11(1), 324-335.
วิลาวัลย์ ข่าทิพย์พาที และบุญชม ศรีสะอาด. (2560). ปัจจัยจำแนกความสามารถในการคิดวิเคราะห์ทางคณิตศาสตร์สูงและต่ำและแนวทางการส่งเสริมและพัฒนาความสามารถในการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จังหวัดยโสธร. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 12(34), 141-154.
ศันศนี โคตรชมพู, เชาว์ อินใย, และจุฑามาส ศรีจานงค์. (2559). โมเดลสมการโครงสร้างพหุระดับปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลาภูเขต 1. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 18(4), 308-323.
ศิริพร ครุฑกาศ, รังศิมา วงษ์สุทิน, นงณภัทร รุ่งเนย และจริยา ชื่นศิริมงคล. (2561). ปัจจัยสภาพแวดล้อมที่มีผลต่อการพัฒนาตนเองของนักศึกษาวิทยาลัยพยาบาล สังกัดสถาบันพระบรมราชชนก. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี. 29(1), 126-137.
ศิริวิมล ชูชีพวัฒนา และกมล โพธิเย็น. (2558). พฤติกรรมใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นของโรงเรียนสังกัดสังฆมณฑลราชบุรี จังหวัดราชบุรี. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. 7(1), 199-214.
สร้อยสิรินทร์ เรืองบุญ อรัญ ซุยกระเดื่อง และอรุณี จันทร์ศิลา. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2. ว.มรม. 11(3), 45-56.
สุมนา โสตถิผลอนันต์. (2561). แนวทางในการสร้างสรรค์บรรยากาศในชั้นเรียนเชิงบวกในศตวรรษที่ 21 สําหรับครูมืออาชีพ. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตรและสังคมศาสตร์. 13(2), 373-389.
สุมรา คงภิรมย์ชื่น, สมชาย หมืนสายญาติ และผดุงชัย ภู่พัฒน์. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพในวิทยาลัยเทคนิคฉะเชิงเทรา. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 14(1), 275-282.
อพันตรี พูลพุทธา, สุนทร จันทศิลา และ สุนทรพจน์ ดำรงค์พานิช. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อจิตวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ในจังหวัดสุรินทร์ : การประยุกต์ใช้โมเดลสมการโครงสร้างพหุระดับ. ว.มรม. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 7(1), 147 - 158.
อมรรัตน์ แก่นสาร และคณะ. (2560). การพัฒนาตัวบ่งชี้จิตวิญญาณความเป็นครูของครูสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม. 7(1), 7-15.
อรภิวัลย์ ชัชชวพันธ์ (2552). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชัยภูมิ เขต 1. วารสาร มทร. อีสาน. 2(1), 68-75.
อรอนงค์ แสนคำ ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร วาโร เพ็งสวัสดิ์ และ วัลนิกา ฉลากบาง. (2561). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตนักเรียนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม. 8(2), 72-80.
อัชฌา ชื่นบุญ และชุติมา แสงดารารัตน์ (2560). ความผาสุกทางจิตใจ และบรรยากาศในการเรียนที่ส่งผลต่อผลการเรียนรู้ของนักศึกษาวิทยาลัยเซนต์หลุยส์. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 9(ฉบับพิเศษ), 193-203.
เอกพัฒน์ เฮืองใสส่อง และเชาว์ อินใย. (2559). การพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคอมพิวเตอร์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนในสังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเลย เขต 2: การวิเคราะห์กลุ่มพหุ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 18(3), 237-249.
เอื้อมพร หลินเจริญ. (2555). เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 17(1), 17-29.
Onwuegbuzie, Leech, and Collins. (2012). Qualitative Analysis Techniques for the Review of the Literature. The Qualitative Report. 17(56), 1-28.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
