รูปแบบชุมชนจัดการตนเองในพื้นที่จังหวัดยะลา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบชุมชนจัดการตนเองในพื้นที่จังหวัดยะลา ผู้วิจัยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ เป็นแนวทางการการศึกษาและเก็บรวบรวมข้อมูล การเลือกพื้นที่ศึกษา ผู้วิจัยทำการคัดเลือกชุมชนในลักษณะของความเป็นชุมชนซึ่งเป็นตัวแทนของกลุ่มชุมชนในเขตชุมชนเมือง ชุมชนกึ่งเมือง และเขตชุมชนชนบทในพื้นที่จังหวัดยะลา 3 ชุมชนประกอบด้วย ชุมชนผังเมือง 4 ชุมชนท่าสาป และชุมชนบ้านลือเน็ง เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการวิจัยเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่มจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 36 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษา พบว่า รูปแบบชุมชนจัดการตนเองทั้ง 3 ชุมชนในพื้นที่จังหวัดยะลา มีรูปแบบที่แตกต่างกันในหลายประเด็น ได้แก่ บริบทพื้นที่ ที่มีลักษณะแตกต่างกันของความเป็นชุมชนเมือง ชุมชนกึ่งเมือง และชุมชนชนบท มีผลต่อมิติชุมชนจัดการตนเองที่แตกต่างกันคือ ชุมชนผังเมือง 4 เป็นชุมชนเมืองที่เน้นการจัดการด้านความปลอดภัยชุมชนเป็นอันดับแรก ในขณะที่ชุมชนท่าสาปเป็นชุมชนกึ่งเมืองให้ความสนใจในการจัดการชุมชนด้านแหล่งท่องเที่ยวและเศรษฐกิจชุมชนเป็นสำคัญ สำหรับชุมชนบ้านลือเน็งเป็นชุมชนชนบทซึ่งอยู่ห่างไกลจากชุมชนเมือง ส่งผลให้วิถีการดำรงชีวิตของคนในชุมชนส่วนใหญ่ยังคงผูกพันและยึดมั่นในด้านการจัดการวิถีชุมชนตามหลักการศาสนาเพื่อเป็นแนวทางในการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ มีการใช้กฎระเบียบชุมชนที่ทุกคนมีส่วนร่วมในการกำหนดขึ้นมาเองโดยไม่ขัดต่อหลักกฎหมายและหลักการศาสนา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เมตต์ เมตต์การุณ์จิต. (2556). ยุทธศาสตร์การพัฒนา: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติเชิงรุก. นนทบุรี: บุ๊คพอยท์วิชาการ.
ประเวศ วะสี.(2557). พลังขับเคลื่อนการจัดการตนเองบนแผ่นดินไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
สนธยา พลศรี. (2553). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน.พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2553). ประชาธิปไตยชุมชน รัฐศาสตร์สำหรับสภาองค์กรชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน.
Denhardt, J.V. and Denhardt, R.B. 2000. “The New Public Service: Serving Rather than Steering.” Public Administration Review 60 (6): 549-559.
Denhardt, Janet Vinzant, Denhardt, Robert B. (2003). The new public service: serving, not steering. 3rd ed. Armonk, NY: M.E. Sharpe.