ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา ที่ส่งผลต่อชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ธ.ค. 27, 2020
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำทางวิชาการ; ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ; สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา 2) ศึกษาระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา และ 4) สร้างสมการพยากรณ์ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี กลุ่มตัวอย่าง เป็นครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานีจำนวน 330 คน จากการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามแบบ มาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีความเชื่อมั่นเท่ากับ .982 และ .979 ตามลำดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า
1. ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี อยู่ในระดับมาก 2. ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี อยู่ในระดับมาก 3. ปัจจัยภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษากับชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี มีความสัมพันธ์กัน 4. สมการพยากรณ์ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา มีอำนาจการพยากรณ์ร้อยละ 59.50
Article Details
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
เอกสารอ้างอิง
กมล ภู่ประเสริฐ. (2547). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ : เมธีทิปส์.
เฉลิมพล ประเสริฐสังข์. (2556). ทฤษฎีภาวะผู้นำทางวิชาการ. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2562,
จาก https://www.gotoknow.org/posts/538526.
ถาวร เส้งเอียด. (2550). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษา ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา.
กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
นริศ ภูอาราม. (2560). การพัฒนาระบบการจัดการเรียนรูโดยใช้ชุมชนแหงการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สําหรับเครือขายโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2543). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2546). โรงเรียนแห่งองค์การเรียนรู้แนวคิดการบริหารการศึกษา.
พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์ และคณะ. (2545). รูปแบบเครือข่ายการพัฒนาครูและบุคลากรการศึกษาตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครู.
ละอองดาว ปะโพธิง. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษากับพฤติกรรมการสอนที่มีประสิทธิผลของครูในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิษณุ จุลวรรณ. (2547). การวิเคราะห์องค์ประกอบของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดสระบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
วิจารณ์ พานิช. (2554). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ตถาตาพลับลิเคชั่นจำกัด.
วิจารณ์ พานิช. (2555). องค์แห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:
ตถาตาพับบลิเคชั่น.
วิษณุ จุลวรรณ. (2547). การวิเคราะห์องค์ประกอบของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดสระบุรี.
วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
วันทนา เมืองจันทร์. (2543). วิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:
วันทิพย์.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2547). เทคนิคการจัดการเรียนรู้สำหรับครูมืออาชีพ. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด. (2557). รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่การเรียนรู้ในศตวรรตที่ 21
บริบทโรงเรียนในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฏีบัณฑิต
สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ศุภรัตน์ ทิพยะพร. (2558). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารกับองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
สิร์รานี วสุภัทร. (2551). ภาวะผู้นำทางวิชาการและสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญา ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สายใจ ประยูรสุข. (2551). ความต้องการการนิเทศการสอนของครูผู้สอน โรงเรียนยานนาเวศวิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
Arter, J. (2001). Learning teams for classroom assessment literacy. NASSP Bulletin,
85, 53-63.
Chell, Jan. (2001). Introducing principal to the role of Instructional leadership:
A Summary of master’s project. Retrieved May 27, 2019, from http://www.ssta.sk.ca/research/leadership/95-14.html.
Cotton. F., & Ashley, B. (2003). Instruction leadership proficiencies of elementary. Boston: Harvard Business School.
Carter, C. J. & Klotz, J. (1990). What principal’s must know before assuming the role of instructional leader. Indiana: Indiana University.
Cotton. F., & Ashley, B. (2003). Instruction leadership proficiencies of elementary. Boston: Harvard Business School.
Cavazos, J. M. (1999). The instructional leadership of high school principals in successful hispanim Majority high school. Texas: The University of Texas at Austin.
Dale, Edgar. (1969). Audio-visual methods in teaching. 3Ed. New York: The Dryden Press Holt, Rineheart and Winston.
DuFour, R. (2005). Educational leadership. Schools as Learning Communities, 61(8), 6-11.
Forde, C., McMahon, M., McPhee, A., & Patrick, F. (2006). Professional development, reflection and enquiry. London: Paul Chapman Publishing.
Glickman, Carl D. (2007). Super Vision and instructional leadership :
A developmental approach. 7th ed. Boston: Pearson Behavior of Principals.
Glickman, C. D. (1990). Development supervision alternative: Practices for helping teacher improve instructional. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Glickman, C. D. (1990). Development supervision alternative: Practices for helping teacher improve instructional. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Glickman, C. D. (1990). Development supervision alternative: Practices for helping teacher improve instructional. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Hallinger P., & Murphy, J. (1985). Assessing the instructional management behaviors of principals. The Elementary School Journal, 86(2), 217- 248.
Hord., et al. (1997). Guiding professional learning communities: Inspiration, challenge, surprise, and meaning. Thousand Oaks, California: Corwin.
Hord, S. M. (2004). Learning together, eading together: Changing schools
through professional learning communities. New York: Teachers College Press.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Mickey, B. H. (2000). Instructional leadership: A vehicle for one urban principal to effective pedagogical restructuring in a Middle Scool. Ed. D. Dissertation, Temple University.
Mickey, B. H. (2000). Instructional leadership: A vehicle for one urban principal to effective pedagogical restructuring in a Middle Scool. Ed. D. Dissertation, Temple University.
McEwan, E. K. (2003). Ten traits of highly effective principals: From good to great performance. Thousand Oaks: [n.p.].
McEwan, Elain K. (1998). Seven steps to effective instructional leadership. California: Macmillan.
Rutherford, W. L. (1987). Taking charge of change. California: Association for Supervision and Curriculum Development.
Senge, P. M. (1999). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. NewYork: Doubleday.
Sergiovanni, Thomas J. (1998). The principal ship: A reflective practice perspective. 2nd
ed. Needham Heights: Allyn and Bacon.
Vescio, V., et al. (2006). Teaching and teacher education: A review of research on the impact of professional learning communities on teaching practice and student learning, Journal 24(2008), 80-91.
เฉลิมพล ประเสริฐสังข์. (2556). ทฤษฎีภาวะผู้นำทางวิชาการ. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2562,
จาก https://www.gotoknow.org/posts/538526.
ถาวร เส้งเอียด. (2550). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษา ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา.
กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
นริศ ภูอาราม. (2560). การพัฒนาระบบการจัดการเรียนรูโดยใช้ชุมชนแหงการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สําหรับเครือขายโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2543). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2546). โรงเรียนแห่งองค์การเรียนรู้แนวคิดการบริหารการศึกษา.
พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์ และคณะ. (2545). รูปแบบเครือข่ายการพัฒนาครูและบุคลากรการศึกษาตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครู.
ละอองดาว ปะโพธิง. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษากับพฤติกรรมการสอนที่มีประสิทธิผลของครูในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิษณุ จุลวรรณ. (2547). การวิเคราะห์องค์ประกอบของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดสระบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
วิจารณ์ พานิช. (2554). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ตถาตาพลับลิเคชั่นจำกัด.
วิจารณ์ พานิช. (2555). องค์แห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:
ตถาตาพับบลิเคชั่น.
วิษณุ จุลวรรณ. (2547). การวิเคราะห์องค์ประกอบของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดสระบุรี.
วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
วันทนา เมืองจันทร์. (2543). วิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:
วันทิพย์.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2547). เทคนิคการจัดการเรียนรู้สำหรับครูมืออาชีพ. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด. (2557). รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่การเรียนรู้ในศตวรรตที่ 21
บริบทโรงเรียนในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฏีบัณฑิต
สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ศุภรัตน์ ทิพยะพร. (2558). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารกับองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
สิร์รานี วสุภัทร. (2551). ภาวะผู้นำทางวิชาการและสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญา ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สายใจ ประยูรสุข. (2551). ความต้องการการนิเทศการสอนของครูผู้สอน โรงเรียนยานนาเวศวิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
Arter, J. (2001). Learning teams for classroom assessment literacy. NASSP Bulletin,
85, 53-63.
Chell, Jan. (2001). Introducing principal to the role of Instructional leadership:
A Summary of master’s project. Retrieved May 27, 2019, from http://www.ssta.sk.ca/research/leadership/95-14.html.
Cotton. F., & Ashley, B. (2003). Instruction leadership proficiencies of elementary. Boston: Harvard Business School.
Carter, C. J. & Klotz, J. (1990). What principal’s must know before assuming the role of instructional leader. Indiana: Indiana University.
Cotton. F., & Ashley, B. (2003). Instruction leadership proficiencies of elementary. Boston: Harvard Business School.
Cavazos, J. M. (1999). The instructional leadership of high school principals in successful hispanim Majority high school. Texas: The University of Texas at Austin.
Dale, Edgar. (1969). Audio-visual methods in teaching. 3Ed. New York: The Dryden Press Holt, Rineheart and Winston.
DuFour, R. (2005). Educational leadership. Schools as Learning Communities, 61(8), 6-11.
Forde, C., McMahon, M., McPhee, A., & Patrick, F. (2006). Professional development, reflection and enquiry. London: Paul Chapman Publishing.
Glickman, Carl D. (2007). Super Vision and instructional leadership :
A developmental approach. 7th ed. Boston: Pearson Behavior of Principals.
Glickman, C. D. (1990). Development supervision alternative: Practices for helping teacher improve instructional. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Glickman, C. D. (1990). Development supervision alternative: Practices for helping teacher improve instructional. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Glickman, C. D. (1990). Development supervision alternative: Practices for helping teacher improve instructional. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Hallinger P., & Murphy, J. (1985). Assessing the instructional management behaviors of principals. The Elementary School Journal, 86(2), 217- 248.
Hord., et al. (1997). Guiding professional learning communities: Inspiration, challenge, surprise, and meaning. Thousand Oaks, California: Corwin.
Hord, S. M. (2004). Learning together, eading together: Changing schools
through professional learning communities. New York: Teachers College Press.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Mickey, B. H. (2000). Instructional leadership: A vehicle for one urban principal to effective pedagogical restructuring in a Middle Scool. Ed. D. Dissertation, Temple University.
Mickey, B. H. (2000). Instructional leadership: A vehicle for one urban principal to effective pedagogical restructuring in a Middle Scool. Ed. D. Dissertation, Temple University.
McEwan, E. K. (2003). Ten traits of highly effective principals: From good to great performance. Thousand Oaks: [n.p.].
McEwan, Elain K. (1998). Seven steps to effective instructional leadership. California: Macmillan.
Rutherford, W. L. (1987). Taking charge of change. California: Association for Supervision and Curriculum Development.
Senge, P. M. (1999). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. NewYork: Doubleday.
Sergiovanni, Thomas J. (1998). The principal ship: A reflective practice perspective. 2nd
ed. Needham Heights: Allyn and Bacon.
Vescio, V., et al. (2006). Teaching and teacher education: A review of research on the impact of professional learning communities on teaching practice and student learning, Journal 24(2008), 80-91.
