การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: โลกแห่งดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การสอนและการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 จะช่วยพัฒนาความสามารถนอกเหนือจากการฟัง การดู และการจดจำ การศึกษาในศตวรรษที่ 21 จะรวมเครื่องมือการเรียนรู้ขั้นสูงและการพัฒนาทักษะต่างๆ ไว้ด้วยกัน ในขณะเดียวกันก็มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการเรียนรู้และสภาพแวดล้อมของตนเอง นอกจากนี้ การศึกษาในปัจจุบันยังสร้างแรงบันดาลใจและเตรียมความพร้อมให้กับนักเรียนสำหรับโลกในปัจจุบัน นักเรียนจะได้รับความสามารถในการปรับตัวเมื่อจำเป็นสำหรับโลกที่เปลี่ยนแปลงไปในอนาคต การศึกษาในศตวรรษที่ 21 คือการทำความเข้าใจว่านักเรียนเรียนรู้ด้วยวิธีปฏิบัติจริงมากขึ้นในขณะที่เสริมสร้างทักษะต่างๆ อย่างไรก็ตาม
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารศูนย์ดัชนีการอ้างอิงวารสารไทย ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารศูนย์ดัชนีการอ้างอิงวารสารไทย ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศูนย์ดัชนีการอ้างอิงวารสารไทย หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารศูนย์ดัชนีการอ้างอิงวารสารไทยก่อนเท่านั้น
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). แนวทางการจัดการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลางศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
กิตฑมาศ ศิริไชย. (2564). การประเมินความต้องการจำเป็นเพื่อพัฒนาการรู้ดิจิทัลของนิสิตพระสงฆ์. วารสารพุทธอาเซียนศึกษา, 6(2), 39.
ขวัญฟ้า รังสิยานนท์, พรรัก อินทามระ, ศศิพันธุ์ เปี๊ยนเปี่ยนสิน, ศีลสุภา วรรณสุทธิ์ และศิริพงษ์ ทิณรัตน์. (2562). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างทักษะสมอง-อีเอฟ สำหรับเด็กปฐมวัยโดยใช้กระบวนการมีส่วนร่วมในโรงเรียนเครือข่าย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. สืบค้นจาก file:///C:/Users/ACER/Downloads/Kwanfah%20Rangsiyanon.pdf
ชาย โพธิสิตา. (2549). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
นฤมล ปภัสสรานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้เอกสารประกอบรายวิชาการจัดการเรียนรู้และการจัดการชั้นเรียนคณะคุรุศาสตร์วิทยาลัยราชภัฎธนบุรี. (เอกสารจัดจัดสำเนา).
พงษ์พัชรินทร์ พุทธวัฒน. (2564). รูปแบบการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้และเทคโนโลยีเทคโนโลยี, 1(2), 21-32.
พรชนิตร์ สีนาราช. (2560). ทักษะการเรียนรู้ดิจิทัลเพื่อพัฒนาคุณภาพการเรียน. วารสารห้องสมุด, 61(2), 81.
วิจารณ์ พานิช. (2557). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี- สฤษดิ์วงศ์.
Ashiabi, GS. (2007). Play in the preschool classroom: Its socioemotional significance and the teacher’s role in play. Early Childhood Education Journal, 35(2):199-207.
Baker, FS. (2014). Teachers’ views on play-based practice. Abu Dhabi kindergartens, 22(3):271-286.
Barkley, R. (2011). Executive Functions: What They are ,How They work and Why They evolved. New York : Guilford Press.
Creswell J. W. and Clark, V. P. (2007). Designing and Conducting Mixed Methods Research. New Delhi: SAGE.
Creswell, J. W. (2009). Research Design: Qualitative, Quantitative and Mixed Methods Approaches. 3rded, Thousand Oaks, CA: SAGE.
Creswell, J. W. (2014). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches. 4th ed. Los Angeles: SAGE.
Creswell, J. W. (2015). Educational Research: Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative and Qualitative Research. 5th ed. New Jersey: Pearson.
Danniels, E., and Pyle, A. (2018). Defining Play-based Learning. Retrieve from http://www.child-encyclopedia.com/sites/default/files/textes-experts/en/4978/defining-play-based-learning.pdf
Eastern Economic Corridor of Digital. (2022). Digital Education. https://eecd.eeco.or.th/wp-content/uploads/2022/11/cropped-cropped-eecd.png
Elias, CL, Berk, LE. (2002). Self-regulation in young children: Is there a role for sociodramatic play? Early Childhood Research Quarterly, 17:216-238.
Fisher, KR, Hirsh-Pasek, K, Newcombe, N, and Golinkoff, RM. (2013). Taking shape: Supporting preschoolers' acquisition of geometric knowledge through guided play, Child Development, 84(6):1872-1878.
Guba, E.G. (1990). The Alternative Paradigm Dialog. InGuba, E.G. (Ed.) The Paradigm Dialog (pp.17-27). Newbury Park, CA: SAGE.
Holt, NL, Lee H, Millar, CA, Spence, JC. (2015). Eyes on where children play: A retrospective study of active free play. Children's Geographies, 13(1):73-88.
Jonker, J. and Pennink, W.B. (2010). The Essence of Research Methodology: A Concise Guide for Master and PhD Students in Management Science. Heidelberg: Springer.
Kraybill, J. H., & Bell, M. A. (2013). Infancy predictors of preschool and post‐kindergarten executive function. Developmental Psychobiology, 55(5), 530–538.
Lynch, M. (2014). Ontario kindergarten teachers’ social media discussions about full day kindergarten. McGill Journal of Education, 49(2): 329-347.
Oxford University Press. (2016). Oxford Dictionaries. Retrieved from http://oxforddictionaries.com/definition/english/research?q=research.online January 28, 2016.
Pan, Y.J, and Li, X. (2012). Kindergarten curriculum reform in mainland China and reflections. In Sutterby, JA, ed. Bradford, UK: Emerald Group; Early education in a global context, 2012:1-26.
Patton, M.Q. (1990). Qualitative Evaluation and Research Methods. 2nd ed. Newbury Park, CA: SAGE.
Pyle, A, Danniels, E. (2017). A continuum of play-based learning: The role of the teacher in play-based pedagogy and the fear of hijacking play. Early Education and Development., 28(3):274-289.
Schwant, T.A. (2002). Dictionary of Qualitative Inquiry. 3rd ed. Thousand Oaks, CA: SAGE.
Synodi, E. (2010). Play in the kindergarten: The case of Norway, Sweden, New Zealand and Japan. International Journal of Early Years Education, 18(3):185-200.
Wallerstedt, C, and Pramling, N. (2012). Learning to play in a goal-directed practice. Early Years. 32(1):5-15.
Weisberg, D.S., Hirsh-Pasek, K, Golinkoff, RM. (2013). Guided play: Where curricular goals meet a playful pedagogy. Childhood Research Quarterly, 7:104-112.