แนวทางการแก้ไขปัญหาพฤติกรรมการเมืองไทยในทัศนะของเพลโต
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดปรัชญาการเมืองตามทัศนะของเพลโต 2) ศึกษาพฤติกรรมทางการเมืองไทยในปัจจุบัน 3) วิเคราะห์แนวทางแก้ปัญหาพฤติกรรมทางการเมืองไทยในทัศนะของเพลโต เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเกตแบบมีส่วนร่วม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 30 คน ได้แก่ คณะกรรมการการเลือกตั้ง จำนวน 10 คน นักการเมือง จำนวน 10 คน และประชาชนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง จำนวน 10 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์ตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. แนวคิดปรัชญาการเมืองตามทัศนะของเพลโต คือ การเมืองการปกครองที่ดีนั้นขึ้นอยู่กับผู้ปกครองและปัญญาของผู้ปกครองต้องเป็นผู้ที่มีคุณธรรม และผู้ทรงปัญญา มีความสามารถรู้ซึ้งถึงความจริงของการปกครอง ซึ่งเรียกว่า ราชาปราชญ์ๆ คือ ผู้ที่ประกอบด้วยคุณธรรม 4 ประการ คือปัญญา ความกล้าหาญ การรู้จักประมาณและความยุติธรรม
2. พฤติกรรมทางการเมืองไทยในปัจจุบันที่พบ คือ ปัญหาจริยธรรมของนักการเมืองไทยปัจจุบันประกอบด้วย 1) การทุจริตคอร์รัปชั่น 2) ปัญหาการใช้อำนาจและปฏิบัติหน้าที่ 3) ปัญหาที่เกิดจากการไร้คุณธรรม และจริยธรรมของนักการเมือง
3. แนวทางการแก้ปัญหาพฤติกรรมทางการเมืองไทยในทัศนะของเพลโตนั้นต้องให้การศึกษา หรืออบรมแก่นักการเมืองให้นักการเมืองมีคุณธรรม คือ 1) ความฉลาด 2) ความกล้าหาญ 3) ความยุติธรรม 4) ความรู้จักประมาณ การฝึกฝน และส่งเสริมให้พลเมืองบรรลุถึงสิ่งที่ดีพื้นฐาน 3 ประการ คือ 1) มีความซื่อสัตย์สุจริต 2) มีคุณธรรมที่เกี่ยวกับความดี 3) มีการอยู่ดีกินดี การที่ประชาชนจะต้องปฏิบัติตาม
และเชื่อฟังกฎหมายของรัฐ โดยความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของปัจเจกชนด้วยองค์ประกอบของคุณธรรมทั้ง 3 ประเภท ได้แก่ 1) การศึกษา 2) กฎหมาย 3) ศีลธรรม
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
เจษฎา ทองรุ่งโรจน์. (2547). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา อังกฤษ-ไทย. กรุงเทพฯ: โบแดง.
ประภาส แก้วเกตุพงษ์. (2564). ศึกษาแนวคิดปรัชญาทางการเมืองของเพลโต. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 4(2), 183-200.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2540). ปรัชญาแห่งอุดมการณ์ทางการเมือง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฟื้น ดอกบัว. (2532). ปวงปรัชญากรีก. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2548). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
สมภาร พรมทา. (2548). พุทธปรัชญา มนุษย์สังคมและจริยธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศยาม.
สุขุม นวลสกุล และโกศล โรจนพันธ์. (2539). ทฤษฎีการเมืองสมัยโบราณและสมัยกลาง. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.