การบูรณาการอิทธิบาท 4 กับแนวคิดเกษตรทฤษฎีใหม่

Main Article Content

พระมหาณัฐพล ทีฆายุโก (บานชน)
พระมหามิตร ฐิตปญฺฺโญ (วันยาว)

บทคัดย่อ

เกษตรทฤษฎีใหม่ คือ หลักการบริหารจัดการพื้นที่การเกษตรและน้ำเพื่อการทำการเกษตรให้มีประสิทธิภาพและประโยชน์สูงสุด ทำให้เกษตรกรสามารถผลิตปัจจัยสี่เพื่อการดำรงชีวิตสำหรับอุปโภคบริโภคได้ตลอดทั้งปี เกษตรกรสามารถเลี้ยงตัวเองได้และก่อให้เกิดรายได้ โดยยึดหลักการพึ่งพาตนเอง ไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม เพื่อดำเนินงานอย่างเป็นระบบสร้างความเข้มแข็งให้เกิดขั้นในครอบครัวและชุมชนการนำหลักอิทธิบาท 4 มาบูรณาการกับเกษตรทฤษฎีใหม่เป็นการเพิ่มประสิทธิภาพในการดำเนินงานของเกษตรกรเพื่อให้ประสบความสำเร็จตามแผนที่วางไว้ โดยเริ่มต้นด้วยฉันทะความพอใจ มีใจรักในงานเกษตรกรรมที่ที่เกษตรกรทำด้วยใจรัก รู้จักการวางแผนในการทำงานและทำงานอย่างเป็นระบบระเบียบ วิริยะความพากเพียรของเกษตรกรอดทนไม่ย่อท้อต่อความลำบากบากในการทำงาน มีความรับผิดชอบในหน้าที่ควบคุมการทำงานให้เป็นไปตามแผนที่กำหนดไว้ จิตตะการเอาใจฝักใฝ่ด้วยความพยายามในดำเนินงานให้บรรลุผลสำเร็จมีสมาธิในการทำงานให้ความสนใจในการแสวงหาความรู้เพื่อพัฒนาตนเอง วิมังสาการใช้ปัญญาสอบสวนในการดำเนินงานตริตรองหาเหตุผลปรับปรุงแก้ไข ตรวจสอบขั้นตอนการดำเนินงานเพื่อพัฒนาจุดเด่นปรับปรุงแก้ไขจุดด้อยในการเพิ่มประสิทธิภาพในการดำเนินงานให้มีประสิทธิภาพ ถ้าเกษตรกรนำหลักอิทธิบาท 4 มาบูรณาการกับการดำเนินงานเกษตรทฤษฎีใหม่เกษตรกรจะประสบความสำเร็จตามที่เกษตรกรตั้งเป้าหมายเอาไว้ด้วยความเต็มใจทำ ตั้งใจทำ ใส่ใจในสิ่งที่ทำ และมั่นตริตรองในสิ่งที่ทำ ซึ่งจะทำให้เกษตรกรประสบความสำเร็จ มีกระบวนการทำงานที่เป็นระบบมากขึ้น และสามารถสร้างรายได้เพิ่มขึ้นให้กับครอบครัวและชุมชนที่ยั่งยืนได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พระมหาณัฐพล ทีฆายุโก (บานชน), & ฐิตปญฺฺโญ (วันยาว) พ. . (2023). การบูรณาการอิทธิบาท 4 กับแนวคิดเกษตรทฤษฎีใหม่. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 23(4), 329–340. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/258694
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ (Academic Article)

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2539). พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับการพัฒนาเกษตรไทย. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอน พับลิชชิ่ง.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2558). พจนานุกรมพุทธศาสตร์์ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์์ครั้งที่ 30). กรุงเทพฯ: มูลนิธิธรรมทานกุศลจิต.

พระมหาวีระศักดิ์ อภินนฺทเวที (แสงพงษ์). (2561). การบูรณาการหลักพุทธธรรมกับเกษตรทฤษฎีใหม่ของศาสตร์พระราชา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พิสัณฑ์ โบว์สุวรรณ และคณะ. (2565). ปัญหาหนี้สินของเกษตรกรไทย. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 6(1), 265-277.

พุทธทาสภิกขุ. (2537). การงานที่เป็นสุข. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2545). กรอบแนวทางแผนกลยุทธ์แก้ไขปัญหาความยากจน พ.ศ. 2545-2549. กรุงเทพฯ: สํานักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (สำนักงาน กปร.). (2555). จอมปราชญ์แห่งการพัฒนาทฤษฎีใหม่. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอน พับลิชชิ่ง.

สำนักงานปลัดนายกรัฐมนตรี. (2543). โครงการรวมน้ำ+ใจ ถวายในหลวง. กรุงเทพฯ: ทรีดิเอชั่น.