อิทธิพลของลักษณะบุคลิกภาพและภาพลักษณ์ส่วนบุคคลของนักการเมืองที่มีต่อความไว้วางใจทางการเมืองของกลุ่มคนเจนเนอเรชั่น X, Y และ Z ในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลขององค์ประกอบลักษณะบุคลิกภาพและภาพลักษณ์ส่วนบุคคลของนักการเมืองที่มีผลต่อความไว้วางใจของประชาชนไปออกเสียงเลือกตั้งปี พ.ศ. 2566 เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ โดยผู้วิจัยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลผู้มีสิทธิเลือกตั้งทั่วประเทศจำนวน 2,000 คน และนำกลับมาวิเคราะห์ผลด้วยสถิติวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของลักษณะบุคลิกภาพนักการเมืองตามความเห็นของกลุ่มคนรุ่น X, Y และ Z ประกอบด้วย ความยินยอมเห็นใจ อารมณ์ไม่มั่นคง การเปิดรับ และลักษณะสนใจสิ่งภายนอกเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลพยากรณ์ต่อความไว้วางใจทางการเมืองได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยปัจจัยทั้งหมดมีสัมประสิทธิ์ถดถอย R2 .42 ต่อตัวแปรผล นอกจากนี้ ผลวิจัยพบว่า ภาพลักษณ์ส่วนบุคคลของนักการเมืองส่งผลต่อการพยากรณ์ความไว้วางใจทางการเมืองของประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีสัมประสิทธิ์อิทธิพลที่ค่า R2 .31 และที่สำคัญผลวิจัยพบว่า ความไว้วางใจทางการเมืองส่งผลต่อการไปออกเสียงเลือกตั้งร้อยละ 22 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติมีค่า F = 6.19 (Sig. 013)
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์References
กัญญ์สิริ จันทร์เจริญ. (2554). การกำหนดประชากรและกลุ่มตัวอย่าง. เข้าถึงได้จาก https://www.ict.up.ac.th/surinthips/ResearchMethodology_2554/เอกสารเพิ่มเติม/การกำหนดประชากรและกลุ่มตัวอย่าง.PDF
คำ ผกา. (2565, 27 พฤษภาคม-2 มิถุนายน). อย่าพรากการเลือกตั้งไปจากเราอีก. มติชน, หน้า 75.
ธวัชชัย วงพงศ์ธร. (2561). ประชากร ตัวอย่าง และขนาดตัวอย่างสำหรับงานวิจัย. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 41(1), 11-22.
มติชนออนไลน์. (2566). ประกาศ 400 เขต ส.ส. สูตรใหม่ไม่รวมต่างด้าว. เข้าถึงได้จาก https://www.matichon.co.th/politics/news_3856442
ลม เปลี่ยนทิศ. (2566, 20 มีนาคม). เตรียมเลือกตั้งไปสู่อนาคตที่ดีกว่า. ไทยรัฐ, หน้า 5.
วีระศักดิ์ จินารัตน์. (2564). ระเบียบวธีวิจัยสมัยใหม่ (Modern Research Methodology). อุบลราชธานี: ยงสวัสดิ์อินเตอร์กรุ๊ป.
สัญญา เคณาภูมิ. (2559). กรอบแนวคิดการศึกษานโยบายสาธารณะ: ทฤษฎี และกระบวนการ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 7(2), 101-126.
เสกสรรค์ กิตติทวีสิน. (2565, 2 พฤษภาคม). เดินหน้าชน: ตัวชี้ขาด. มติชน, หน้า 9.
Aaker, J. L. (1997). Dimensions of brand personality. Journal of Marketing Research, 34(3), 347-356.
Allport, G. W. (1961). Pattern and growth in personality. New York: Holt, Reinhart & Winston.
Azoulay, A., & Kapferer, J. N. (2003). Do brand personality scales really measure brandz. personality?. Journal of Brand Management, 11(2), 143-155.
Bastian, M., et al. (2017). Introduction: More-than-human participatory research: Contexts, challenges, possibilities. In Bastian, M., Jones, O., Roe, E. and Moore, N. (eds.). Participatory Research in More-than-human Worlds (pp. 1-15). Routledge: London.
Bleidorn, W. & Hopwood, C. J. (2019). Personality Trait Stability and Change. Personality Science, 21, 1-20.
Cantor, N., & Mischel, W. (1979). Prototypicality and personality: Effects on free recall and personality impressions. Journal of Research in Personality, 13(2), 187-205.
Caprara, G. V., et al. (2007). The simplicity of politicians' personalities across political context: An anomalous replication. International Journal of Psychology, 42(6), 393-405.
Coppock, A. & Green, D. P. (2016). Is Voting Habit Forming? New Evidence from Experiments and Regression Discontinuities. American Journal of Political Science, 60(4), 1044-1062.
Cornwell, T. B. & Kwon, Y. (2020). Sponsorship-linked marketing: research surpluses and shortages. Journal of the Academy of Marketing Science, Springer, 48(4), 607-629.
Costa, P. T., & McCrae, R. R. (1992). Normal personality assessment in clinical practice: The NEO Personality Inventory. Psychological Assessment, 4(1), 5-13.
Gardner, B. G., & Levy, S. J. (1955). The product and the brand. Harvard Business Review, 33(2), 33-39.
Goldberg, L. R. (1990). An alternative "description of personality": The Big-Five factor structure. Journal of Personality and Social Psychology, 59(6), 1216-1229.
Ha, S. E., Kim, S. & Jo, S. H. (2013). Personality Traits and Political Participation: Evidence from South Korea. Political Psychology, 34(4), 511-532.
John, O. P., & Srivastava, S. (1999). The Big Five Trait taxonomy: History, measurement, and theoretical perspectives. In L. A. Pervin & O. P. John (Eds.). Handbook of personality: Theory and research (pp. 102-138). New York: Guilford Press.
Kavanagh, D. (1995). Election campaigning: The new marketing of politics. Oxford: Blackwell.
Kotler, P. (1995). Overview of political candidate marketing. Advances in Consumer Research, 2, 761-769.
Martineau, P. (1958). Sharper focus for the corporate image. Harvard Business Review, 36(1), 49-58.
McCrae, R. R., & Costa, P. T., Jr. (2008). The five-factor theory of personality. In O. P. John, R. W. Robins, & L. A. Pervin (Eds.). Handbook of personality: Theory and research (3rd ed., pp. 159-181). New York: The Guilford Press.
Ormrod, R. P., Henneberg, S. C., & O'Shaughnessy, N. J. (2013). Political marketing theory and concepts. Thousand Oaks, CA: Sage.
Park, C. W., Jaworski, B. J., & MacInnis, D. J. (1986). Strategic brand concept management. Journal of Marketing Research, 50, 135-145.
Schultz, D. P. & Schultz, S. E. (2016). Theories of personality. (11th ed.). CENGAGE Learning Custom Publishing.
Sihag, P. (2021). The Impact of Perceived Organizational Support on Employee Engagement: A Study of Indian IT Industry. International Journal of Human Capital and Information Technology Professionals (IJHCITP), IGI Global, 12(2), 35-52.
Silvester, J. & Dykes, G. (2007) Selecting Politicians. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 80, 11-25.
Spiller, L., & Bergner, J. (2011). Branding the candidate. Santa Barbara, CA: Praeger.
Wang, W. Y., Yong, G. W. J. & Jaitrong, W. (2021). Revision of the elusive ant genus Rhopalomastix (Hymenoptera, Formicidae, Myrmicinae) in Thailand based on morphology and DNA barcodes, with descriptions of three new species. European Journal of Taxonomy, 739, 117-157.
Weiner, M. (1971). Political Participation: Crisis of the Political Process. In Leonard, Binder and others (Eds.). Crisis on Sequences in Political (pp. 161-163.). Princeton: Princeton University Press.
Yang, K., & Holzer, M. (2016). The Performance-Trust Link: Implications for Performance Measurement. Public Administration Review, 66(1), 114-126.