Guideline for Product Development and Increasing Marketing Channels Through E-commerce System for Thai Local Textile Community Enterprises in Sisaket Province
Main Article Content
Abstract
The objectives of the current research were to study the operational circumstances of Local weaving community enterprise group, Khukhan District, Sisaket Province, to study approach of product development, and to develop e-commerce systems of local weaving community enterprise group, Khukhan District, Sisaket Province. An applied research was deployed. The Local weaving community enterprises group, Khukhan District, Sisaket Province was participated in this research. The research instruments consisted of questionnaire, in-depth interview, focus group discussions, assessment form, and package software. The data were analyzed by qualitative analysis and quantitative analysis usingpercentage, mean, and standard deviation.
The results show that:
1. The most available products are shawls, breast cloths, ready-made sarongs and gaep shirts, respectively. Most of the product distribution modes are offline, according to trade fairs and by community groups. Regarding the customers, they are general customers and government agencies.
2. The four key approaches forproduct development include (1) processing of woven fabrics from waste woven fabrics by processing into bags and women’ accessories, (2)processing to modernize products based on consumers’ needs and have uniqueness, (3) emphasizing simplicity, and (4) the variety of products.
3. The e-commerce system contains five components namely, product, shipping cart, order and payment, activities and public relations, and contact us.The findings on the system satisfaction as being “high level” with mean of 4.47and a standard deviation of 0.45. In terms of suggestions, it was found that the system is designed according to the system development cycle and according to user requirements, focusing on simple design suitable for community products.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์References
กมลวรรณ พัชรพรพิพัฒน์. (2558). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพการออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นประเภทกระเป๋าจากเศษผ้าฝ้ายทอเหลือใช้: กรณีศึกษาผ้าฝ้ายทอไทลื้อบ้านเฮี้ย อำเภอปัว จังหวัดน่าน. วารสารวิจิตรศิลป์, 8(1), 60-105.
กฤษณะ ดาราเรือง. (2560). การพัฒนาผลิตภัณฑ์และกลยุทธ์ทางการตลาดวิสาหกิจชุมชนบ้านเขาแหลม จังหวัดนครสวรรค์. วารสารสุทธิปริทัศน์, 31(100), 131-143.
กิตติพงษ์ เกียรติวิภาค. (2559). การศึกษาและพัฒนาการนำผ้าฝ้ายทอมือมาประยุกต์ใช้ในการสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ กรณีศึกษา: กลุ่มหมู่บ้าน ผ้าฝ้ายทอมือบ้าน ดอนหลวง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน. ศิลปกรรมสาร, 11(1), 13-51.
จิตต์โสภา เฉลียวศักดิ์ และคณะ. (2562). การออกแบบ และเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น: ผ้าถุงพิมพ์ลายผ้าซิ่นอีสาน. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 7(3), 226-237.
จิตติมา จารุวรรณ์ และอรกัญญา โฆษิตานนท์. (2555). พฤติกรรมและปัจจัยสำคัญที่มีต่อการซื้อผลิตภัณฑ์ของผู้บริโภคจากการสื่อสารการตลาดในรูปแบบสื่อสังคมออนไลน์. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 3(2), 38-49.
ฐิติพันธ์ จันทร์หอม. (2559). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอภูมิปัญญาของชาวไทยทรงดำในภูมิภาคตะวันตกของประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(1), 181-192.
ทิชากร เกสรบัว. (2556). แนวทางการพัฒนาสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (One Tambon One Product: OTOP) เพื่อการส่งออกในตลาดอาเซียน. วารสารมนุษย์ศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 30(2), 155-174.
นริสรา ลอยฟ้า. (2563). การเพิ่มมูลค่าสินค้าและเพิ่มช่องทางการตลาดผ่านระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนทอผ้าไหมลายลูกแก้วตำบลนิคมพัฒนา อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 8(1), 214-226.
นิธิดา พระยาลอ และลำปาง แม่นมาตย์. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าประเภทผลิตภัณฑ์อาหาร ในโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ของผู้บริโภคที่ผลิตในจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัย มข. (ฉบับบัณฑิตศึกษา) สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(1), 38-51.
ประสิทธิ์ รัตนพันธ์, มณีรัตน์ รัตนพันธ์ และจาริณี แซ่ว่อง. (2561). การพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่ายและการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับผลิตภัณฑ์ชุมชนประเภทอาหารในจังหวัดสงขลา. วารสารการวิจัยเพื่อการพัฒนาชุมชน (มนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์), 11(4), 42-51.
วงศกร ปลื้มอารมย์, สุพาดา สิริกุตตา และณักษ์ กุลิสร์. (2554). พฤติกรรมการค้นหาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ตในการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าออนไลน์ของผู้บริโภคในประเทศไทย. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 3(6), 105-117.
สมบัติ ประจญศานต์. (2558). ลวดลายเรขศิลป์ส่วนประดับของปราสาทขอมบนผ้าไหมมัดหมี่ต่อการออกแบบเครื่องแต่งกาย. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 3(3), 331-338.
สุจินดา เจียมศรีพงษ์ และปิยวัน เพชรหมี. (2560). การสร้างมูลค่าเพิ่มของผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นไทย: กรณีศึกษา ผ้าทอลายโบราณ. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน, 10(4), 62-85.
เสรี วงษ์มณฑา. (2549). การตลาดคือการสร้างคุณค่า. เข้าถึงได้จาก https://www.manager.co.th/Business/ViewNews.aspx?NewsID=9490000114546