การคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุที่เป็นผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีอาญา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาและผลกระทบการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุที่เป็นผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีอาญา 2) ศึกษาทัศนะการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุที่เป็นผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีอาญา 3) กำหนดเป็นแนวทางการแก้ไขกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุที่เป็นผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีอาญา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือวิจัยได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก โดยสัมภาษณ์กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ นักวิชาการทางพระพุทธศาสนา พระภิกษุที่เคยเป็นผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีอาญา นักกฎหมาย นักกฎหมายอาชญาวิทยาและทัณฑวิทยา ผู้พิพากษา พนักงานอัยการ ตำรวจ นักสิทธิมนุษยชน ชาวพุทธชายและหญิง รวมจำนวน 31 รูป/คน โดยวิธีเลือกแบบเจาะจง การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ด้วยวิธีเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพปัญหาและผลกระทบต่อการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุที่ถูกบังคับให้สละสมณเพศก่อนศาลตัดสินคดี เป็นการลิดรอนสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุ การจับกุม การค้น การขัง การสอบสวน การปล่อยตัวชั่วคราว และการพิจารณาคดี ต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามสมณสารูป เพราะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงและความเลื่อมใสศรัทธาของประชาชน
2. ทัศนะการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุที่เป็นผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีอาญา พระภิกษุมีสองสถานะ คือ 1) ฐานะเป็นพลเมืองของรัฐที่ต้องอยู่ภายใต้กฎหมาย 2) ฐานะนักบวชในพระพุทธศาสนา ต้องปฏิบัติตามพระธรรมวินัยและกฎหมายคณะสงฆ์ ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดเพื่อเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
3. แนวทางการแก้ไขกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุ ซึ่งเกิดจากการบังคับใช้พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 มาตรา 29, 30 ควรยกเลิกหรือแก้ไขกฎหมายที่ไม่เป็นธรรม บัญญัติกฎหมายวิธีพิจารณาคดีอาญาสำหรับพระภิกษุขึ้นใหม่ มีผู้พิพากษาสมทบจากคณะสงฆ์เข้าร่วมพิจารณาตัดสินคดี เพื่อให้เกิดการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของพระภิกษุในคดีอาญาได้อย่างแท้จริง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
ณัฐธิดา ใจเย็น. (2558). ความเหมาะสมของมาตรการทางกฎหมายอาญาที่ใช้บังคับแก่ภิกษุในการกระทำความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ ศึกษาเฉพาะกรณีลักทรัพย์ ยอกยอก ฉ้อโกง. (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มหามกุฎราชวิทยาลัย. (2525). พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ภาษาไทย ฉบับมหามกุฎราชวิทยาลัย 91 เล่ม. นครปฐม: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2558). พระพุทธศาสนาในประเทศไทยสมัยปัจจุบัน. เข้าถึงได้จาก https://www.mcu.ac.th/article/detail/14270
แม่ชีกฤษณา รักษาโฉม. (2545). การศึกษาเชิงวิเคราะห์บทบาทของพระวินัยธรในพระวินัยปิฎก ศึกษาเฉพาะกรณี พระอุบาลีเถระ และพระปฏาจาราเถรี. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
เริงศักดิ์ วิริยะชัยวงศ์. (2561). ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบกับการแก้ปัญหาคอร์รัปชัน. รัฏฐาภิรักษ์, 60(1), 30-31.
วัน สุวรรณพงษ์. (2559). แนวทางการบัญญัติข้อกฎหมายเพื่อคุ้มครองพระพุทธศาสนา. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วินัย พงศ์ศรีเพียร. (2547). กฎหมายตราสามดวง: แว่นส่องสังคมไทย ผลงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ ลำดับที่ 1 สถานภาพการศึกษากฎหมายตราสามดวง. กรุงเทพฯ: เฟื่องฟ้า.
สถาบันพระปกเกล้า. (2556). เอกสารประกอบการประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 15 ประจำปี 2556. กรุงเทพฯ: ธรรมราชา ส เจริญการพิมพ์.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต). (2561). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 32). กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
สำนักงานศาลยุติธรรม. (2559). คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความอาญา. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์.
สิทธิชัย ลีลาโสภิต. (2552). วิเคราะห์หลักพุทธธรรมสำหรับการปฏิบัติหน้าที่ของผู้พิพากษาสถาบันตุลาการศาลยุติธรรมไทย. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.