ปัจจัยพหุระดับที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียนในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการมีจิตสาธารณะของนักเรียน ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) ศึกษาปัจจัยระดับนักเรียน ปัจจัยระดับห้องเรียน และปัจจัยระดับโรงเรียนที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียน และ 3) สร้างโมเดลพหุระดับของปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้บริหารโรงเรียน จำนวน 48 คน ครู จำนวน 96 คน และนักเรียน จำนวน 1,440 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์พหุระดับด้วยโปรแกรม HLM 8.2
ผลการวิจัยพบว่า
1. ระดับการมีจิตสาธารณะของนักเรียนในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
2. ปัจจัยระดับนักเรียน พบว่า การอบรมเลี้ยงดู เจตคติต่อจิตสาธารณะ การรับรู้ความสามารถของตน ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียนอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .01 และการสนับสนุนทางสังคม ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ปัจจัยระดับห้องเรียน ได้แก่ พฤติกรรมการสอนของครู บรรยากาศการเรียนการสอน คุณภาพการสอนของครู และสัมพันธภาพระหว่างครูกับนักเรียนส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และปัจจัยระดับโรงเรียน ได้แก่ การสนับสนุนของโรงเรียน ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
3. โมเดลพหุระดับของปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียน แสดงได้ดังนี้
PUBLIC = 4.606 + 0.156PARE*CLIM + 0.117ATTI*CLIM
+ 0.400ATTI*BEHA + 0.385ATTI*TEACH + 0.540CAPA*BEHA
+ 0.531CAPA*TEACH + 0.077SUPP + 0.157BEHA + 0.076ENVI
+ 0.161TEACH + 0.78RELA + 0.261PARE + 0.245ATTI
+ 0.063CAPA + 0.070SOCI
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
จิราภรณ์ กองเงิน. (2561). ปัจจัยพหุระดับที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 36. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 11(1), 55-67.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2561). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วีพริ๊นท์.
ติณณพัชช์ พูลพิพัฒน์. (2564). สถานการณ์คุณธรรมในช่วงโควิด -19. กรุงเทพฯ: ศูนย์คุณธรรม (องค์การมหาชน).
นพพล ยอดกลาง. (2557). ศึกษาคุณลักษณะด้านจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
บัวชมภู ภูกองไชย. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ปรีชา คำมาดี และประสพชัย พสุนนท์. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในจังหวัดระยอง. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 10(1), 70-79.
ปารณีญ์ ขวัญกิจวงศ์ธร. (2559). ตัวแปรที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 10. วารสารครุศาสตรอุตสาหกรรม, 14(3), 452-459.
ภัทรวดี กลีบสุวรรณ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ภูมิพิพัฒน์ รักพรมงคล. (2557). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 11(1), 34–40.
ยุรฉัตร เดชสมอดี. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณลักษณะด้านจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 2. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
หทัยรัตน์ อ่วมน้อย และคณะ. (2559). ปัจจัยด้านจิตลักษณะและด้านสภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการมีจิตอาสาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตจังหวัดปทุมธานี. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 6(3), 1-14.
Bierhoff, H. W. (2002). Just world, social responsibility, and helping behavior. Cambridge: Cambridge University Press.
Fiedler, F. E., & Chemers, M. M. (1974). Leadership and effectiveness management. Glenview: Scott, Foresman.
