การสร้างทักษะการดำเนินชีวิตในยุคดิจิทัลของชาวจังหวัดร้อยเอ็ดตามหลักพุทธปรัชญาเถรวาท

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาทักษะการดำเนินชีวิตในยุคดิจิทัลของชาวจังหวัดร้อยเอ็ด 2) ศึกษาหลักพุทธปรัชญาเถรวาทที่สร้างทักษะการดำเนินชีวิต 3) วิเคราะห์การสร้างทักษะการดำเนินชีวิตในยุคดิจิทัลของชาวจังหวัดร้อยเอ็ดตามหลักพุทธปรัชญาเถรวาท เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึก โดยมีประชากรกลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ นักวิชาการด้านพระพุทธศาสนา ผู้บริหารและผู้นำองค์กรท้องถิ่น จำนวน 25 รูป/คน ทั้งพระสงฆ์และคฤหัสถ์ นำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า ประชากรกลุ่มเป้าหมายประสบปัญหาทักษะในการดำเนินชีวิตใน 4 ประการ ได้แก่ 1) ขาดความตระหนักรู้ในตน ไม่เข้าใจคุณค่าของการมีชีวิตทั้งบทบาทและหน้าที่ต่อตนและบุคคลอื่น มีความเห็นผิดเป็นชอบจากสิ่งยั่วยุ 2) ขาดการควบคุมอารมณ์ ส่งผลให้จิตใจเปราะบาง เร่าร้อน มักโกรธ วู่วาม รักง่าย หน่ายเร็ว 3) ขาดการตัดสินใจและการแก้ไขปัญหาที่ถูกต้องเหมาะสม 4) ขาดการปรับตัวเพื่ออยู่ร่วมกับบุคคลอื่นในสังคมได้อย่างปลอดภัยและสงบสุข และประชากรกลุ่มเป้าหมายได้นำหลักพุทธปรัชญาเถรวาทมาสร้างให้เกิดทักษะการดำเนินชีวิตในยุคดิจิทัลได้อย่างเหมาะสม นำสัมมาทิฏฐิ คือ ความเห็นถูก สร้างทักษะการตระหนักรู้ในตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ สติสัมปชัญญะ คือ ความรู้ตัว สร้างทักษะการควบคุมอารมณ์ได้อย่างชาญฉลาด สมาธิ คือ ความตั้งจิตมั่น สร้างทักษะการตัดสินใจและการแก้ไขปัญหาได้อย่างเฉียบคม และปัญญา คือ ความรอบรู้ สร้างทักษะการเข้าสังคมได้อย่างปกติสุข