องค์ประกอบทักษะความเป็นสากลของผู้เรียนในสถานศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบทักษะความเป็นสากลของผู้เรียนในสถานศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานคร เป็นวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการตอบแบบสอบถามครั้งนี้ ได้แก่ ครูที่ปฏิบัติงานอยู่ในสถานศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานครที่เปิดสอนช่วงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 400 คน โดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเที่ยงตรงจากดัชนีความสอดคล้อง (Index of Congruence: IOC) อยู่ระหว่าง 0.60-1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.995 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติตรวจสอบความเหมาะสมของตัวแปร (KMO) สถิติวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของตัวแปร (Bartlett's Test of Sphericity) และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis: EFA) ด้วยโปรแกรมทางสถิติสำเร็จรูป มีการจัดกระทำและวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบทักษะความเป็นสากลของผู้เรียนในสถานศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานคร ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบดังนี้ 1) ทักษะความฉลาดรู้และการทำงานเป็นทีม 2) ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม 3) ทักษะการรู้เท่าทันดิจิทัล 4) ทักษะการประสานความร่วมมืออย่างมีจริยธรรม โดยมีค่าร้อยละของความแปรปรวนสะสม (Cumulative %) เท่ากับ 73.005
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กนก จันทรา, ประพันธ์ศิริ สุเสารัจ และวิไลลักษณ์ ลังกา. (2560). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะสากลสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20, 13-25.
กมลชนก โยธาจันทร์, ทิพย์วรรณ สุขใจรุ่งวัฒนา และนพพร จันทรนาชู. (2566). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาจังหวัดลพบุรี. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 14(2), 196-213.
ชูเกียรติ ไชยทวีวิวัฒน์กุล. (2564). ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (The twenty-first century skills). เข้าถึงได้จาก http://www.acn.ac.th/articles/mod/forum/discuss.php?d=435
นเรศ ปู่บุตรชา. (2561). รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิง เส้นของสมรรถนะครูที่ส่งผลต่อคุณภาพผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
นิรมล เสรีสกุล, อดิศักดิ์ กันทะเมืองลี้ และพรรณปพร บุญแปง. (2564). กรุงเทพฯ สู่การเป็นมหานครแห่งการเรียนรู้. เข้าถึงได้จาก https://theurbanis.com/insight/09/04/2021/4431
ปวีณา มะแซ. (2561). การพัฒนาแบบวัดทักษะการรู้เท่าทันสื่อในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีการตอบสนองข้อสอบแบบพหุวิภาค. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
พระราชบัญญัติการบริหารราชการกรุงเทพมหานคร. (2562, 16 เมษายน). ราชกิจจานุเษกษา. เล่มที่ 136 ตอนที่ 50 ก, หน้า 142-150.
มนตรี แย้มกสิกร. (2562). ครูแห่งอนาคตเพื่อผู้เรียนแห่งอนาคต (Future Teachers for Future Learners). การประชุมทางวิชาการของคุรุสภา ประจำปี 2562 เรื่อง “ครูแห่งอนาคตเพื่อผู้เรียนแห่งอนาคต”, 16-18 สิงหาคม 2562, (หน้า 20-29). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
ระพีพัฒน์ หาญโสภา และคณะ. (2563). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: ทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 20(2), 163-172.
สถาบันส่งเสริมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2566). เกี่ยวกับ PISA. เข้าถึงได้จาก https://pisathailand.ipst.ac.th/about-pisa/
สำนักการศึกษากรุงเทพมหานคร. (2563). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐานกรุงเทพมหานคร ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2564-2569). เข้าถึงได้จาก https://webportal.bangkok.go.th/user_files/116/733121162622f13a8649479.63703332.pdf
สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา. (2565). ผลสำรวจทักษะที่จำเป็นแห่งอนาคต (Future Skills) ของคนไทยช่วงวัยเรียน/วัยรุ่น. เข้าถึงได้จาก http://www.thaiedresearch.org/Detail/preview/180875
Australian Curriculum. (2022). Assessment and Reporting Authority. Retrieved from https://www.education.gov.au/australian-curriculum
British Council. (2023). ASEAN Teaching English Online Conference 2023. Retrieved from https://www.britishcouncil.or.th/en/programmes/teach/asean2023
Center for Media Literacy. (2008). Literacy for the 21st century: An overview & orientation guide to media literacy education. (2nd ed.). Malibu, CA: Center for Media Literacy.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis. (2nd ed.). Hillsdale, NJ, US: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Lee, H. (2007). Collaboration: A Must for Teachers in Inclusive Educational Settings. Retrieved from https://sites.google.com/site/mrsdicarnesseventhgradeclass/characteristics-of-a-good-student
Metiri Group. (2003). Technology in Schools: What the Research Says. Commissioned by Cisco Systems. Retrieved from http://www.cisco.com/web/strategy/docs/education/TechnologyinSchoolsReport.pdf
Microsoft. (2012). 21ST CENTURY SKILLS Collaboration. Retrieved from http://www.innovativeteachertoolkit.com/links/collaboration.html
Ministry of Education, Culture, Sports, Science and Technology (MEXT). (2006). Basic Act on Education. Retrieved from https://www.mext.go.jp/en/policy/education/lawandplan/title01/detail01/1373798.htm
Nordin, N., & Norman, H. (2018). Mapping the fourth industrial revolution global transformations on 21st century education on the context of sustainable development. Journal of Sustainable Development Education and Research, 2(1), 1-7.
Siribanpitak et al. (2018). Developing a Mechanism to Drive the Production System and Developing High-Performance Teachers for Thailand 4.0. Bangkok: Prigwhan Graphic.
World Economic Forum. (2020). The Future of Jobs Report 2020. Retrieved from https://www3.weforum.org/docs/WEF_Future_of_Jobs_2020.pdf
