ความเข้าใจเรื่อง “การบูรณาการ”ระหว่างพุทธศาสนากับศาสตร์สมัยใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ อธิบายการเชื่อมต่อพุทธศาสตร์กับศาสตร์สมัยใหม่ โดยใช้วิธีการที่เรียกว่า การบูรณาการ ซึ่งหมายถึงการรวมกันเป็นกลุ่มก้อนจนกลายเป็นเนื้อเดียวกัน หรือการนำสิ่งที่แยกกันมารวมกันเข้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันจนเกิดองค์รวม การบูรณาการมี ๒ วิธีคือการปรับศาสตร์สมัยใหม่เข้าหาพุทธศาสนา และการปรับพุทธศาสนาเข้าหาศาสตร์สมัยใหม่ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยได้นำแนวคิดการบูรณาการมาเป็นหลักการสำคัญในการจัดการศึกษาปัจจุบัน โดยมีคำว่า แบบพุทธหรือเชิงพุทธเข้าต่อท้ายของหลายศาสตร์ เช่น เศรษฐศาสตร์เชิงพุทธ รัฐศาสตร์เชิงพุทธ การจัดการเชิงพุทธ ฯลฯ และตัวอย่างสำคัญคือท่านอธิการบดีได้เสนอเป็นตัวอย่างด้วยการบูรณาการสมบัติ ๔ ออกมาเป็นคำพูดใหม่หรือข้อความใหม่ว่า ถูกดี ถึงดี และพอดี ซึ่งครอบคลุมเนื้อหาของสมับัติ ๔ คือ คติสมบัติ อุปธิสมบัติ กาลสมบัติ และปโยคสมบัติได้อย่างถูกต้อง ครบถ้วนและสมบูรณ์ดีทุกประการ