ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าหลังสัมผัสไม่ครบชุด ของผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าในจังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

     การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบศึกษาย้อนหลัง เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าหลังสัมผัสไม่ครบชุดของผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าในจังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 102 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มศึกษา คือ กลุ่มผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่มารับการฉีดวัคซีนฯ ไม่ครบชุดตามแนวทางเวชปฏิบัติฯ 34 คน และกลุ่มเปรียบเทียบ คือ กลุ่มผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่มารับการฉีดวัคซีนฯ ไม่ครบชุดตามแนวทางเวชปฏิบัติฯ 68 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามและแบบคัดลอกข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อหาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าหลังสัมผัสไม่ครบชุด ด้วยวิธีการถดถอยโลจีสติก นำเสนอขนาดความสัมพันธ์ด้วยค่า Adjusted odds ratio (AOR) และช่วงความเชื่อมั่น 95%

     ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยด้านอาชีพ การไม่มีสัตว์เลี้ยง ระยะทาง และความรู้เกี่ยวกับโรคพิษสุนัขบ้า มีอิทธิพลต่อการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไม่ครบชุดตามแนวทางเวชปฏิบัติฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 โดยผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่มีอาชีพรับจ้าง จะมีโอกาสมารับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไม่ครบชุด เป็น 2.25 เท่าของคนที่มีอาชีพอื่นๆ (AOR = 2.25, 95% CI= 1.86-6.34) ผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่ไม่มีสัตว์เลี้ยง จะมีโอกาสมารับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไม่ครบชุด เป็น 1.86 เท่าของผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่มีสัตว์เลี้ยงหรือเคยมีสัตว์เลี้ยง (AOR = 1.86, 95% CI= 1.26-3.38) ผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่มีระยะทางจากบ้านถึงโรงพยาบาลมากกว่า 15 กิโลเมตร จะมีโอกาสมารับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไม่ครบชุด เป็น 1.57 เท่าของผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่มีระยะทางน้อยกว่า 15 กิโลเมตร (AOR = 1.57, 95% CI= 1.20-3.09) และผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่ความรู้เกี่ยวกับโรคพิษสุนัขบ้าในระดับไม่ดี จะมีโอกาสมารับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไม่ครบชุด เป็น 1.72 เท่าของผู้สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าที่มีความรู้ในระดับดี (AOR = 1.72, 95% CI= 1.10-2.98)