การพยาบาลผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังกำเริบเฉียบพลัน : กรณีศึกษา

ผู้แต่ง

  • ชลดา รัตนสุวรรณ

คำสำคัญ:

การพยาบาล, โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง, การกำเริบเฉียบพลัน

บทคัดย่อ

     การศึกษานี้เป็นกรณีศึกษาในผู้ป่วยชายเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลชัยบาดาล ระหว่างวันที่ 23-28 มิถุนายน 2565 เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการพยาบาลผู้ป่วยที่มีอาการกำเริบจากโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

     ผลการศึกษา พบว่า กรณีศึกษาผู้ป่วยชายไทยอายุ 60 ปีมาด้วยอาการหายใจเหนื่อยหอบ 30 นาที ก่อนมาโรงพยาบาลวินิจฉัยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังกำเริบเฉียบพลัน การพยาบาลในระยะวิกฤต ดูแลได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ ดูแลใส่ท่อช่วยหายใจและใช้เครื่องช่วยหายใจ ให้ยาขยายหลอดลม ป้องกันและควบคุมการติดเชื้อ ให้ยาปฏิชีวนะ ให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำ รักษาสมดุลของน้ำและเกลือแร่ในร่างกาย ฟื้นฟูสมรรถภาพปอด ป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อน ลดความวิตกกังวลของผู้ป่วยและญาติ ใช้เครื่องช่วยหายใจ 2 วัน ได้รับการบำบัดด้วยออกซิเจนแบบผสมอากาศอัตราการไหลสูงต่อเนื่อง อีก 1 วัน อาการดีขึ้นตามลำดับ ในระยะฟื้นฟูส่งเสริมการปฏิบัติตัว เพื่อป้องกันการเกิดโรคซ้ำ จำหน่ายผู้ป่วยกลับบ้าน

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

รัตนสุวรรณ ช. (2023). การพยาบาลผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังกำเริบเฉียบพลัน : กรณีศึกษา. วารสารสิ่งแวดล้อมศึกษาการแพทย์และสุขภาพ, 8(2), 292–300. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/hej/article/view/265819