ปัจจัยที่มีผลต่อการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 กรณีศึกษา โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านนาบัว
คำสำคัญ:
ปัจจัยทำนาย, การรับรู้สมรรถนะแห่งตน, ผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงภาคตัดขวาง (Cross-sectional survey study) มีวัตถุประสงค์เพื่อเพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 กรณีศึกษา โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านนาบัว อำเภอเรณู จังหวัดนครพนม กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 อาศัยอยู่ในตำบลบ้านนาบัว ในเขตพื้นที่บริการโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านนาบัว จังหวัด อายุ 35 ปีขึ้นไป จำนวน 128 คน เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างวันที่ 28 มีนาคม 2567 ถึง 28 พฤษภาคม 2567 รวมระยะเวลา 2 เดือน เครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม แบบสอบถามความเครียด แบบสอบถามคุณภาพชีวิต แบบสอบถามการรับรู้ความสามารถในการดูแลตนเองของผู้สูงอายุ ผลการศึกษาพบว่าส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 64.10 (จำนวน99 คน) และ อายุ 60 ปีขึ้นไปร้อยละ 63.00 ร้อยละ (จำนวน 80 คน) สถานภาพสมรส คู่ ร้อยละ 77.30 (จำนวน 99 คน) ระดับการศึกษาส่วนใหญ่ประถมศึกษา ร้อยละ 92.20 (จำนวน118คน)ใช้แรงงาน/ทำไร่/ทำนา/ทำสวน/รับจ้าง/รับจ้างทั่วไป ร้อยละ 64.10 (จำนวน82 คน) วิเคราะห์ปัจจัยทำนายผลการวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ด้วยการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน (Stepwise Multiple Regression) พบว่า มีตัวแปรการสนับสนุนทางสังคม (B=.379, p-value=.000) และตัวแปรคุณภาพชีวิต (B=.470, p-value=.000) สามารถร่วมกันทำนายการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ได้ร้อยละ 57.3 (R2=.573)
References
พระปลัดวีระชนม์ เขมวิโร, ธนันต์ชัย พัฒนะสิงห์, ทิพย์ ขันแก้ว, โฆษิต คุ้มทั่ว และสงวน หล้าโพนทัน. การเสริมสร้างความผาสุกทางจิตวิญญาณของผู้สูงอายุตามหลักพระพุทธศาสนา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ 2017,5(1),78-88.
Phrapalad Somchai Payogo and Uthai Sudsukh. Buddhist Integration of Caring For Chronic Disease in ThaiSociety. Journal of MCU Peace Studies 2015,3(2),45-64.
Bandura, A. Self-Efficacy: The Exercise of Control. New York: W.H. Freeman and Company;1997.
ปณิธาน หล่อเลิศวิทย์. นิยามศัพท์ส่งเสริมสุขภาพ ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2541. กรุงเทพฯ : ดีไซน์;2541.
สุจิตรา บุญประสิทธิ์ สิริลักษณ์ โสมานุสรณ์ และ ชมนาด สุ่มเงิน. วารสารวิทยาลัยพยาบาลกรุงเทพ 2559,32(1), 44-56.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A.-G. & Buchner, A. G*Power 3: A flexible sta-tistical power analysis;2007.
เวชระเบียน โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านนาบัว พ.ศ. 2565 (ฐานข้อมูล databased)
ยศยง จันทรวงศา. การสนับสนุนทางสังคม ความเหมาะสมกันระหว่างคนกับสิ่งแวดล้อมและความผูกพันในงาน: กรณีศึกษาพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินบนสายการบินแห่งหนึ่ง. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์;2558.
กรมสุขภาพจิต. รายงานการวิจัยการพัฒนาแบบประเมินและวิเคราะห์ ความเครียดด้วยตนเองสำหรับประชาชนไทยด้วยคอมพิวเตอร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. สมุทรปราการ: ทีคอม;2542.
สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุลและคณะ. เปรียบเทียบแบบวัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลก 100 ตัวชี้วัด และ 26 ตัวชี้วัด.โรงพยาบาลสวนปรุง จังหวัดเชียงใหม่;2540.
ณัฎฐา ดวงตา. ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะของตนเองในการบริหารการหายใจต่อการรับรู้สมรรถนะของตนเองและประสิทธิภาพการหายใจในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์;2559.
Hair, F. J., Black, C.W., Babin, J. B. & Anderson, E.R. Multivariate Data Analysis. (7th ed). New Jersey;2010.
สมปราถนา ทรายมูล. ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดการตนเอง ในการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดในผู้ป่วยเบาหวานชนิดไม่พึ่งอินซูลิน ของกลุ่มชาติพันธุ์ อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พะเยา : มหาวิทยาลัยพะเยา;2565.
เนตรนภา พันเล็ก ณัฐธยาน์ สุวรรณคฤหาสน์ และโรจนนี จินตนาวัฒน์. ปัจจัยการทำนายการจัดการตนเองในผู้สูงอายุโรคเบาวหวานชนิดที่ 2. พยาบาลสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 2565,49(4), 99-113. ค้นวันที่ 23 มิถุนายน 2567 จาก https://cmudc.library.cmu.ac.th/frontend/Info/item/dc:164670
ปัฐยาวัช ปรากฏตัว, อุทัยทิพย์ จันทร์เพ็ญ, กนกพร แก้ปัญหา. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการจัดการตนเองและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่อาศัยอยู่ในเขตเทศบาลเมือง. วารสารสุขและการศึกษาพยาบาล 2564,27(1),151-165. ค้นวันที่ 23 มิถุนายน 2567, จาก file:///C:/Users/Administrator/Downloads/document%20-%202024-06-24T105528.875.pdf
