การบำบัดยาเสพติด: อำนาจของผู้บำบัด และการลงโทษทางวินัย
คำสำคัญ:
การบำบัดยาเสพติด, อำนาจ, การลงโทษทางวินัยบทคัดย่อ
บทความวิชาการ เรื่อง การบำบัดยาเสพติด: อำนาจของผู้บำบัด และการลงโทษทางวินัย มีวัตถุประสงค์เพื่อแลกเปลี่ยนให้สังคมได้เกิดการทบทวนถึงความรุนแรงของการบำบัดยาเสพติดที่มีอยู่ ความยั่งยืนของการยุติการพึ่งพิงยาเสพติดด้วยตนเองของผู้เสพ การให้โอกาสทางสังคมสำหรับผู้ต้องขัง และผู้พ้นโทษ รวมถึงวิพากษ์ถึงระบบการบำบัดยาเสพติดที่มีอยู่ โดยเสนอแนวคิดด้านการบำบัดยาเสพติดที่ควรให้ความสำคัญกับการทำงานในมิติของความเป็นมนุษย์ที่ไม่ควรได้รับความรุนแรงภายใต้การบำบัดยาเสพติดด้วยกระบวนทัศน์ของผู้เขียนตามแนวคิดยุคหลังโครงสร้างนิยม
ผลการศึกษาและข้อเสนอแนะเผยให้เห็นว่า ระบบบำบัดยาเสพติดในปัจจุบันได้รับอิทธิพลจากชุดความรู้ด้านวิทยาศาสตร์การแพทย์กระแสหลักในการกำหนดรูปแบบ และแนวทางการบำบัด โดยเฉพาะการกำกับร่างกายผู้ติดยาด้วยเหตุผลเชิงวินัยให้อยู่ภายใต้สถานบำบัด ทั้งนี้ ภายใต้แนวคิดยุคหลังโครงสร้างนิยมกลับเผยให้เห็นว่ามนุษย์สามารถที่จะยุติการพึ่งพิงยาเสพติดได้โดยอาศัยเทคโนโลยีแห่งตัวตน และจริยธรรมแห่งตัวตนเป็นเครื่องมือกำกับในการยุติการพึ่งพิงยาเสพติด โดยจะยิ่งมีความยั่งยืนมากขึ้นหากผู้เข้ารับการบำบัดได้รับการสนับสนุนทางสังคม และการเสริมพลังอำนาจอย่างเหมาะสมภายใต้บริบทที่แตกต่างกัน
เอกสารอ้างอิง
กรมราชทัณฑ์. (2561). คู่มือหลักสูตรการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสำหรับกลุ่มผู้เสพยาเสพติดและผู้ค้ารายย่อยในเรือนจำ/ทัณฑสถาน (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: กรมราชทัณฑ์.
กรมราชทัณฑ์. (2561). คู่มือหลักสูตรการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ต้องขังติดยาเสพติดก่อนพ้นโทษในเรือนจำ/ ทัณฑสถาน. นนทบุรี: กรมราชทัณฑ์.
กรมราชทัณฑ์. (2564). สถิติการกระทำผิดซ้ำของผู้ต้องขัง. สืบค้นเมื่อ 19 มีนาคม 2564, จาก http://www.correct.go.th/recstats/
กรมราชทัณฑ์. (2564). รายงานสถิติผู้ต้องราชทัณฑ์คดี พ.ร.บ.ยาเสพติด ทั่วประเทศ. สืบค้นเมื่อ 9 เมษายน 2564, จาก http://www.correct.go.th/rt103pdf/report_result.php?date=2021-04-01&report=drug
เจษฎา นันใจวงษ์. การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อเสริมสร้างพลังอำนาจให้กับผู้มีประสบการณ์ชีวิตในวงจรยาเสพติด. วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์, 4(2): 1-25.
นุชนาฎ ยูฮันเงาะ. การเสริมพลังอำนาจชุมชนเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ต้องขังหลังพ้นโทษ. วารสารสังคมภิวัฒน์, 10(2),: 101-116.
ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง ระบุชื่อยาเสพติดให้โทษในประเภท 5 พ.ศ.2563. (2563, 14 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. (เล่ม 137, ตอนพิเศษ 290. หน้า 33).
ปฤษณา ชนะวรรษ. เทคโนโลยีแห่งตัวตนในการยุติการพึ่งพายาเสพติด: การสร้างทฤษฎีฐานรากตามแนวสร้างสรรค์นิยม. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 3(3): 25-49.
เปาโล แฟร์. (2559). การศึกษาของผู้ถูกกดขี่[Pedagogy of the Oppressed] (พิมพ์ครั้งที่ 1) (ภาคิน นิมมานนรวงศ์, นลัท ตั้งพรพิพัฒน์ และ วิจักษณ์ พานิช). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์, (ค.ศ.1968).
พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.2560. (2560, 18 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. (เล่ม 134, ตอนที่ 21 ก. หน้า 20-21).
พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2522. (2522, 27 เมษายน) ราชกิจจานุเบกษา. (เล่ม 96, ตอนที่ 63. หน้า 40-79).
พรรณณี วาทิสุนทร และ กฤติกา เฉิดโฉม. (2552). การศึกษาเปรียบเทียบผลสำเร็จของการบำบัดรักษาผู้ป่วย ยาเสพติดระบบบังคับบำบัด และระบบสมัครใจ. สมุทรสาคร: บริษัท บอร์น ทู บี พับลิชชิ่ง จำกัด.
ไพโรจน์ บุญประเสริฐ. พฤติกรรมหลังผ่านการบำบัดยาเสพติด: กรณีศึกษาเขตพื้นที่จังหวัดเชียงราย. วารสารนิติศาสตร์และสังคมท้องถิ่น, 2(1): 191-211.
เจษฎา นันใจวงษ์. (2562). การปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อเสริมสร้างพลังอำนาจให้กับผู้มีประสบการณ์ชีวิตในวงจรยาเสพติด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ไชยยา รัตนพันธ์. การบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติด. Journal of Roi Kaensarn Academi, 4(2): 18-33.
เบญจวรรณ บุญโทแส. (2559). การสร้างร่างกายที่สยบยอมของผู้ต้องขังหญิงต่ออำนาจในเรือนจำ. (ปริญญานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มิเชล ฟูโกต์. (2558). ร่างกายใต้บงการ[Les corps dociles from Surveiller et punir] (พิมพ์ครั้งที่ 3) (ทองกร โภคธรรม และ นพพร ประชากุล). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คบไฟ. (ค.ศ.1975)
วิภากรณ์ ปัญญาดี. ผลการปรับรูปแบบการบำบัดยาเสพติดแบบจิตสังคมบำบัดต่อการปฏิบัติตามแผนการบำบัดของผู้รับการบำบัดยาเสพติดชนิดเมทแอมเฟตามีน. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 3(3), น.110-116.
สุทิสา ถาน้อย. (2561). สมองและสารสื่อประสาท ความผิดปกติในภาวะติดสารเสพติด (Brain and Neurotransmitters: Abnormalities in Drug Addiction. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์ 3.
โสรัจจ์ หงศ์ลดารมภ์. (2561). ปรัชญาทั่วไป. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2561). อัตลักษณ์ การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. เชียงใหม่: ห้างหุ้นส่วนจำกัดวนิดาการพิมพ์.
อลงกต ประสานศรี, พรทิพย์ จอมพุก และ นนท์ธิยา หอมขำ. สุขภาพจิตของผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดในระบบบังคับบำบัด. Thai Journal of Public Health, 50(2): 211-225.
American P. A. (1994). Diagnosis and statistical manual of mental disorder. Washington DC: R.R. Donnelly and Sons Company.
Besley T. (2005). Foucault, truth telling and technologies of the self in schools. Journal of Educational Enquiry, 6(1): 76-89.
Cohen S. and Syme S.L. (1985). Social Support. San Francisco: Academic Press.
Galtung J. (1990). Cultural Violence. Journal of Peace Research, 27(3): 291-305.
Martin, L.H., Gutman, H. & Hutton, P.H. (1988). Technology of the self: A seminar with Michael Foucault. Massachusetts: The university of Massachusetts press.
Meyers T.J., Wright K.A., and Tesca M. (2017). Social support from outside the walls: Examining the role of relationship dynamics among inmates and visitors. Journal of Criminal Justice, 52: 57-67.
Stone D.A., Conteh J.A. and Francis J.D. (2017). Therapeutic Factors and Psychological Concepts in Alcoholics Anonymous. Journal of Counselor Practice, 8(2): 120-135.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ประกาศเกี่ยวกับลิขสิทธิ์
- เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่นถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
- บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่นถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวารสารวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่นก่อนเท่านั้น