ปัญหาการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม
คำสำคัญ:
การไกล่เกลี่ย , ข้อพิพาท , คดีปกครอง , สิ่งแวดล้อมบทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม โดยพบว่า การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทนั้นเป็นหนึ่งในวิธีการทางเลือกในการระงับข้อพิพาทวิธีหนึ่งที่สามารถนำมาใช้ในการยุติซึ่งข้อพิพาทหรือคดีได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพิ่มความสะดวก มีวิธีการที่เรียบง่าย ประหยัดเวลา ประหยัดค่าใช้จ่าย และรักษาความสัมพันธ์ระหว่างคู่กรณี อีกทั้งช่วยให้ศาลบริหารจัดการคดีได้อย่างมีประสิทธิผล และยังช่วยให้ลดปริมาณคดีที่จะขึ้นสู่ศาล อย่างไรก็ตาม ในระบบกฎหมายไทยขณะนี้ ยังขาดมาตรการทางกฎหมายที่ชัดเจนเพื่อบังคับใช้ข้อตกลงจากการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท ทำให้เกิดความล่าช้าและสิ้นเปลืองทรัพยากรเมื่อคู่กรณีไม่ปฏิบัติตามข้อตกลงในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท
ผลการศึกษา พบว่า ปัญหาที่เกิดจากการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ในประเทศไทย แบ่งออกเป็น 4 ประการ ได้แก่ (1) ปัญหาเกี่ยวกับประเภทคดีปกครองที่สามารถเข้าสู่การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมได้ (2) ปัญหาการขาดหลักเกณฑ์การดำเนินการไกล่เกลี่ย ข้อพิพาทก่อนฟ้องคดีในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม (3) ปัญหาการไม่มีกฎหมายเกี่ยวกับการให้อำนาจบุคคลภายนอกทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม และ (4) ปัญหาการไม่มีกฎหมายให้ศาลปกครองมีอำนาจกำหนดคำบังคับตามที่คู่กรณีตกลงประนีประนอมยอมความกันได้ในการไกล่เกลี่ย ข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม จากการศึกษาในต่างประเทศ ได้แก่ ประเทศสาธารณรัฐฝรั่งเศส ประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ประเทศสหรัฐอเมริกา และประเทศญี่ปุ่น พบว่า ระบบการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทมีความหลากหลาย โดยเฉพาะในคดีสิ่งแวดล้อม ซึ่งเน้นการแก้ไขปัญหาอย่างมีประสิทธิภาพ ยุติธรรม และคำนึงถึงประโยชน์สาธารณะ เปิดโอกาสให้ผู้เชี่ยวชาญและประชาชนมีส่วนร่วมในกระบวนการ โดยได้บัญญัติกฎหมายไว้อย่างชัดเจน
ผู้ศึกษาเสนอให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 (แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ 12) พ.ศ. 2562 โดยบัญญัติหลักเกณฑ์ ขั้นตอน และวิธีการเฉพาะสำหรับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เช่น การกำหนดประเภทคดีที่เหมาะสมในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท การรับรองการดำเนินคดีแทนกลุ่มผู้เสียหายหรือการดำเนินคดีแบบกลุ่ม (Class Action) การกำหนดขั้นตอนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทก่อนการฟ้องคดี การให้ผู้เชี่ยวชาญภายนอกมีบทบาทเป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดยกำหนดคุณสมบัติ ค่าตอบแทน และการรับรองผลของข้อตกลงให้มีผลเทียบเท่าคำพิพากษาศาล นอกจากนี้ควรบัญญัติให้ศาลปกครองมีอำนาจออกคำสั่งคุ้มครองชั่วคราวระหว่างพิจารณา และสามารถใช้ดุลพินิจเกินกว่าคำขอท้ายฟ้องโดยไม่กระทบสิทธิหรือประโยชน์สาธารณะ พร้อมทั้งจัดตั้งกลไกติดตามและบังคับใช้ข้อตกลงอย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ เพื่อให้การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมมีความรวดเร็ว มีประสิทธิภาพ และเกิดผลในทางปฏิบัติอย่างแท้จริง
เอกสารอ้างอิง
กรรณิกา สุทธิประสิทธิ์ และคณะ. (2554). โครงการพัฒนาความรู้ตุลาการศาลปกครอง เรื่อง การนำวิธีระงับข้อพิพาททางเลือก (ADR) มาใช้กับคดีเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมในศาลปกครอง. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
กฤษณะ ช่างกล่อม. (2556). การจัดตั้งศาลสิ่งแวดล้อมกับปัญหาระบบความยุติธรรมไทย. สำนักพิมพ์วิญญูชน.
เชาวณี ชววิสิฐ. (2566). ปัญหาเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีปกครองในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดวงทิพย์ บุญปลูก. (2022). การดำเนินคดีแบบกลุ่มในคดีปกครอง : ประสบการณ์ของประเทศฝรั่งเศส และการพัฒนาแนวคิดในระบบกฎหมายไทย. วารสารกฎหมายปกครอง (Administrative Law Journal Office of the Council of State), 34(4): 59.
ธรรมรัตน์ เกตุอินทร์. (2564). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการจัดทำรายงานการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมและวิธีพิจารณาคดีสิ่งแวดล้อมของไทย. (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต) คณะนิติศาสตร์ปรีดี พนมยงค์, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ประพจน์ คล้ายสุบรรณ. (2550). แนวคิด ทฤษฎี และหลักกฎหมายที่เกี่ยวข้องในคดีสิ่งแวดล้อม. วารสารวิชาการศาลปกครอง ปีที่ 7 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม).
ประพจน์ คล้ายสุบรรณ. (2551). การระงับข้อพิพาททางสิ่งแวดล้อมในศาลปกครอง. (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปรัชญา อยู่ประเสริฐ. (2550). ขั้นตอนกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท รวมบทความการไกล่เกลี่ยและการประนอมข้อพิพาทและความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง. (กรุงเทพมหานคร : สำนักระงับข้อพิพาท สำนักงานศาลยุติธรรม.
ปาลีรัฐ ศรีวรรณพฤกษ์. (2564). ศาลปกครองกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีสิ่งแวดล้อม : อำนาจและแนวทางการปรับปรุงระบบการระงับข้อพิพาททางเลือก ประสบการณ์ของประเทศฝรั่งเศสและประเทศไทย. วารสารวิชาการศาลปกครอง 21(2): 159.
พิมพ์ศุภางค์ ทองปาน. (2566). การไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางปกครองก่อนฟ้องคดี. (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรานุช ภูวรักษ์. (2555). ปัญหาการดำเนินคดีสิ่งแวดล้อมในศาลชั้นต้น. ใน การอบรมหลักสูตรผู้พิพากษาผู้บริหารในศาลชั้นต้น รุ่นที่ 10. สถาบันพัฒนาข้าราชการตุลาการศาลยุติธรรม, 20–26.
วรารัตน์ ไคขุนทด. (2554). การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครอง : สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี, วารสารวิชาการศาลปกครอง ปีที่ 11 ฉบับที่ 4 (ตุลาคม-ธันวาคม).
วรารัตน์ ไคขุนทด. (2558). สถานการณ์ปัจจุบันของการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทโดยศาลปกครองเยอรมันและการระงับข้อพิพาทโดยการทำสัญญาประนีประนอมยอมความในศาลปกครองเยอรมันอันเป็นการยุติข้อพิพาทอย่างมีผลผูกพัน เอกสารเผยแพร่ทางวิชาการ สำนักวิจัยและวิชาการสำนักงานศาลปกครอง.
วัชลาวลี คำบุญเรือง, มูลนิธินิติธรรมสิ่งแวดล้อม (EnLAW) & เจ้าอยู่ไส. (2560). สิทธิในสิ่งแวดล้อมที่ดีในรัฐธรรมนูญ 2560. สืบค้นเมื่อ 8 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://enlawfoundation.org/where-is-right-to-environment/ ().
สรวิศ ลิมปรังษี. (2553). การจัดการความขัดแย้งทางสิ่งแวดล้อม สำนักระงับข้อพิพาท สำนักงานศาลยุติธรรม บริษัทธนาเพลส จำกัด.
สรวิศ ลิมปรังสี. (2550). ข้อพิพาททางทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม การจัดการความขัดแย้งกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท Version 1.1. กรุงเทพมหานคร ศูนย์วิทยาการระงับข้อพิพาททางเลือก สำนักระงับข้อพิพาท.
สำนักวิจัยและวิชาการ สำนักงานศาลปกครอง. (กรกฎาคม 2563). รายงานการศึกษา การไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการจัดการและพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ประกาศเกี่ยวกับลิขสิทธิ์
- เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่นถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
- บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่นถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวารสารวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวิทยาลัยการจัดการและพัฒนาท้องถิ่นก่อนเท่านั้น