พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และ 2. ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ นักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ประจำปีการศึกษา 2561 จำนวน 373 คน โดยการใช้สูตรของ ทาโร ยามาเน่ ในการคำนวณหาขนาดกลุ่มตัวอย่าง

ผลการวิจัย พบว่า 1. นักศึกษามีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดในระดับมากที่สุด โดยรวมมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับยาเสพติดอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านความเห็นต่อความสัมพันธ์ในครอบครัว อยู่ในระดับมากที่สุด ด้านเจตคติที่มีต่อยาเสพติดในภาพรวม อยู่ในระดับเห็นด้วยอย่างยิ่ง สรุปได้ว่านักศึกษามีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดอยู่ในเกณฑ์มากที่สุด

1. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา พบว่า 1. นักเรียนส่วนใหญ่ มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับยาเสพติด แต่ยังพบว่า เด็กบางส่วนยังมีความเข้าใจผิดในเรื่องที่สำคัญและน่าเป็นห่วงอยู่ ซึ่งควรเร่งแก้ไขความเข้าใจผิดนั้นให้ถูกต้อง 2. จากการวิจัยพบว่าความสัมพันธ์ในครอบครัวในลำดับสุดท้าย คือ สมาชิกในครอบครัวไม่เคยทะเลาะเบาะแว้งกัน ดังนั้นหากครอบครัวมีปัญหาความขัดแย้งเกิดขึ้น ไม่ควรปล่อยไว้ให้หมักหมม ควรหันหน้าเข้าพูดจากัน หาวิธีแก้ไขปัญหาร่วมกัน สื่อสารด้วยวาจาสุภาพอ่อนโยน ไม่ใช้อารมณ์ในการแก้ปัญหาแล้วความขัดแย้งต่างๆ จะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น 3. จากการวิจัยพบว่า พฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดในลำดับสุดท้าย คือ นักศึกษาจะพูดคุยกับครูและเพื่อน ๆ เพื่อหาความรู้เกี่ยวกับยาเสพติด ดังนั้นภายในมหาวิทยาลัยควรจัดให้มีมุมบริการปรึกษาแนะแนวหรือให้การปรึกษาปัญหาต่างๆ แก่นักเรียนที่มีปัญหา ใช้กิจกรรมกลุ่มเพื่อนเพื่อปรับพฤติกรรมให้อยู่ในกรอบที่เหมาะสม จัดค่ายกิจกรรมในโรงเรียนโดยมีครูอาจารย์คอยดูแลอย่างใกล้ชิด ตลอดจนการประสานงานกับผู้ปกครองอย่างใกล้ชิดเพื่อร่วมกันแก่ไขปัญหา