หลักธรรมาภิบาลและปัจจัยการบริหารงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน ของสภาคณาจารย์และข้าราชการมหาวิทยาลัยราชภัฏ

Abstract

             การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้สภาพการดำเนินงานของธรรมาภิบาลของสภาคณะมหาวิทยาลัยราชภัฏ 2) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ปัจจัยการบริหารของสภาคณาจารย์และข้าราชการของมหาวิทยาลัยราชภัฏ ๓) เพื่อศึกษาระดับประสิทธิภาพในสภาพการดำเนินงานของคณาจารย์และข้าราชการของมหาวิทยาลัยราชภัฏ ๔) เพื่อศึกษาระดับธรรมาภิบาลและระดับของปัจจัยทางปกครองที่ก่อให้เกิดประสิทธิภาพในการดำเนินงานของคณาจารย์และข้าราชการของมหาวิทยาลัยราชภัฏ 5) เพื่อศึกษาปัญหาและอุปสรรคด้านธรรมาภิบาลและปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อระดับประสิทธิภาพการดำเนินงานของคณาจารย์และเจ้าหน้าที่ของรัฐในมหาวิทยาลัยราชภัฏ

         ผลการวิจัยสามารถสรุปได้ดังนี้

1. ระดับการรับรู้ในสภาพการดำเนินงานของธรรมาภิบาลมีประสิทธิภาพสูงสุด และคะแนนรวม อยู่ในระดับ “ดีที่สุด” X=4.28 (SD = 0.70) ในด้านศีลธรรมการบริหาร `X= 4.38 (SD = 0.65)
2. ระดับการรับรู้ของปัจจัยการบริหารแบ่งออกเป็น 4 ด้าน 1) “การบริหารโครงสร้างคณาจารย์และปัจจัยข้าราชการ” คะแนนรวม “ดีเยี่ยม” ที่ 'X=4.20 (SD = 0.73) 2) “ระบบการบริหารงานสภาคณาจารย์และส่วนราชการ” คะแนนรวม “ดีเลิศ” ที่'X=4.34 (SD = 0.71) 3) “วัฒนธรรมองค์กรกับการบริหารสภาคณาจารย์และปัจจัยข้าราชการ” คะแนนรวม “ดีเลิศ” ที่'X=4.20 (SD = 0.75) 4) “เครือข่ายความร่วมมือกับผู้บริหารสภาคณาจารย์และส่วนราชการ ให้คะแนนโดยรวม “ดีเลิศ” ที่ X=4.25 (SD = 0.72)
3. ระดับประสิทธิภาพในสภาพการดำเนินงานของสภาคณาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏ แสดงให้เห็นว่าผลตอบรับของสมาชิกสภาอาจารย์มีความสำคัญต่อประสิทธิภาพในการทำงาน คะแนนเฉลี่ยอยู่ที่ 4.31 (SD=0.71)
4. คะแนนโดยรวมของระดับธรรมาภิบาลและระดับปัจจัยทางการบริหารที่มีผลให้การปฏิบัติงานของคณะคณาจารย์และข้าราชการในมหาวิทยาลัยราชภัฏมีประสิทธิภาพ อยู่ในระดับ “แย่” ในทางบวกที่ P _xy =0.152 และปัจจัยอีก 4 ประการคือ “แย่” ” ในทางลบ
5. ปัญหาและอุปสรรคด้านธรรมาภิบาลและปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อระดับประสิทธิภาพการดำเนินงานของสภาคณาจารย์และเจ้าหน้าที่ของรัฐในมหาวิทยาลัยราชภัฏไม่เพียงพอ