Relationship Between Participative Administration And Academic Administration Of Schools In Suphanburi Province Under The Secondary Education Service Area Office 9
ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารแบบมีส่วนร่วมกับการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาในจังหวัดสุพรรณบุรี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 9
Keywords:
การบริหารงานวิชาการ, สถานศึกษาในจังหวัดสุพรรณบุรี, การบริหารแบบมีส่วนร่วมAbstract
การวิจัยชี้ให้เห็นว่าเพื่อ 1) ศึกษาความรับผิดชอบแบบผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของซัพพลายเออร์ของซัพพลายเออร์ 2) ศึกษาข้อมูลเชิงวิชาการของผู้มีหน้าที่เสียภาษี 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารแบบผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับผู้เรียนด้านวิชาการ ของกรณีที่ได้รับโอเวอร์ซัพพลายเป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ อาสาสมัครกลุ่มสาระการวิจัย ซัมมิตและครูฝ่ายวิชาการของผู้มีหน้าที่รับผิดชอบด้านค่าใช้จ่าย หน่วยงานกำกับดูแลโรงเรียนเป็นผู้ตรวจสอบและให้ข้อสังเกตเขต 9 จำนวน 32 โรงเรียน รวม 162 คน โดยเปิดตารางสำเร็จรูป ของ Krejcie and Morgan และสุ่มอย่างง่ายเพื่อประเมินหาผู้ตรวจประเมินแต่ละโรงเรียนเครื่องมือที่ต้องห้ามใช้ข้อมูลเป็นเกณฑ์ให้คะแนนแบบมาตราส่วนตามค่า 5 ระดับมีค่าเทียบกับการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาตามข้อกำหนดของ Cronbach เท่ากับ 09 ผู้วิเคราะห์วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์มาตรฐาน นักวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ ซึ่งประกอบด้วยคุณลูกค้าที่ต้องการเชิญส่วนมาและค่าสัมประสิทธิ์การวิเคราะห์สัมพันธ์สหแบบ Pearson's Product Moment Correlation Coefficient
ผลลัพธ์ของการวิจัยจะเป็นอย่างไร 1) การบริหารแบบมีส่วนร่วมของครูในทุกครั้งที่เราทำเช่นนั้น 2) แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับวิชาการของครูในคำถามที่ผู้ตอบได้ให้คะแนนรวมแล้วได้ข้อสรุป การดำเนินการอย่างมาก 3) ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารแบบหุ้นส่วนกับผู้เรียนที่เข้ารับการอบรมโดยสิ่งที่ทุกคนจะได้รับในสภาพแวดล้อมที่ต่ำกว่า สำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 การบริหารแบบมีส่วนร่วมกับ บริหารงานด้านวิชาการร่วมกันซึ่งจะทำให้องค์กรรับผิดชอบแบบมีส่วนร่วมและช่วยให้โรงเรียนต่างๆ และสามารถนำไปพัฒนาการบริหารด้านอื่นๆ
References
ณปภัช รุ่งโรจน์. (2553) .การบริหารงานวิชาการกับระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนในสังกัด กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพมหานคร.
ยาเบ็น เรืองจรูญศรี. หลักการ ทฤษฎี และกระบวนการบริหารงานวิชาการ.สืบค้นเมื่อ 3/04/2558. จาก http://www.kroobannok.com/blog/24395.
รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2550). การบริหารงานวิชาการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ภาควิชาการบริหารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์.มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สนิท ไทยกล้า. (2549). การมีส่วนร่วมของการบริหารงานวิชาการของข้าราชการครู ภายในสถานศึกษา สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสระบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2547). แนวทางการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายรัฐมนตรี. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Bryman. A. (1986). Leadership and Organization. London: Routedge&Kegan Paul.
Chohen, J. M.and Uphoff, N. T. (1977). Rural DevelopmentParticipation : Concepts andMeasures for Projec Design.Implementation and Evaluation. New Your: The Rural
Development Community Center for International Studies,Cornell University.
Cohen & Uphoff. (1980). Effective Behavior in Organization. New York: Prentice-Halll.
Lawer. E. E. (1986). High Involvement Mnagemant. San Francise: Jersey Bass.
Robert J. House. (1976). Managerial Process and Organization Vehavior. New Your: Scott, Fopresman and Company.
Swansburg, Russell C. (1996). Management and Leadership for Nurse Managers. Boston: Jones and Bartlett Pubishers.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Mahamakut Buddhist University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
