THE EDUCATION OF STANDARD TRADITIONAL THAI DANCING BY USING AN INSTRUCTIONAL MODEL BASE ON SIMPSON’S PROCESS FOR PSYCHO – MOTOR SKILL DEVELOPMENT FOR THE GRADE 3 STUDENTS

Authors

  • Kaskanok Wansanthia Program in Curriculum and Instruction, Vongchavalitkul University
  • Pinayo Prommuang Faculty of Education, Vongchavalitkul University

Keywords:

Standard traditional Thai dancing, Standard traditional Thai dancing Skill, Instructional Model Based on Simpson’s Processes for psycho-Motor Skill Development

Abstract

The objectives of this independent study were 1) to study Standard traditional Thai dancing by using an instructional Model base on Simson's process for Psycho- Motor Skill Development for Grade 3 students, and 2) To compare skills of standard traditional Thai dancing by using an Instructional Model base on Simson's Process for Psycho – Motor skill Development for Grade 3 students with the criteria at 70%. The sample who was Grade 3 students at Boonnadavittaya School in Nakhon Ratchasima for semester 1 of the Academic year 2020 was 32 students. The research instruments consisted of lesson plans based on Simson's Process for Psycho - Motor skill Development, and evaluation form of practical skill of standard traditional Thai dancing in 5 aspects including correct dancing, beautiful dancing, steps of dancing, smooth dancing, and confident show of dancing. The statistics used for data analysis were percentage, mean, standard deviation, and t-test. The research findings were that 1) Skills of Standard Traditional Thai Dancing by using an instructional model based on Simson's Process for Psychomotor Skill Development for Grade 3 Students passed the 70% criteria at 100%. 2) Skills of Standard Traditional Thai Dancing by using an instructional model based on Simson's Process for. Psychomotor Skill Development for Grade 3 Students had posttest scores higher than the criteria at 70 % in the statistically significant differences at the 0.05 level.

References

กระทรวงศึกษาธิการ. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเททพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว

กิ่งกาญจน์ สิรสุคนธ์. รูบริคหรือรูบริคการให้คะแนน. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา.กรมวิชาการ. คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. UTQ-02119 กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ: นาฏศิลป์ [Online] แหล่งสืบค้น: http: WWWww.krukird.com/02119.pdf [2562,กุมภาพันธ์ 10]

ชวลิต สุนทรานนท์. รัจนา พวงประยงค์. บทความรำวงมาตรฐานท่ารำตามแบบแผนสำนักการสังคีตกรมศิลปากร [Online]. แหล่งสืบค้น:https://sites.google.com/site/tayakornwason/hna-erek [2562, มีนาคม 1]

ชุติมา ปาละวงษ์. (2561). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์เรื่องภาษาท่าทางนาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนมัธยมวัดหนองจอกที่สอนโดยใช้ชุดการสอนกับการสอนแบบปกติ. นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาวิชานวัตกรรมหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้.

ทิศานา แขกมณี. (2550). ศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นาฏศิลป์ไทย. (2548). นาฏศิลป์ไทยสำหรับครูประถมศึกษาอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

บุสรินทร์ พาระแพน1, ประสงค์สายหงส์2. การพัฒนาชุดการเรียนรู้การแสดงนาฏศิลป์พื้นบ้านตามแนวคิดทักษะปฏิบัติของซิมพ์ซันที่ส่งเสริมบุคลิกภาพและความคิดสร้างสรรค์การปฏิบัติท่ารำสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ประทิน พวงสำลี. หลักนาฏศิลป์. กรุงเทพฯ : ไทยมิตรการพิมพ์.

มิสธัญพร วงษ์สว่าง. (2553). การพัฒนาชุดการสอนเรื่องนาฏยศัพท์และภาษาท่านาฏศิลป์ไทยสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. โรงเรียนเซนต์หลุยส์ ฉะเชิงเทรา.

หยาดพิรุณ พวงสุวรรณ์. (2558). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้ชุดกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องทักษะพื้นฐานและการฝึกหัดการแสดงนาฏศิลป์สาหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏราไพพรรณี.

Boeh and Maeshall. (2000). “The Effective of Labanotation in Learning Ballroom Dance.” Dissertation Abstracts International.

Wilson, Cynthaia Louise. An Analysis of a Direct Instruction Produced in Teaching Word Problem-Solving to Leaming Disabled Students.Dissertation Abstracts International.

Downloads

Published

2021-08-16