ศึกษาวิเคราะห์รูปแบบการสอนสมาธิตามแนวทางสถาบันพลังจิตตานุภาพ

ผู้แต่ง

  • พระมงคล ปิยปุตฺโต(หลวงปากดี) นักศึกษาหลักสูตรศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสน์ศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
  • มานพ นักการเรียน อาจารย์ที่ปรึกษา
  • ภาษิต สุขวรรณดี อาจารย์ที่ปรึกษา

บทคัดย่อ

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการสอนสมาธิ 2) เพื่อศึกษารูปแบบการสอนสมาธิตามแนวทางสถาบันพลังจิตตานุภาพ และ 3) เพื่อวิเคราะห์คุณค่าการสอนสมาธิตามแนวทางสถาบันพลังจิตตานุภาพ วิทยานิพนธ์เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยค้นคว้าจากคัมภีร์พระไตรปิฎก อรรถกถา เอกสารและแผ่นซีดีเกี่ยวกับการสอนสมาธิของพระธรรมมงคลญาณ (วิริยังค์  สิรินฺธโร) ตำราและงานวิจัยมาวิเคราะห์ประกอบกับคำชี้แจงแนะนำจากอาจารย์ที่ปรึกษาแล้วสรุปผลการวิจัยและนำเสนอด้วยวิธีบรรยายเชิงพรรณนาในเนื้อหาบทต่าง ๆ ตามลำดับ

          ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการสอนสมาธิตามแนวทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญมี 5 แนวทาง คือแนวทาง พุท – โธ แนวทาง อานาปานสติ แนวทาง ยุบหนอ – พองหนอ แนวทาง รูป – นาม และแนวทาง สัมมา – อะระหัง 2) สถาบันพลังจิตตานุภาพก่อตั้งโดยพระธรรมมงคลญาณ (วิริยังค์  สิรินฺธโร) รูปแบบการสอนสมาธิใช้แนวทาง พุท – โธ เน้นไปที่สมถกรรมฐาน 40 วิธีจากคัมภีร์วิสุทธิมรรคและมุตโตทัย สถาบันดังกล่าวได้สร้างหลักสูตรคุรุสาสมาธิที่สอนสมาธิให้แก่พระภิกษุสามเณรและหลักสูตรครูสมาธิแก่ประชาชนทั้งที่ชาวไทยและชาวต่างชาติ ใช้ระยะเวลาในการเรียน 6 เดือน (หลักสูตร 200 ชั่วโมง) ในแต่ละหลักสูตรแบ่งออกเป็น 3 เทอม ๆ ละ 40 วัน เรียนทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ มีการสอนผ่านสื่อวีดิโอคอนเฟอร์เรนซ์ พร้อมทั้งนำไปสอบปฏิบัติภาคสนาม ณ ดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่เป็นเวลา 4 วัน 3 คืน จึงจะจบหลักสูตรและจัดพิธีมอบใบประกาศนียบัตรให้ 3) ผลการวิเคราะห์คุณค่าการสอนสมาธิตามแนวทางสถาบันพลังจิตตานุภาพ พบว่า มีคุณค่าทางด้านการสร้างครูสอนสมาธิ คุณค่าด้านความสามัคคี คุณค่าด้านการพัฒนาด้านจิตใจ และคุณคุณค่าด้านการพัฒนาตนเอง

เอกสารอ้างอิง

1.มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

2.พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 11 กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

3.พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิป.ธ. 9). (2542). วิปัสสนากรรมฐาน. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

4.พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช, ราชบัณฑิต). (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุดคำ วัด. ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร : เลี่ยงเชียง.

5.พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิป.ธ. 9). (2542). วิปัสสนากรรมฐาน. กรุงเทพมหานคร :โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

6.พระภัททันตะ อาสภะ. (2532). วิปัสสนาทีปนีฎีกา. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.

7.พระนิโรธรังสี. (2532). คัมภีร์ปัญญาจารย์. กรุงเทพมหานคร : ม.ป.ท.

8.พระธรรมมงคลญาณ. (2558). ธรรมะจากใจ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์กรุงเทพมหานคร.

9.มูลนิธิพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต. (2544). บูรพาจากรย์. กรุงเทพมหานคร : บริษัท ศิลป์สยามบรรจุภัณฑ์และการพิมพ์จากกัด.

10.นนทิวัติ ไล้เลิศ. (2551). “บทบาทของสถาบันพลังจิตตานุภาพที่มีต่อการพัฒนาสังคม”. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-06-29

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย