กลยุทธ์การบริหารจัดการโฮมสเตย์เพื่อสุขภาวะชุมชนบ้านโซ้ หมู่บ้านเกษตรวิถีพุทธ จังหวัดพะเยา

ผู้แต่ง

  • สุจิตรา วสุวัต คณะวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • ฤทัยภัทร พิมลศรี คณะวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการโฮมสเตย์, ชุมชนบ้านโซ้, หมู่บ้านเกษตรวิถีพุทธ

บทคัดย่อ

          การวิจัยเรื่อง กลยุทธ์การบริหารจัดการโฮมสเตย์เพื่อสุขภาวะชุมชนบ้านโซ้ หมู่บ้านเกษตรวิถีพุทธ จังหวัดพะเยา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เชิงสำรวจ และเชิงปฏิบัติการ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและกำหนดทิศทางของการบริหารจัดการโฮมสเตย์เพื่อสุขภาวะชุมชนบ้านโซ้ หมู่บ้านเกษตรวิถีพุทธ จังหวัดพะเยา ดำเนินการวิจัยโดยการประเมินสภาพแวดล้อม SWOT Analysis ในรูปแบบการสัมมนา (Seminar) เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้กับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลในประเด็นที่เฉพาะเจาะจง ซึ่งประชากรและกลุ่มตัวอย่างจะเป็นผู้ช่วยชาญด้านการท่องเที่ยวและการบริการ ประกอบด้วยกลุ่มเจ้าหน้าที่ภาครัฐ กลุ่มผู้ประกอบการด้านการท่องเที่ยวและบริการ และกลุ่มผู้นำชุมชน จำนวน 15 คน 

            ผลการศึกษา พบว่า กลยุทธ์การบริหารจัดการโฮมสเตย์เพื่อสุขภาวะชุมชนบ้านโซ้ หมู่บ้านเกษตรวิถีพุทธ จังหวัดพะเยา ประกอบด้วย 1) ส่งเสริมการตลาดด้วยการประชาสัมพันธ์โดยเจ้าของธุรกิจโฮมสเตย์ให้แพร่หลาย 2) พัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงเกษตรวิถีพุทธ ผสมผสานวัฒนธรรมเพื่อสุขภาวะชุมชนบ้านโซ้ ให้มีความโดดเด่น โดยการวางแผนสร้างสรรค์กิจกรรมอย่างมีส่วนร่วมในชุมชน 3) มุ่งเน้นรักษามาตรฐานโฮมสเตย์ของผู้ประกอบการในพื้นที่ โดยการนำโฮมสเตย์เข้าสู่กระบวนการการประเมินมาตรฐานของกรมการท่องเที่ยว 4) สร้างความร่วมมือกับหน่วยงานส่วนท้องถิ่น 5) สร้างความร่วมมือกับสถาบันการศึกษา 6) ส่งเสริมให้มีการใช้สื่อประชาสัมพันธ์ที่หลากหลายเพื่อช่องทางในการเข้าถึงลูกค้าเป้าหมายเพิ่มขึ้น และดำเนินการอย่างต่อเนื่อง 7) สร้างความร่วมมือกับหน่วยงานภาครัฐในรูปแบบคลัสเตอร์ท่องเที่ยวในพื้นที่ เพื่อขอรับการสนับสนุนงบประมาณในการปรับปรุงโฮมสเตย์ 8) พัฒนาองค์ความรู้ในด้านการบริการให้แก่พนักงาน เพื่อเพิ่มศักยภาพการบริการให้ได้มาตรฐาน ตลอดจนสนับสนุนให้มีการจัดเก็บข้อมูลด้านการบริการ 9) ประมาณการจำนวนนักท่องเที่ยวที่เข้าพักทั้งปี เพื่อจะได้วางแผนการบริการของพนักงานให้เพียงพอ 10) การปรับเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันของชุมชน ภาครัฐ และภาคเอกชน 11) จัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างผู้ประกอบการธุรกิจ และกระจายกิจกรรมต่าง ๆ อย่างทั่วถึง 12) การบริหารจัดการสิ่งแวดล้อม รายได้ชุมชน และการสืบทอดแหล่งเรียนรู้ 13) ดำเนินการอย่างมีส่วนร่วมพัฒนาสถานที่เป็นแหล่งเรียนรู้ชุมชน 14) ดำเนินการอย่างมีส่วนร่วมในการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชุมชน

เอกสารอ้างอิง

กมล วงศ์อนันต์ และอภิชา ประกอบเส้ง. (2555). SWOT Analysis. สืบค้นเมื่อ 11 กันยายน 2562, http://applerakchon.blogspot.com/2012/10/12-swot-analysis.html

กรมสุขภาพจิต. (2553). ความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพฯ: กรมสุขภาพจิต.

ฐิตินันท์ พงษ์คะเชนทร์ และประยุทธ สุวรรณศรี. (2561). กลยุทธ์การให้บริการที่พักแบบสัมผัสวัฒนธรรม (Homestay) เพื่อเข้าสู่มาตรฐานโฮมสเตย์ไทย: กรณีศึกษาโฮมสเตย์นาขุนแสน อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

ณัฎฐ์ชรัชช์ สาระหงส์. (2561). ที่ทำการศึกษาเรื่องศักยภาพทางวัฒนธรรมของชาวปกาเกอะญอ: พลวัตการจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมโดยชุมชน จังหวัดแม่ฮ่องสอน. วารสารวิชาการเครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ. ปีที่ 8 เล่มที่ 14 มกราคม – มิถุนายน 2561.

ปานแพร เชาวน์ประยูร. (2556). การประเมินกิจกรรมการท่องเที่ยวแบบที่พักสัมผัสวัฒนธรรมชนบท (Home Stay) บ้านเมืองขอน ตำบลป่าไผ่ อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ฤทัยภัทร พิมลศรี. (2557). การตามหาปลาร้องเพลงที่กว๊านพะเยา จังหวัดพะเยา; ต้นแบบการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชนจากความหลากหลายทางชีวภาพและภูมิปัญญาด้านประมง. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยพะเยา.

องค์การบริหารส่วนตำบลแม่นาเรือ. (2561). ข้อมูลบ้านโซ้หมู่ 2. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2562. จาก www.maenarua.com/index.php/หมู่-2-บ้านโซ้.html.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-03-05

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย