การจัดการศึกษาในยุคไทยแลนด์ 4.0 ที่ส่งผลต่อความฉลาดทางอารมณ์
คำสำคัญ:
การจัดการศึกษาในยุคไทยแลนด์ 4.0, ความฉลาดทางอารมณ์บทคัดย่อ
การศึกษาเป็นการแสวงหาสิ่งต่าง ๆ ที่จะตอบสนองความต้องการของมนุษย์ให้ได้สิ่งที่เรียกว่า “ความสุข” ทั้งทางร่างกาย จิตใจ สติปัญญา และทักษะวิชาชีพ เพราะชีวิตที่มีการศึกษา ย่อมเป็นชีวิตมีสมรรถภาพและประสิทธิภาพในการปรับตัวและสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติและทางสังคม จนถึงขนาดที่สามารถปรับสิ่งแวดล้อมให้เป็นประโยชน์แก่ตัวเองได้ โดยใช้กระบวนการรู้เท่าทันและปรับวิธีคิดให้สอดคล้องกับหลักความเป็นจริง เพื่อให้สามารถดำรงชีวิตอยู่ร่วมกับบุคคลอื่นในสังคมได้อย่างเป็นสุข พร้อมทั้งเป็นการดึงเอาพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวบุคคลออกมาพัฒนา และเป็นการปลูกฝังอุดมคติเพื่อกำจัดปัญหาและสร้างความสมบูรณ์ให้เกิดขึ้นแก่มนุษย์
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2543). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพฯ : ศูนย์สารนิเทศและประชาสัมพันธ์.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2544). รายงานวิจัยการพัฒนาแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ สำหรับประชาชนไทยกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร : วงศ์กมลโปรดักชั่น.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2546). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. พิมพ์ครั้งที่ 6. นนทบุรี : กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2546). อีคิว : ความฉลาดทางอารมณ์ (ฉบับปรับปรุง). พิมพ์ครั้งที่ 6. นนทบุรี: กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). แนวทางการพัฒนา การวัดและประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขึ้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). มาตรฐานการเรียนรู้กลุ่มสาระคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และกลุ่มสาระภูมิศาสตร์ ในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม (ฉบับปรับปรุงพ.ศ. 2560).
กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา. (2559). พิมพ์เขียว Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน. กรุงเทพฯ.
ดารารัตน์ จันทร์กาย. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการยกระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในประเทศไทย. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
บวร เทศารินทร์. (2559). ผู้บริหารโรงเรียน 4.0 พลังขับเคลื่อนการปฏิรูปการศึกษา. สืบค้นเมื่อ 24 พฤษภาคม 2560 จาก drborworn.com/articledetail.asp?id=20137
บวร เทศารินทร์. (2560). ประเทศไทย 4.0 โมเดลเศรษฐกิจใหม่. สืบค้นเมื่อ มกราคม 18, 2560 จากhttp://www.drborworn.com/articledetail.asp?id=16223.
พุทธทาสภิกขุ. (2527). การศึกษาคืออะไร. กรุงเทพมหานคร : สมชายการพิมพ์.
มานพ นักการเรียน และคณะ. (2562). สถาบันการศึกษาตามแนวทางพระพุทธศาสนา. วารสารสิรินธรปริทรรศน์ ปีที่ 20 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม – ธันวาคม): 219.
มานพ นักการเรียน. (2546). ปรัชญาการศึกษา. นครปฐม : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย.ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก 19 สิงหาคม 2542.
วารสารการศึกษาไทย, สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. สิงหาคม ปีที่ 11 ฉบับที่ 116 พ.ศ. 2557, หน้า 5.
ศิริวรรณ ฉัตรมณีรุ่งเจริญ และคณะ. (2558). เอกสารประกอบ ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ความท้าทายในอนาคต 21st Century Skills: The Challenges Ahead. คณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
สำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). การพัฒนาคุณภาพการศึกษาของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.
หลวงเทพดรุณานุศิษฏ์. (2540). ธาตุปฺปทีปิกาหรือพจนานุกรมบาลี-ไทย. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
Apte, V.S. (1965). The Student’s Sanskrit- English Dictionary. Delhi: Motilal, Banar sidass.
Price, J.M. (1940). A Survey of Religious Education. New York: The Ronald Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
