การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาพระพุทธศาสนาตามหลักโยนิโสมนสิการ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ผู้แต่ง

  • รำไพร วันวานย์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุวัฒสัน รักขันโท คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • นิเวศ วงศ์สุวรรณ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สานิตย์ สีนาค คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, โยนิโสมนสิการ, วิชาพระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัย เรื่อง “การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาพระพุทธศาสนาตามหลักโยนิโสมนสิการนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา” เป็นการวิจัยแบบเชิงทดลองขั้นต้น มีวัตถุประสงค์ของการวิจัย ประกอบด้วย 1) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์การเรียนวิชาพระพุทธศาสนา ตามหลักสอนโยนิโสมนสิการ นักเรียนชั้นระดับมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา 2) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบ ผลสัมฤทธิ์ การเรียนวิชาพระพุทธศาสนา ตามหลักสอนโยนิโสมนสิการ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ก่อนเรียนและหลังเรียน และ 3) เพื่อเสนอแนะหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา เพื่อการพัฒนาผลสัมฤทธิ์การเรียนวิชาพระพุทธศาสนาตามหลักสอนโยนิโสมนสิการ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา การวิเคราะห์ข้อมูลใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ในการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบคาทีแบบไม่เป็นอิสระต่อกัน

ผลการวิจัยพบว่า

  1. การเรียนการสอนโดยใช้หลักโยนิโสมนสิการทำให้นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยาสมารถเรียนรู้ร่วมกันในกลุ่มอย่างมีเหตุผล สามารถนำเสนอตอบข้อซักถามแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสาระอย่ามีเหตุผลตามหลักโยนิโสมนสิการเป็นอย่างดี มากกว่าร้อยละ 80
  2. นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนตามแผนการจัดการเรียนรู้มีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าคะแนนก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ ระดับ .01

เอกสารอ้างอิง

กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2548). คู่มือการดำเนินงานตามโครงการพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนปีงบประมาณ 2549. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ ร.ส.พ.

กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). การจัดสาระการเรียนรู้ กลุ่มสารการเรียนรู้ สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2541). พุทธวิธีในการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2549). พุทธธรรม: ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.

วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.

สุมน อมรวิวัฒน์. (2530). การสอนโดยสร้างศรัทธาและโยนิโสมนสิการ. กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

อุทัย วรเมธีศรีสกุล และคณะ. (2561). “พุทธวิธีการเรียนการสอน” ใน วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น (ปีที่ 5 ฉบับที่ 1 ประจำเดือนมกราคม – มิถุนายน).

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-08-16

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย