ศึกษาผู้นำในการนำหลักพุทธธรรมมาใช้ในการบริหารประเทศ ในสมัยสุโขทัย สมัยอยุธยา
คำสำคัญ:
ผู้นำ, หลักพุทธธรรม, การบริหารประเทศบทคัดย่อ
หลักพุทธธรรมกับผู้นำประเทศ นั้นมีปรากฏความสัมพันธ์ระหว่างกันและกันในลักษณ์ที่ผู้นำได้นำมาใช้ในการบริหารและปกครอง ตั้งแต่อดีต ในประเทศไทยก็มีหลักฐานปรากฏให้เห็นตั่งแต่ในสมัยสุโขทัย ในยุคพ่อขุนรามคำแหง ในยุคพระมหาธรรมราชาลิไท สมัยอยุธยา ในยุคสมเด็จพระนเรศวร ในยุคพระเจ้าทรงธรรม โดยวัตถุประสงค์ที่สำคัญในการนำหลักพุทธธรรมมาใช้เพื่อการสร้างระเบียบทางสังคม และเป็นเครื่องมือชี้นำจริยธรรม โดยมีฐานคติที่ว่า เมื่อผู้นำประเทศและประชาชน มีจิตใจสูงเปี่ยมล้นด้วยศีลธรรม จริยธรรม และยึดมั่นในหลักพุทธธรรม ประเทศย่อมสงบสุขมีความมั่นคงตามมาและยังเป็นการช่วยรักษาอำนาจการบริหาร(ปกครอง)ประเทศของผู้นำให้มั่งคง
เอกสารอ้างอิง
สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ.พระประวัติสมเด็จพระนเรศวรมหาราช .กรุงเทพ : เจริญรัตน์การพิมพ์.2517
สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส.ประมวลพระนิพนธ์.กรุงเทพมหานคร มหามกุฏราชวิทยาลัย:2514
สมบูรณ์ สุขสำราญ. รายงานผลการวิจัยเรื่องพุทธศาสนากับความชอบธรรมทางการเมือง : กรณี เปรียบ เทียบประเทศไทย ลาว และกัมพูชากรุงเทพฯ : โครงการเผยแพร่ผลงานวิจัยฝ่ายวิจัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2534
มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา. นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์. 2554
พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม.2545
สุภาพรรณ ณ บางช้าง.พุทธธรรมที่เป็นรากฐากของสังคมไทย ก่อนสมัยสุโขทัยถึงก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครอง. กรุงเทพฯ:จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.2535
บังอร ปิยะพันธุ์. ประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.2538
เทพ สุนทรศารทูล. พระเล่นการเมือง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: บริษัทประยูรวงศ์ จํากัด.2531
A.B. Griswold and Prasert na Nagara.Kingship and Society at Sukhodaya .in Change and Persistence in Thai Society. (ed. by Skinner and Kirsch.) Ithaca: Cornell University Press.1975
Siddhi Butr-Indr.The Social Philosophy of Buddhism. (Bangkok: Mahamakut Buddhist University) 1973
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
