การพัฒนาครูด้านทักษะภาษาอังกฤษตามหลักเกณฑ์สมรรถนะทางวิชาชีพของ โรงเรียนในเครือข่ายอำเภอวิภาวดี จังหวัดสุราษฎร์ธานี
คำสำคัญ:
การพัฒนาครู, ทักษะภาษาอังกฤษ, สมรรถนะทางวิชาชีพบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสภาพปัจจุบันในการพัฒนาครูด้านทักษะภาษาอังกฤษตามหลักเกณฑ์สมรรถนะทางวิชาชีพ 2) พัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของครูตามหลักเกณฑ์สมรรถนะทางวิชาชีพ และ 3) ประเมินผลการพัฒนาครูด้านทักษะภาษาอังกฤษตามหลักเกณฑ์สมรรถนะทางวิชาชีพ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงปฏิบัติการของเคมมิสและแม็คแท็กการ์ด ซึ่งมีวิธีดำเนินการ 4 ขั้นตอน คือการวางแผน การปฏิบัติการ การสังเกตผล และการสะท้อนผล โดยดำเนินการ 2 วงรอบ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ครูผู้สอนที่ไม่จบวิชาเอกภาษาอังกฤษ จำนวน 10 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ แบบทดสอบ แบบสังเกตพฤติกรรม แบบนิเทศติดตาม แบบประเมินทักษะ และแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการสังเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า
- 1. สภาพปัจจุบันการพัฒนาครูด้านทักษะภาษาอังกฤษ พบว่า ครูที่ไม่ได้สอนในรายวิชาภาษาอังกฤษไม่ได้รับการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ ทักษะที่มีความจำเป็นสำหรับวิชาชีพครูในปัจจุบัน คือทักษะการสื่อสาร โดยหน่วยงานต้นสังกัดได้มีการจัดอบรม และทดสอบความรู้ด้านภาษาอังกฤษให้เฉพาะครูผู้สอนรายวิชาภาษาอังกฤษ สถานศึกษามีแผนการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษครู การติดตาม และรายงานผลการพัฒนาปีการศึกษาละ 2 ครั้ง และคาดหวังไว้ว่าครูจะมีการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องและจัดการเรียนการสอนได้เต็มศักยภาพ โดยให้หน่วยงานที่มีศักยภาพจัดอบรมภาษาอังกฤษ ด้านการสื่อสารให้กับครูและติดตามนิเทศอย่างต่อเนื่องแบบร่วมพัฒนาอย่างน้อยปีการศึกษาละ 1 ครั้ง
- 2. การพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษครู โดยดำเนินการจัดอบรมเชิงปฏิบัติการ ให้ครูพัฒนาด้วยตนเอง และการนิเทศติดตาม พบว่า ทั้ง 3 วิธีมีความเหมาะสมในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษครูตามหลักเกณฑ์สมรรถนะทางวิชาชีพ
3. ผลการประเมินผลการพัฒนาครูด้านทักษะภาษาอังกฤษตามหลักเกณฑ์สมรรถนะทางวิชาชีพของโรงเรียนในเครือข่ายอำเภอวิภาวดี จังหวัดสุราษฎร์ธานี พบว่า ผลการเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษด้วยตนเองของครูโรงเรียนในเครือข่ายอำเภอวิภาวดี พบว่า มีคะแนนเฉลี่ยเพิ่มขึ้นร้อยละ 6.10 ผลกประเมินด้วยระบบ CEFR พบว่า ผู้เข้าร่วมอบรมมีทักษะด้านไวยกรณ์และคำศัพท์อยู่ในระดับกลาง B1 จำนวน 2 คน อยู่ในระดับพื้นฐาน A2 จำนวน 8 คน มีทักษะด้านการฟังอยู่ในระดับกลาง B1 จำนวน 1 คน อยู่ในระดับพื้นฐาน A2 จำนวน 1 คน และอยู่ในระดับเริ่มต้น A1 จำนวน 8 คน และผู้เข้าร่วมอบรมมีความพึงพอใจในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษอยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
กชกร ทิพย์ภัตดี. (2562). การพัฒนาทักษะการเขียนภาษาอังกฤษด้วยเทคนิคของการวิเคราะห์คำโครงสร้างประโยคและป้ายบอกทางสำหรับนักศึกษาเอกภาษาอังกฤษ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
กรวิภา พูลผล. (2561). ผลการใช้การจัดการเรียนรู้แบบเน้นภาระงานด้านการพูดภายใต้กรอบมาตรฐานความสามารถทางภาษาอังกฤษของประเทศในกลุ่มสหภาพยุโรป (CEFR) ต่อความสามารถด้านการพูดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายมัธยมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2560). การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน. Veridian E- Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทยสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 10(2), 1342-1354.
ธัญญลักษณ์ เวชกามา. (2563). ได้ศึกษาเกี่ยวกับรูปแบบการพัฒนาสมรรนะครูด้านการสอนภาษาอังกฤษของโรงเรียนประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต). บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
ธีปะกร ศรีจันทร์. (2561). การพัฒนาศักยภาพครูในการผลิตและใช้สื่อมัลติมีเดียเพื่อการจัดการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษ โรงเรียนบ้านต้นผึ้ง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 2. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
กานต์ยุภา ชุ่มสนิทดุ. (2563). การพัฒนาหลักสูตรค่ายภาษาอังกฤษสำหรับครูภาษาอังกฤษระดับชั้นประถมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
นุรอานี โตะโยะ. (2555). ผลของการสอนตามแนวคิดวิธีธรรมชาติต่อความสามารถทางภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับเตรียมความ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ประเพศ ไกรจันทร. (2563). การพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของพนักงานในเขตนิคมอุตสาหกรรมเหมราช จังหวัดระยอง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ปิยาพร อภิสุนทรางกูร. (2561). ได้ศึกษาเกี่ยวกับรูปแบบการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษเพื่อการสอบ TOEIC. บุคลากรมหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
เปมิกา ขันภิบาล. (2562). การพัฒนาครูในการจัดกิจกรรมที่สอดแทรกค่านิยมหลัก 12 ประการสำหรับนักเรียนโรงเรียนหนองแวงวิทยานุกูล สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22.
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ภานุพงศ์ ใจเยือกเย็น. (2560). ได้ศึกษาเกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาครูที่สอนในโครงการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการเป็นภาษาอังกฤษในโรงเรียน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจิตรา นะวงศ์. (2562). แนวทางการส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษตามกรอบมาตรฐานความสามารถด้านภาษาอังกฤษที่เป็นสากล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1 และ 2. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศิริรักษ์ ถิรบรรจงเจริญ. (2560). ได้ศึกษาเกี่ยวกับความต้องการในการพัฒนาทักษะด้านการใช้ภาษาอังกฤษแก่บุคลากรระดับหัวหน้างานและผู้บริหารระดับต้นในบริษัทเอกชน เขต จังหวัดชลบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
อัญชลี วงศ์หล้า. (2561). ได้ศึกษาเกี่ยวกับการพัฒนาทักษะภาอังกฤษของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิตชันปีที่ 1 สาวิชาภาษาอังกฤษ. อุตรดิตถ์: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุตรดิตถ์.
Boahin, P. (2014). Competency-Based Training (CBT) in Higher Education - towards an Implementation in Ghanaian polytechnics. Dissertation Summary. Faculty of Behavioral and Social Sciences.
Kemmis, & McTaggart, R. (1988). The Action research planner, 3rd ed. Geelong: Deakin University, Australia.
Tavil, Z. M. (2017). Integrating listening and speaking skills to facilitate English Language Learners’ communicative competence. Procedia Social and Behavioral Sciences, 9. 765-770.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
