ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานครเขต 1
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม, การจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน 2) ศึกษาระดับการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน และ 3) ศึกษาภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ สถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานครเขต 1 จำนวน 59 แห่ง ผู้ให้ข้อมูลประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษา หัวหน้ากลุ่มกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน และครูที่จัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน รวมทั้งสิ้น 354 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.99 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า
1) ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยภาพรวมทุกด้านอยู่ในระดับมาก
2) การจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยภาพรวมทุกด้านอยู่ในระดับมาก
3) ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ได้แก่ ด้านการคิดสร้างสรรค์ ด้านการบริหารความเสี่ยง ด้านวิสัยทัศน์ และด้านการสร้างบรรยากาศองค์กรนวัตกรรม มีค่าสหสัมพันธ์พหุคูณของตัวแปรเท่ากับ .831 ค่าอำนาจการพยากรณ์ร้อยละ 69.10 ค่าความคลาดเคลื่อนที่เกิดขึ้นจากการพยากรณ์เท่ากับ .369 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 สามารถสร้างสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบและคะแนนมาตรฐาน คือ
= 1.002 + .231 X5 + .199 X4 + .183 X3 + .175 X1
= .251 Z5 + .219 Z4 + .205 Z3 + .197 Z1
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). แนวทางการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมชนสหกรณ์แห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 12. กรุงเทพมหานคร.
กฤษณะ คำสุวรรณ. (2550). บทบาทผู้บริหารในการบริหารกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน โรงเรียนบูรณะศึกษาเขตทุ่งครุ กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กาญจนา เตียววนากูล. (2562). การพัฒนากิจกรรมพัฒนาผู้เรียนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการเป็นมัคคุเทศก์ท้องถิ่นเพชรบุรีโดยบูรณาการภาษาอังกฤษ สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กีรติ ยศยิ่งยง. (2552). องค์กรแห่งนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กุลชลี จงเจริญ. (2563). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พยัต วุฒิรงค์. (2555). การจัดการนวัตกรรม : จากแนวคิดสู่การปฏิบัติที่เป็นเลิศ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภิรญา สายศิริสุข (2561). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารในโรงเรียนมัธยมศึกษา กลุ่มสหวิทยาเขตปัญจภาคี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 4. ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา) สาขาการบริหารการศึกษา ภาควิชาการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์. (2562). หลักสูตรโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ พุทธศักราช 2562. นครปฐม.
เรืองยศ แวดล้อม. (2556). การบริหารการศึกษา. ค้นเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2564, จาก http://lek56.edublogs.org/2014.
วัฒนา อุปพงษ์. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนเพื่อส่งเสริมพหุปัญญา. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 8(2): 244.
เวียงวิวรรธน์ ทำทูล (2557). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อองค์การขีดสมรรถนะสูงของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 21. วิทยานิพนธ์ปริญญา ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ศศิประภา ชัยประสิทธิ์. (2553). องค์กรแห่งนวัตกรรม ทางเลือกของผู้ประกอบการยุคใหม่. วารสารนักบริหาร มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 30(2): 61-62.
สมนึก เอื้อจิระพงษ์พันธ์. (2552). การจัดการความรู้กับนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร: หจก.สามลดา.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. (2564). ข้อมูลสารสนเทศ. สืบค้นเมื่อ 8 ตุลาคม 2564, จาก https://eoffice.sesao1.go.th/info/maps/student.
อรอนงค์ โรจน์วัฒนบูลย์. (2553). การพัฒนาตัวแบบผู้นำเชิงนวัตกรรม. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฏีบัณฑิต คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
Anand, P. & Saraswati, A. K. (2014). Inovative leadership: A paradigm in modern HR practices. Global Journal of Finance and Management, 6(6): 497-502.
Dave. (2007). Characteristics of innovative leaders. retrieved April 6, 2021, from http://innovativeleadership.blogspot.com/2007/02/nnovative-leadership-progress- atwarp.html.
European Community Action Scheme for the Mobility of University Students. (2014). Towards a More Innovative Workplace. retrieved April 15, 2021, from https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/project-result-content.pdf
Hender, J. (2003). Innovation leadership: Role and key imperatives. United Kingdom: Grist Ltd.
Johannessen, J. & Skaalsvik, H. (2014). Innovative leadership in organizations: The road to innovation performance. Problems and Perspectives in Management, 12(2): 139-152.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607-610.
Loader, A. (2016). Why should you show innovative leadership. retrieved April 7, 2021, from https://blog.castle.co/innovative-leadership.
Sen, A. and Eren, E. 2012. Innovation Leadership for the Twenty-first Century. Procedia-Social and Behavioral Sciences.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
