สื่อสังคมออนไลน์กับพื้นที่สาธารณะของประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรอง
คำสำคัญ:
สื่อสังคมออนไลน์ , ประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรอง, พื้นที่สาธารณะบทคัดย่อ
ประชาธิปไตยแบบไตร่ตรองอ้างว่าการตัดสินใจทางการเมืองควรเป็นผลจากการอภิปรายและอภิปรายอย่างยุติธรรมและสมเหตุสมผลในหมู่ประชาชนที่หลากหลาย ผ่านการสนทนานี้ ประชาชนสามารถบรรลุข้อตกลงเกี่ยวกับขั้นตอน การดำเนินการ หรือนโยบายที่จะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อสาธารณะได้ดีที่สุด แทนที่จะคิดว่าการตัดสินใจทางการเมืองเป็นผลรวมของความชอบของพลเมือง ระบอบประชาธิปไตยแบบไตร่ตรองอ้างว่าประชาชนควรมีการตัดสินใจทางการเมืองด้วยเหตุผลและการรวบรวมข้อโต้แย้งและมุมมองที่แข่งขันกันอย่างอิสระและมีเหตุผล ซึ่งหากเราไปพิจารณาสื่อสังคมออนไลน์เราจะพบว่าสื่อสังคมออนไลน์มีลักษณะเป็นประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรอง เพราะการเข้าถึงได้ฟรีและความสามารถสำหรับทุกคนในการสนับสนุนข้อมูลเพิ่มศักยภาพสำหรับวาทกรรมทางการเมืองที่ดีทางออนไลน์จึงเป็นส่วนสนับสนุนให้เกิดการอภิปรายแบบเปิดตามแนวทางของประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรอง นอกจากนี้ อินเทอร์เน็ตยังสามารถเข้าถึงได้ง่ายและในทางทฤษฎีแล้ว ทุกคนสามารถเผยแพร่ข้อมูล ทำให้ทั้งการมีส่วนร่วมและการได้มาซึ่งข้อมูลเป็นอิสระจากอิทธิพลภายนอก โดยเฉพาะปัจจัยสามประการสำคัญคือ การพิจารณาข้อมูลที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ มีความเท่าเทียมกันของผู้เข้าร่วมแลกเปลี่ยนข้อมูล และมีการเข้าร่วมของผู้คนที่หากหลายกลุ่ม บทความนี้จึงมีแนวโน้มเชื่อว่าประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรองสามารถพบได้ในการใช้งานสื่อสังคมออนไลน์
เอกสารอ้างอิง
ชัยณรงค์ เครือนวน. (2557). ประชาธิปไตยแบบปรึกษาหารือในชุมชนท้องถิ่นไทย: ประสบการณ์จากภาคสนาม. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 2(2), 79-94.
เด่นพงษ์ แสนคำ และ พุทธรักษ์ ปราบนอก. (2563). ประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรอง : ว่าด้วยปัญญาของกลุ่มคนในวิกิพีเดีย. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 5(2), 257-295.
Anspach, N. M., Jennings, J. T., & Arceneaux, K. (2019). A little bit of knowledge: Facebook’s News Feed and self-perceptions of knowledge. Research & Politics, 6(1), 1-9.
Aristotle (1998). The Politics. Translated by C.D.C. Reeve. Indianapolis: Hackett Publishing.
Bächtiger, A., Dryzek, J. S., Mansbridge, J., & Warren, M. E. (2018). The Oxford handbook of deliberative democracy. Oxford: Oxford University Press.
Bo’do, S., Siahaan, H., & Ida, R. (2019). Social Media, Public Sphere and Movement Discussion of Urban Farming in Indonesia. Budapest International Research and Critics Institute-Journal (BIRCI-Journal), 250-261.
De Vos, P., Freedman, W., & Brand, D. (2014). South African constitutional law in context. Oxford: Oxford University Press.
Di Gennaro, C., & Dutton, W. (2006). The Internet and the public: Online and offline participation in the United Kingdom. Parliamentary Affairs, 59(2), 299–313.
Fishkin, J. (2009). When People Speak: Deliberative Democracy and Public Consultation. Oxford: Oxford University Press.
Fishkin, J., & Luskin, R. (2005). Experimenting with a Democratic Ideal: Deliberative Polling and Public Opinion. Acta Politica, 40, 284–298.
Fuchs, C. (2012). The political economy of privacy on Facebook. Television & New Media, 13(2), 139-159.
Fuchs, C. (2014). Social media and the public sphere. tripleC: Communication, Capitalism & Critique. Open Access Journal for a Global Sustainable Information Society, 12(1), 57-101.
Gil de Zúñiga, H., Molyneux, L., & Zheng, P. (2014). Social media, political expression, and political participation: Panel analysis of lagged and concurrent relationships. Journal of communication, 64(4), 612-634.
Habermas, J. (1991). The Structural Transformation of the Public Sphere. An Inquiry into a Category of Bourgeois Society. Cambridge, MA: MIT Press.
Habermas, J. (1998). Between facts and norms: Contributions to a discourse theory of law and democracy (W. Rehg, Trans.). Cambridge, MA: MIT Press. (Original work published 1996).
Halpern, D., & Gibbs, J. (2013). Social media as a catalyst for online deliberation? Exploring the affordances of Facebook and YouTube for political expression. Computers in Human Behavior, 29(3), 1159-1168.
Janssen, D., & Kies, R. (2005). Online forums and deliberative democracy. Acta política, 40(3), 317-335.
Kwak, H., Lee, C., Park, H., & Moon, S. (2010, April). What is Twitter, a social network or a news media? In Proceedings of the 19th international conference on World Wide Web (pp. 591–600). Retrieved from http://dl.acm.org/citation.cfm?id=1772751.
Landemore, H. (2012). Democratic Reason. Princeton: Princeton University Press.
List, C., & Goodin, R. (2001). Epistemic Democracy: Generalizing the Condorcet Jury Theorem. Journal of Political Philosophy, 3, 277–306.
Loader, B. D., & Mercea, D. (2011). Networking democracy? Social media innovations and participatory politics. Information, communication & society, 14(6), 757-769.
Loeper, A. (2017). Cross-border externalities and cooperation among representative democracies. European Economic Review, 91, 180-208.
Macintosh, A. (2004). Characterizing e-participation in policy-making. In Proceedings of the 37th annual Hawaii international conference on system sciences. Big Island, HI: Computer Society Press.
Maly, I. (2018). Facebook and the end of the public sphere. Retrieved March 6, 2022 (https://www.diggitmagazine.com/articles/facebook-strangle-media-2018-undermine-democracy).
Marti, J. (2006). The Epistemic Conception of Deliberative Democracy Defended: Reasons, Rightness, and Equal Political Autonomy. In S. Besson, & J. Marti (Eds.), Deliberative Democracy and its Discontent (pp. 27–56). Burlington, VT: Ashgate.
Min, J. B., & Wong, J. K. (2018). Epistemic approaches to deliberative democracy. Philosophy Compass, 13(6), 1-13.
Pew Research Center. (2012). “Social Networking Popular Across Globe.” Retrieved October 6, 2016 (http://www.pewglobal.org/2012/12/12/social-networking-popular-across-globe/).
Rawls, J. (1971). A Theory of Justice. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Shah, D. V., Cho, J., Eveland, W. P., & Kwak, N. (2005). Information and expression in a digital age modeling Internet effects on civic participation. Communication Research, 32(5), 531–565.
Stromer-Galley, J., & Wichowski, A. (2011). Political discussion online. The handbook of Internet studies, 11, 168-187.
Threlkeld, S. (1998). A blueprint for democratic law-making: give citizen juries the final say. Social Policy, 28(4), 5-10.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
