การพัฒนาพิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี
คำสำคัญ:
การพัฒนา, พิพิธภัณฑ์เสมือนจริง, การเรียนรู้, พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติราชบุรีบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการวิจัย 1) เพื่อพัฒนาพิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี 2) เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ประชาชนที่มาชมพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี จํานวน 30 คน ได้มาโดยอาสาสมัคร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) แบบสัมภาษณ์ เจ้าหน้าที่ดูแลพิพิธภัณฑสถาน และผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบสื่อเสมือนจริง 2) พิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี 3) แบบสอบถามความคิดเห็นของผู้เยี่ยมชมที่มีต่อสื่อพิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี
ผลการวิจัยพบว่า
1) ผลการพัฒนาและประเมินคุณภาพ พิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี ด้านเนื้อหา มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.33 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน มีค่าเท่ากับ 0.22 ซึ่งหมายถึง สื่อมีคุณภาพระดับดี โดย รายการประเมินคุณภาพสื่อด้านเนื้อหาที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ เนื้อหามีประโยชน์ต่อผู้เรียน มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.67 มีคุณภาพระดับดีมาก และรายการประเมินคุณภาพสื่อด้านเนื้อหาที่มี ค่าเฉลี่ยต่ำสุดคือ เนื้อหาสามารถสนองความแตกต่างระหว่าง มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.00 มีคุณภาพระดับดี
2) ผลการศึกษาความคิดเห็นของผู้เยี่ยมชมที่มีต่อสื่อการออกแบบสื่อเสมือนจริง เพื่อการ เรียนรู้ระบบเรื่อง พิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี ภาพรวมมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.40 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน S.D. มีค่าเท่ากับ 0.13 ซึ่งหมายถึง ความคิดเห็นของผู้เยี่ยมชมที่มีต่อ พิพิธภัณฑ์เสมือนจริงเพื่อการเรียนรู้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี นั้นเห็นด้วยในระดับดี โดยรายการประเมินวัดระดับความคิดเห็นที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ รู้จักวัฒนธรรมของและวิถีชีวิตคนในจังหวัดราชบุรีมากขึ้น มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.50 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน S.D. มีค่าเท่ากับ 0.51 หมายถึงระดับความคิดเห็นของผู้เยี่ยมชมเห็นด้วยในระดับดีมาก และรายการประเมินคุณภาพสื่อที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุดคือ กราฟิกสวยงาม สื่อความหมายได้ดี มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.27 มีคุณภาพระดับดี
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา อรุณสุขจรี. (2546). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : บํารุงสาสน์.
กรกต ธัชศฤงคารสกุล. (2554). การพัฒนาสื่อการออกแบบสื่อเสมือนจริง เรื่อง ดนตรีจีนบางหลวง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนเจี้ยนหัว อําเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ ระดับปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร.สุวีริยาสาส์น,
บุปผชาติ ทัฬห์กรณ์และคนอื่นๆ. (2544). ความรู้เกี่ยวกับสื่อมัลติมมีเดียเพื่อการศึกษา. กรุงเทพมหานคร :โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ประสาท หลักศิลา. (2529). สังคมวิทยา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ก้าวหน้า.
ปราโมทย์ พงศ์พิสุทธิ์. (2551). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์มัลติมีเดีย เรื่องสมุนไพรที่ใช้ในงานสาธารณสุขมูลฐาน สำหรับนิสิตเภสัชศาสตร์ ชั้นปีที่ 3. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พิเชษฐ ทองนาวา. (2553). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์การออกแบบสื่อเสมือนจริง แบบพาโนรามาเสมือนจริง เรื่องพระราชวังสนามจันทร์ สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 3. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิตภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฤทธิชัย อ่อนนิ่ง. (2547). การออกแบบและพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์มัลติมีเดีย. กรุงเทพมหานคร :ภาควิชาเทคโนโลยีทางการศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สถาพร บางหลวง. (2550). การออกแบบบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาองค์ประกอบศิลป์สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุชาติ สว่างอารีรักษ์ และคณะ. (2555). ความหลากหลายทรัพยากรพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี, กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์อักษรไทย.
สำนักแผนงานและสารสนเทศ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. (2555). แผนปฏิบัติราชการ 4 ปี (พ.ศ.2555-2558) กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช. กรุงเทพมหานคร : กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี, มูลนิธิ, (2558). แผนยุทธศาสตร์และแผนปฏิบัติการพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี.
Beillo, A.D. (2006). A model for developing interactive instructional multimedia application for electronic music instructor. Dissertation Abstracts International, 67(3), 905-A. (UMI No. 3206011).
Brown, Gillian and Yule, George. (1983). Language : Approach based on the analysis of conversational English. Great Britain.
Chu, S. L. (2006). The investigating the effectiveness of redundant text and animation inmultimedia learning development. Dissertation Abstracts International, 67(01), 150-A. (UMI NO. 3210347).
Jing-Ming Ju. (2009). The effects of multimedia stories of deaf or hard-of-hearing of multimedia. ERIC document reproduction service No ED397797.
Kerlinger, F.N; & Lee, H.B. (2000). Foundations of Behavioral Research. (4th edition) United States: Wadsworth, Thomson Learning.
Mark, Nichols. (1971). Community Resources for School. Encyclopidia of Education 2.
Sawsan Nusir et all. (2011). Designing an Interactive Multimedia Learning System for Taiwanes Students with Hearing Impairment. Asian Journal of Management and the Children of Primary Schools in Jordan.
Shih Chung Lee. (2002). Evaluation and Development of user interface of Quick-Time VR, Image based environment for distance learning classroom at tamkang university. [Online]. Available from : http://www.adprima.com/ijim.html
Shenchang Eric Chen. (1995). QuickTime VR : an image-based approach to virtual environment navigation. New York, NY, USA : ACM Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว