วัฒนธรรมการใช้ภาษาไทยทรงดำ

Praneet Muangnual

ผู้แต่ง

Praneet Muangnual Bansomdejchaopraya Rajabhat University

คำสำคัญ:

วัฒนธรรม, การใช้ภาษาไทยทรงดำ

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์แนวทางในการสืบสานวัฒนธรรมการใช้ภาษาไทยทรงดำจังหวัดราชบุรี จากการวิจัยเรื่อง การสืบสานวัฒนธรรม ประเพณีไทยทรงดำ จังหวัดราชบุรี ซึ่งเป็นการวิจัยแบบผสม ประกอบด้วย การวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างเป็นประชาชนไทยทรงดำที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตพื้นที่ 6 ตำบล ของจังหวัดราชบุรี มีขนาดกลุ่มตัวอย่างตามวิธีการของ Yamane ได้จำนวน 365 คน และกลุ่มเป้าหมายแต่ละตำบล ประกอบด้วย ผู้นำชุมชน 3 คน ปราชญ์ชาวบ้าน 3 คน และผู้นำเยาวชน 3 คน รวมจำนวน 54 คน เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าที (t-test) และ ค่าเอฟ (F-test)

ผลการวิจัยพบว่า

กลุ่มตัวอย่างมีแนวทางในการสืบสานวัฒนธรรมการใช้ภาษาไทยทรงดำ ในภาพรวม พบว่า กลุ่มตัวอย่าง มีการสืบสานวัฒนธรรมการใช้ภาษาไทยทรงดำ มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ทั้ง 3 ด้านมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง โดยเรียงค่าเฉลี่ยมากไปน้อย ดังนี้ 1) ด้านการปฏิบัติตาม “การใช้ภาษาไทยทรงดำพูดคุยในชีวิตประจำวัน” 2) ด้านการดำรงรักษา “การฟังเพลง ร้องเพลง ร้องเพลงกล่อมเด็กด้วยภาษาไทยทรงดำ” และ 3) ด้านการเผยแพร่ “การใช้ภาษาไทยทรงดำในการเขียน อ่านในชีวิตประจำวัน” ส่วนกลุ่มเป้าหมาย พบว่า มีแนวทางในการสืบสานวัฒนธรรมการใช้ภาษาไทยทรงดำ ใน 3 ด้าน ดังนี้ 1) ด้านการปฏิบัติตาม มีการใช้ภาษาไทยทรงดำสื่อสารกันในครอบครัว และในชุมชนไทยทรงดำ แต่เยาวชนใช้ทั้งภาษาไทยทรงดำและภาษากลาง 2) ด้านการดำรงรักษา มีการใช้ภาษาไทยทรงดำสื่อสารกันในโอกาสที่มีงาน หรือเทศกาลที่ชาวไทยทรงดำในแต่ละแห่งมาพบกันเพื่อร่วมกิจกรรมสืบสานวัฒนธรรมประเพณีไทยทรงดำ มีการร้องเพลงกล่อมลูกด้วยภาษาไทยทรงดำ เป็นหมอขับหมอรำ ขับร้องด้วยภาษาไทยทรงดำในงานพิธีต่าง ๆ ใช้ภาษาไทยทรงดำผ่านท่ารำอิ้นกอนฟ้อนแคน และผ่านเอกลักษณ์ของการแต่งกายด้วยชุดเสื้อผ้า การเกล้าผมแบบไทยทรงดำด้วยความภาคภูมิใจ ปัจจุบันมีเพียงปราชญ์ชาวบ้านผู้เฒ่าจำนวนน้อยมากที่สามารถอ่าน พูด เขียน ภาษาไทยทรงดำได้ และ 3) ด้านการเผยแพร่ ผู้นำชุมชนให้การสนับสนุน โครงการ/กิจกรรมทางวัฒนธรรมประเพณีไทยทรงดำ พร้อมที่จะจัดสรรงบประมาณสนับสนุนชุมชนในการจัดสร้างเป็นศูนย์การเรียนรู้ของไทยทรงดำ ปราชญ์ชาวบ้านยินดีถ่ายทอดการเป็นหมอเสน และเยาวชนใช้ภาษาไทยทรงดำและภาษากลางนำเสนอเรื่องราวของวัฒนธรรม ประเพณีไทยทรงดำผ่านสื่อโซเชียลต่าง ๆ

2. ข้อเสนอแนะของกลุ่มตัวอย่างและกลุ่มเป้าหมาย มีดังนี้ 1) ขอให้รัฐช่วยส่งเสริมให้มีครู วิทยากร หรือ ผู้รู้ในหมู่บ้านมาสอนการใช้ภาษาไทยทรงดำทั้งการฟัง พูด อ่าน เขียน และการร้องเพลง 2) รัฐควรสนับสนุนให้จัดทำเป็นพจนานุกรมเกี่ยวกับไทยทรงดำเพื่อให้คนรุ่นหลังใช้อ้างอิง 3) ขอให้รัฐสนับสนุนให้มีตำรา การฟัง พูด อ่าน เขียน ภาษาไทยทรงดำ เป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ เพื่อประชาสัมพันธ์ในสื่อสังคมโลก 4) ขอให้โรงเรียนบรรจุภาษาไทยทรงดำเป็นหลักสูตรท้องถิ่น และ 5) ควรใช้ภาษาไทยทรงดำกับลูกหลานตนเองอยู่เสมอ เพื่อให้ลูกหลานได้ ฟัง พูดและนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน

เอกสารอ้างอิง

กานต์ทิตา สีหมากสุก. (2558). วิเคราะห์ปัจจัยการดำรงอยู่และการเปลี่ยนแปลงความเชื่อในพิธีกรรมของไทยทรงดำ : กรณีศึกษาเขตตำบลหนองปรง อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

จิรประภา ธงวิชัย และคณะ. (2559). ไทยทรงดำ. โครงการวิจัยศูนย์วัฒนธรรมไทยทรงดำ จ. เพชรบุรี คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต.

จิราพร ธวัชวิเชียร. (2527).“การศึกษากับกระบวนการทางวัฒนธรรม.” วารสารมิตรครู. 26(21) : 13-16.

ซุ้ม คุ้มสวัสดิ์ ไพรัตน์ บัวบังใบ และ อุไร แห่งหน. ปราชญ์ชาวบ้าน บ้านหัวเขาจีน ณ ศูนย์การเรียนรู้วัฒนธรรมไทยทรงดำ ต. ห้วยยางโทน อ. ปากท่อ จ. ราชบุรี. (6 กุมภาพันธ์ 2564). สัมภาษณ์.

ปราณีต ม่วงนวล. (2557). วัฒนธรรมไทยในภาษาและวรรณคดี (Thai Culture in Language and Literature). สาขาวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.

พระราชญาณวิสิฐ (เสริมชัย ชยมงฺคโล). (2552). การบริหารวัด. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: เอสทีพีเพรส.

มงคล หวังใจสุข และ ชมพู โกติรัมย์. (2548). สังคมวิทยาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ฝ่ายบริหาร มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

ยุทธพงษ์ สืบศักดิ์วงศ์. (2548). เพลง ดนตรี ปริศนา ผ้าทอ ภูมิปัญญาด้านการละเล่นและการช่าง. กรุเทพฯ: โอเอสพริ้นติ้งเฮาส์.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

สยามรัฐ. (2560). สืบสานพระบรมราโชวาทด้านศิลปะและวัฒนธรรม. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 23 สิงหาคม 2564 จาก https://siamrath.co.th/n/13952.

สุพัตรา สุภาพ. (2542). สังคมวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 21. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดราชบุรี. (2550). ฅนราชบุรี. ราชบุรี: ธรรมมารักษ์การพิมพ์.

อภิลักษณ์ ธรรมวิมุตติ และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2560). “การดำรงอัตลักษณ์ไทยทรงดำ : ภาคปฏิบัติทางวาทกรรมสู่การสร้างความเข้มแข็งของชุมชนหมู่บ้านหัวเขาจีน.” Veridian E-Journal, Silpakorn University. ISSN 1906–3431 ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10(1) : 155-157.

อมรา พงศาพิชญ์. (2543). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม กระบวนทัศน์และบทบาทในประชาสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Adelina Arredondo, Cristina Casillas. (2019). Rituals Around Life and Death in Mexico; The Day of the Dead. Part of the Science Across Cultures. The History of Non-Western Science book Series. (SACH: 9, 2 July) : 225-242.

Best, J.W., & Kahn, J.V. (1989). Research in Education. 16 th ed. Newdelli: Prentice-hall.

Conbach Lee J. (1970). Essential of Phychological Testing. New york: Harper & Row.

Denzin, Norman K. (1970). The Research Act in Sociology : A Theoretical Introduction to Sociological Methods. Butterworth’s (London), England.

Lawrence Barham & Daniel Everett. (2020). Semiotics and the Origin of Language in the Lower Palaeolithic. Journal of Archaelogical Method and Theory. 28 : 535-579.

Roselien Vervaet, Mieke Van Houtte, & Peter A.J. Stevens. (2018). Race/Ethnicity, Place, and Art and Culture Entrepreneurship in Underserved Communities. Journal of Teaching and Teacher Education. 78 : 68-77.

Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harper and Row.