การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง ด้วย CIPPIBEM MODEL
คำสำคัญ:
การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, CIPPIBEM Modelบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินบริบทของหลักสูตร 2) ประเมินปัจจัยนำเข้าของหลักสูตร 3) ประเมินกระบวนการของหลักสูตร 4) ประเมินผลผลิตของหลักสูตร 5) ประเมินผลกระทบของหลักสูตร 6) ประเมินประโยชน์ของหลักสูตร 7) ประเมินประสิทธิภาพของหลักสูตร 8) ประเมินความทันสมัยของหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง กลุ่มตัวอย่างในการให้ข้อมูล เป็นอาจารย์ นักศึกษา บัณฑิต ผู้ทรงคุณวุฒิ และผู้เกี่ยวข้อง จำนวน 27 คน ผู้เชี่ยวชาญในการสัมมนากลุ่มย่อย ตรวจสอบ ยืนยัน ผลการดำเนินการ จำนวน 5 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถามที่ มีความความตรงรายข้อระหว่าง .80-1.0 และมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .784 สถิติที่ใช้ประกอบด้วยค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
ผลการประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหาร คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน พบว่าอยู่ในระดับมากที่สุด 2 ด้าน เรียงจากค่ามากไปหาน้อย คือ ด้านผลผลิต ด้านประสิทธิภาพ และอยู่ในระดับมาก 6 ด้าน เรียงจากค่ามากไปหาน้อย คือ ด้านประโยชน์ ด้านผลกระทบ ด้านบริบทหลักสูตร ด้านกระบวนการ ด้านความทันสมัย และด้านปัจจัยนำเข้า ตามลำดับ
ผลการตรวจสอบยืนยัน การดำเนินงานหลักสูตรในภาพรวม พบว่าผู้เชี่ยวชาญ 5 คน ประเมินภาพรวม ด้านความถูกต้อง ร้อยละ 65.80 ด้านความเหมาะสม ร้อยละ 59.60 ด้านความเป็นไปได้ ร้อยละ 52.80 และด้านการนำไปใช้ประโยชน์ ร้อยละ 55.00
เอกสารอ้างอิง
เชษฐภูมิ วรรณไพศาล. (2562). การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาวิชาเอกสังคมศึกษา (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ.2557) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. Journal of Education, Mahasarakham University. 13(2): 139-151.
น้ำมนต์ เรืองฤทธิ์และคณะ. (2564). การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. นครปฐม. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปิยะธิดา ปัญญา. (2562). การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พรทิพย์ ไชยโส. (2565). การประเมินและพัฒนาหลักสูตรศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 10(2): 21-37.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2563). การวิจัยประเมินหลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการปรึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี. 15(1): 76-87.
ภาวิช ทองโรจน์. (2564). บทบาทตามภารกิจอุดมศึกษาของสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 15(2): 13.
วิทยา เจียรพันธุ์. (2563). ความต้องการกำลังคนระดับปริญญาเอกของประเทศไทย ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ. 8(3): 1-13.
สมคิด พรมจุ้ย. (2561). การประเมินหลกัสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers
Jolly Yokiko, W.L. (1991). Modern Inorganic Chemistry. (2 nd ed.). New York: Mc Graw-Hill.
Stufflebeam, D. L. (1971). Educational Evaluation and Decision Making Itasca. Illinois: Peacock.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
