การสร้างความชอบธรรมทางการเมืองแนวพระพุทธศาสนา
คำสำคัญ:
ความชอบธรรม, นักการเมือง, พระพุทธศาสนาบทคัดย่อ
การเมืองเป็นเรื่องเกี่ยวกับวิธีการได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองและการบริหารราชการแผ่นดิน เป็นกิจกรรมที่ต้องเกี่ยวข้องกับกลุ่มบุคคล สังคม และกระบวนการในการบริหาร กระบวนการจัดสรรผลประโยชน์เพื่อให้กลุ่มบุคคล สังคม ประเทศ ให้อยู่ร่วมกันอย่างมีกฎระเบียบและการใช้อำนาจที่ได้มาเพื่อสร้างความผาสุกให้แก่ประชาชนนั้นต้องมีความชอบธรรมในการได้มาซึ่งอำนาจ การถือธรรมเป็นหลักในปกครองตามแนวพระพุทธศาสนา คือ การยึดถือความถูกต้องชอบธรรมเป็นเครื่องมือตัดสินใจในการบริหารประเทศชาติอบ้านเมือง จึงเป็นการสร้างความชอบธรรมทางการเมืองแนวพุทธเพื่อใช้สนับสนุนการปกครอง เรียกว่า “ธรรมาธิปไตย” ถือความถูกต้องเป็นหลักจึงเป็นการสร้างความชอบธรรมทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา
เอกสารอ้างอิง
จรูญ สุภาพ. (2514). หลักรัฐศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลปะ. (2555). เอกสารประกอบการสอน ความรู้พื้นฐานทางรัฐศาสตร์. จันทบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏรําไพพรรณี.
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2517). ความคิดอิสระ : รวมบทความทางการเมืองระหว่างปี 2511 - 2516, กรุงเทพมหานคร : พิฆเณศ.
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2535). รัฐ. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูวงศ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : พิฆเณศพริ้นติ้ง.
ณรงค์ สินสวัสดิ์. (2539). จิตวิทยาการเมือง. กรุงเทพมหานคร : วัชรินทร์การพิมพ์.
ดานุภา ไชยพรธรรม. (2537). การเมืองการปกครอง (ฉบับชาวบ้าน). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มายิก.
เดชชาติ วงศ์โกมลเชษฐ์. (2538). หลักรัฐศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร อักษรเจริญทัศน์.
ทิพาพร พิมพิสุทธิ์. (2542). พัฒนาการเมือง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นงเยาว์ พีระตานนท์. (2541). การเมืองการปกครอง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.
บรรพต วีระสัยและคณะ. (2551). รัฐศาสตร์ทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ประทาน คงฤทธิศึกษากร. (2526). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร : พีระพัธนา.
ประยงค์ สุวรรณบุบผา. (2541). รัฐปรัชญา แนวคิดตะวันออก–ตะวันตก, กรุงเทพมหานคร : โอเดียน สโตร์.
ประหยัด หงษ์ทองคำ. (มปป.). การพัฒนาทางการเมืองโดยกระบวนการปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัดพาพาส.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2549). ธรรมาธิปไตยไม่มาจึงหาประชาธิปไตยไม่เจอ (จุดบรรจบ : รัฐศาสตร์กับนิติศาสตร์). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : มูลนิธิพุทธธรรม.
พระศรีปริยัติโมลี (สมชัย กุสลจิตโต). (2547). พุทธศาสตร์ร่วมสมัย 1. พระนครศรีอยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พุทธทาสภิกขุ. (2531). การเมือง คือ ธรรมะ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์อรุณวิทยา.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์
ราชบัณฑิตย์สถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร :นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2556). ความถูกต้องตามกฎหมาย ความชอบธรรมทางการเมือง และธรรมแห่งอำนาจ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิษณุ เครืองาม .2530. กฎหมายรัฐธรรมนูญ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : นิติบรรณาการ.
สนธิ เตชานันท์. (2543). พื้นฐานรัฐศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2537). การเมือง : แนวความคิดและการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร : สุนทรออฟเซ็ทสมาคมทัศน์.
สุริยะใส กตะศิลาและคณะ. (2550). การสร้างความชอบธรรมทางการเมือง (Political legitimacy)กรุงเทพมหานคร : พิมพลักษณ์.
อานนท์ อาภาภิรม. (2545). รัฐศาสตร์เบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
อุดม ตะนังสูงเนิน. (2535). พัฒนาการทางการเมืองในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร : เอ.บี.ซี.ดี.กรุ๊ฟการพิมพ์.
โภคิน พลกุล และชาญชัย แสวงศักดิ์. (2541). หลักกฎหมายมหาชน เล่ม 1 พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร : นิติธรรม.
วิกิพีเดีย. ความชอบธรรม. [ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566. จาก https://th.wikipedia. org/wiki/ความชอบธรรม_(รัฐศาสตร์)
วิกิพีเดีย. ความเห็นพ้อง. [ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566. จาก https://th.wikipedia . org/wiki/ความเห็นพ้อง
รณชัย โตสมภาค. ประชาธิปไตย. [ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566.จาก https://shorturl . asia/e1b7K
ลิขิต ธีรเวคิน. (2549). ความชอบธรรมทางการเมือง (Political Legitimacy) ของผู้ใช้อำนาจรัฐ. [ออนไลด์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566. จาก https://mgronline. com/daily/ detail/ 94900 000 28 434)
สมบัติ จันทรวงศ์. (2548, 25 ธันวาคม). จอห์น ล็อค กับสิทธิในการปราบรัฐบาลที่เป็นขบถ. [ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566. จาก https://mgronline. Com /daily/ detail/ 9480000176606
วิกิพีเดีย. ความชอบธรรม_(รัฐศาสตร์). [ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566. จาก https://th.wikipedia.org/wiki/ความชอบธรรม (รัฐศาสตร์)
วิกิพีเดีย. สัญญาประชาคม. [ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566. จาก https://th.wikipedia. org/wiki/สัญญาประชาคม
วิกิพีเดีย. สาธารณรัฐ. [ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2566. จาก https://th.wikipedia. org/wiki/สาธารณรัฐ
กัมลาศ เยาวะนิ. (2558). ความชอบธรรมของอำนาจในการปกครองตามแนวคิดแบบพุทธ และพราหมณ์. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 5(2) : 201.
สมบูรณ์ สุขสำราญ. (2522). พระพุทธศาสนากับการเมือง. วารสารสังคมศาสตร์คณะรัฐศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 16(4) : 8.
สุริยา รักษาเมือง. (2561). อุดมคติเพื่อการสร้างความสมดุลแห่งอำนาจในการปกครองรัฐ. วารสาร มจร. สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 7(4) : 150-157.
อนุชา พละกุล. (2563). ธรรมาธิปไตย : แนวคิด ทฤษฎี และการส่งเสริมการตื่นตัวทางการเมือง ระบอบประชาธิปไตยของเยาวชน. เพชรบุรีปริทรรศน์. 3(1) : 40.
อภิญญา ฉัตรช่อฟ้า. (2563). การเมืองกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 7(7) : 4.
ฉัฐวัฒน์ ชัชณฐาภัฏฐ์. (2563). รัฐประศาสนศาสตร์กับการเปลี่ยนแปลงยุคโลกาภิวัตน์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 7(5) : 92.
Aristotle. (1943). On Man In Univers. edited with Translation by Louis Popes Loomis. New York : Walter J. Black.
David, E. (1971). A Framework for Political Analysis. Englewood Cliffs, N. J. : Prentice – Hall, Inc.
Lasswell, Harold D. et. (1963). all, Power and Society. New Have : Yale University Press.
Max Weber. (1964). Politics as a Vocation. edited by H. W. Gert and C. Wright Mills, New York : Oxford University Press.
Sternberger, Dolf. (1968). "Legitimacy" in International Encyclopedia of the Social Sciences. (ed. D.L. Sills). New York: Macmillan. 9 : 244.
Weber. M. (1978). Economy and Society. Berkeley: University of California Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว