ความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเทศบาลนครนครปฐม

ดำรงศักดิ์ วุฒิสวัสดิ์; พชร  สันทัด; ศิริพร นุชสำเนียง

ผู้แต่ง

ดำรงศักดิ์ วุฒิสวัสดิ์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ
พชร สันทัด โรงเรียนนายร้อยตำรวจ
ศิริพร นุชสำเนียง โรงเรียนนายร้อยตำรวจ

คำสำคัญ:

ความเชื่อมั่น, การจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน, เทศบาลนครนครปฐม

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง ความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเทศบาลนครนครปฐม นำความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินใช้เป็นแนวทางในการจัดการความปลอดภัยในอนาคต มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเทศบาลนครนครปฐม และเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเทศบาลนครนครปฐม ผลการวิจัยพบว่า 1) ในภาพรวมระดับความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเทศบาลนครนครปฐมอยู่ในระดับมากทั้ง 3 ด้าน (ด้านสาธารณภัย ด้านความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน และด้านการจราจร) 2) การเปรียบเทียบความเชื่อมั่นต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลของประชากรกลุ่มตัวอย่าง พบว่า มีปัจจัยส่วนบุคคล 3 ประการ คือ อายุ อาชีพ และรายได้ มีความสัมพันธ์หรือส่งผลทำให้ค่าความเชื่อมั่นเฉลี่ยของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเทศบาลนครนครปฐม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ปัจจัยส่วนบุคคลที่เหลือ ได้แก่ เพศ สถานภาพ และระดับการศึกษา ไม่ส่งผลต่อความเชื่อมั่นเฉลี่ยของประชาชนต่อการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ข้อเสนอแนะ เทศบาลนครนครปฐม ควรเพิ่มการใช้สื่อเพื่อประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนทราบข้อมูลได้รวดเร็วและถูกต้อง อบรมให้ความรู้แก่ประชาชนในการช่วยเหลือตนเองเมื่ออยู่ในภาวะฉุกเฉิน และสร้างภาคีเครือข่ายกับหน่วยงานต่าง ๆ รวมทั้งชุมชนบูรณาการจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน

เอกสารอ้างอิง

กัลยา วาณิชย์บัญชา. (2548). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสถิติ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จังหวัดนครปฐม. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดนครปฐม 5 ปี (พ.ศ.2561-พ.ศ.2565). สืบค้นจาก http://www.nakhonpathom.go.th

จิรพันธ์ ไตรทิพจัส. (2542). โครงการทางสังคมของโรงเรียนกับการแพร่ระบาดของยาบ้า: กรณีศึกษาโรงเรียนมัธยมศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

ตรีมินทร์ หิรัณย์ภาณุสิน และพงษ์พิษณุ ภัคดีณรงค์. (2565). ความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการด้านความปลอดภัยของหอพักรอบมหาวิทยาลัย กรณีศึกษา หอพักรอบ มหาวิทยาลัยมหิดลพื้นที่วิทยาเขตศาลายา. วารสารวิจัยวิชาการ ปีที่6 ฉบับที่ 1: หน้า 177-190. สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org

เทศบาลนครนครปฐม. (2564). แผนพัฒนาท้องถิ่น(พ.ศ.2561-พ.ศ.2565)เทศบาลนครนครปฐม แผน 5 ปี อำเภอเมือง นครปฐม จังหวัดนครปฐม. สืบค้นจาก www.nakhonpathomcity.go.th

พนมศักดิ์ วิลัยเลิศ. (2553). การจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของชุมชนในเขตองค์การ บริหารส่วนตำบลบ้านหม้อ อำเภอบ้านหม้อ จังหวัดสระบุรี. รายงานการศึกษาอิสระปริญญา รัฐประศาสนศาตรมหาบัณฑิต สาขาการวิชาการปกครองท้องถิ่น วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ไพฑูรย์ คุ้มคง. (2557). ความคิดเห็นของประชาชนต่อคุณภาพการให้บริการของเทศบาลตำบลนายายอาม อำเภอนายายอาม จังหวัดจันทบุรี. หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและเอกชน วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.

มานะชัย อ้นภู. (2545). มาตรการรักษาความปลอดภัยสำหรับรถไฟฟ้าใต้ดินของการรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนแห่งประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์บัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุรชัย ปัญญาวุธวรกุล และพชร สันทัด. (2563). ความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการจัดการความ ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเทศบาลนครรังสิต. วรสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย ปีที่16 ฉบับที่ 2: หน้า 103-118. สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org

สมยศ ภวนานนท์. (2537). “การบริหารงานความปลอดภัยสมัยใหม่”. วรสารความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อม. 4(1): 18-19.

อาคม ทีสุกะ. (2561). ความเชื่อมั่นของประชาชนที่มีต่อการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจสถานีตำรวจภูธรในสังกัดตำรวจภูธรจังหวัดสกลนคร. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป มหาวิทยาลัยนครพนม 48000

Yamane, Taro.1976. Statistics, An Introductory Analyasis,2nd Ed., New York : Haper and Row.