ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อระดับปริญญาโทของวิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
คำสำคัญ:
การตัดสินใจ, การศึกษาต่อ, ปัจจัย, ปริญญาโท, วิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคมบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อระดับปริญญาโทของวิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ 2) นำไปใช้เป็นแนวทางในการกำหนดกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ การพัฒนาหลักสูตร และการส่งเสริมภาพลักษณ์ของวิทยาลัยนวัตกรรมสื่อสารสังคม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นิสิตระดับปริญญาตรี นิสิตระดับปริญญาโท และผู้ที่สนใจเข้าศึกษาต่อจำนวน 220 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามและวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและเชิงอนุมาน ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Independent t-test, ANOVA และ Pearson’s Correlation โดยค่าความเชื่อมั่นของข้อคำถามเฉลี่ยรวม 0.94 ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อในภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะด้านภาพลักษณ์ของคณะและมหาวิทยาลัย ด้านอาจารย์ผู้สอน และด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ซึ่งมีค่าเฉลี่ยสูงสุด การวิเคราะห์เปรียบเทียบพบว่า ลักษณะประชากรศาสตร์บางตัวแปร เช่น อายุ อาชีพ รายได้ และสาขาที่สนใจ มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญกับการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อ นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างปัจจัยทั้ง 8 ด้านกับการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อ สะท้อนให้เห็นถึงความสอดคล้องระหว่างคุณลักษณะของหลักสูตรกับความต้องการของกลุ่มเป้าหมายข้อเสนอแนะจากการวิจัย ได้แก่ ควรส่งเสริมภาพลักษณ์ของคณะผ่านผลงานของศิษย์เก่าและอาจารย์ พัฒนาช่องทางสื่อประชาสัมพันธ์ที่หลากหลายและเข้าถึงง่าย เช่น Social Media และควรพัฒนาหลักสูตรให้มีความทันสมัย ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน
เอกสารอ้างอิง
ณีชญา โหมดเครือ. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนักศึกษาคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วารสารการวิจัยธุรกิจ, 12(1), 45–58.
นภิสา มิตรณรงค์. (2565). การตัดสินใจศึกษาต่อระดับปริญญาโทของคนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ประเสริฐ ศิริเสรีวรรณ. (2561). ประชากรศาสตร์ธุรกิจ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยและพัฒนา.
ฐาปนี ชูมาก. (2563). การตัดสินใจศึกษาต่อในระดับปริญญาโทของบุคคลในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
ศรินภรณ์ บุญฤทธิ์. (2563). การศึกษาการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างประชากรต่อธุรกิจค้าปลีกในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2538). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสาร.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 พ.ศ. 2565-2569. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2567). เกณฑ์คุณภาพการศึกษาเพื่อการดำเนินการที่เป็นเลิศ ฉบับปี 2567-2570. นนทบุรี: ภาพพิมพ์.
สุวสา ชัยสุรัตน์. (2537). ประชากรศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญญ์ชิสา ภัทรศิริวรัชยา และศิรรัตน์ จิตรนพรัตน์. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษา. วารสารบริหารธุรกิจเพื่อสังคม, 5(2), 12–25.
ธนัณชัย สิงห์มาตย์. (2555). การเปรียบเทียบและการใช้ในการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธนินท์รัฐ รัตนพงศ์ภิญโญ. (2561). กลยุทธ์ธุรกิจ SME ยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: พีเพิลมีเดีย.
ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2548). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Hanna, N., & Wozniak, R. (2001). Consumer behavior: An applied approach. Prentice
Kotler, P., & Keller, K. L. (2016). Marketing management (15th ed.). Pearson Education.
Schiffman, L. G., & Kanuk, L. L. (2003). Consumer behavior (8th ed.). Prentice Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว