Tourism Identity Factors Affecting the Success of Tourism Management in Chang Ta Kang Village, Surin Province
Main Article Content
Abstract
The research aims to identify the tourism resources identities of Chang Ta Kang Village in Surin Province and examine the relationship between tourism resources and the tourism management success. This research used the mixed methodology by utilizing the survey questionnaire to gather data from 400 Thai tourists and the structured interview selected from 20 Chang Ta Kang Village tourism stakeholders. The study used t-test, F-test (ANOVA), and Multiple Regression Analysis to analyze the data. The findings revealed six categories of Chang Ta Kang village identities, namely: 1) wooden house 2) local food 3) local products 4) tradition and culture 5) tourism activities, and 6) tourism attractions
The Chang Ta Kang Village tourism resources identity had a positive correlation with the success in tourism management. The tourist attraction aspect was found to be the most powerful factor affecting the success of the tourism management, followed by the aspects of tourism activities, tradition and culture, and local food respectively, whereas the aspects of wooden houses and local crafts were not found to be statistically significant at .05.Article Details
References
กาญจนา แสงลิ้มสุวรรณ และศรัณยา แสงลิ้มสุวรรณ. (2555). การท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรม ยั่งยืน. วารสารนักบริหาร. มหาวิทยาลัยกรุงเทพการ ท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
จริยาวัฒน์ โลหะพูนตระกูล. (2553). การพัฒนาและแก้ไขปัญหา ชุมชน ด้านการจัดการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษาตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง อ.พระประแดง
จ.สมุทรปราการ. วารสาร มฉก.วิชาการ, 14.
ณัฐพล มีแก้ว. (2555). ถนนชายโขงเมืองเชียงคาน: การทำ วัฒนธรรมให้เป็นสินค้าเพื่อการท่องเที่ยวอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. การประชุมวิชาการเสนอ ผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 13. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ทิดกร สอนภาษา. (2551). ภาษาไทยขัดใจปู่ เอกลักษณ์-อัตลักษณ์. คม ชัด ลึก City life. คมชัดลึก, 445.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้ง ที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระมหาบุญพิเชษฐ์ จันเมือง. (2553). การจัดการการท่องเที่ยว ในพระอารามหลวงชั้นเอก ในเกาะรัตนโกสินทร์. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เยาวภา เจริญรื่น. (2549). การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมหมู่บ้าน ช้างบ้านตากลาง ตำบลกระโพ อำเภอท่าตูม จังหวัดสุรินทร์. วิทยานิพนธ์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
รัตนา อัตภูมิสุวรรณ์. (2547). องค์การและการจัดการ (Organization&Management). (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรม, สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). พจนานุกรมฉบับ ราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์. รัศมี.
ลินจง โพชารี. (2554). การค้นหาอัตลักษณ์ทางการท่องเที่ยวอย่างมีส่วนร่วมของชุมชนเชียงคาน.มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิธาน จีนาภักดิ์. (2555). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชายไทยที่มีต่ออุทยานน้ำตกเอราวัณ จังหวัดกาญจนบุรี. ปริญญานิพนธ์. สาขาการจัดการนันทนาการ, มหาวิทยาลัยศรีนครินทวิโรฒ.
ศิริลักษณ์ สุวรรณวงศ์. (2538). ทฤษฎีและเทคนิคการสุ่มตัวอย่าง. ภาควิชาคณิตศาสตร์. คณะวิทยาศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุขใจ สมพงษ์พันธุ์. (2548). ช้างสุรินทร์: เส้นทางวิจัยเพื่อการสร้างบทเรียนวิทยาศาสตร์ท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 1). เครือข่ายงานวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฎ
สำนักงาคณะกรรมการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สุจรรยา โชติช่วง. (2554). การศึกษาสภาพการพัฒนาอัตลักษณ์และเอกลักษณ์ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต1. การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุทัศน์ ละงู. (2551). วิถีชีวิตและศักยภาพที่เอื้อต่อการท่องเที่ยว เชิงอนุรักษ์โฮมสเตย์ กรณีศึกษาชุมชนชาวเลบ้านสังกาอู้ อำเภอเกาะลันตำ จังหวัดกระบี่. วิทยานิพนธ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2546). อัตลักษณ์ (Identity) การทบทวน ทฤษฎีและกรอบแนวคิด. กรุงเทพฯ: สำนักงาน คณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.