Tourists’ Expectation and Satisfaction of Home Stay Services at KOH-YOR

Main Article Content

Waraporn Suksanchananun

Abstract

The objective of this research were to compare the expectation and satisfaction toward home stay service at KOH-YOR by sampling 260 tourists with W.G. Cochram method at confidence level 95% ± 5% between year 2012-2013.The data were analyzed with descriptive statistic. The result showed in percentile, means and IPA technique compared the expectation and satisfaction data include testing hypotheses by statistical t-test. The average rate expectation and satisfaction of the market 7Ps were high level but the satisfaction scores were lower than the expectations, both overall and in the subsidiaries. The range of expectation was 3.75-3.97 points, for satisfaction was 3.40-3.79 points. When comparing the expectation and the satisfaction by IPA technique, the average rate expectation and satisfaction of factors in the market 7Ps were in quadrant II including product, price, place, process, person and physical. The results showed that there was balance between the tourists’ expectation and the ability of home stay service satisfaction. In terms of marketing promotion in Quadrant I, the expectations of the tourists do not get to respond adequately. The hypothesis testing, the researchers found, tourists had expectations and satisfaction with home stay service in marketing mix factor including products, pricing, place, promotion, process, person and physical differences at significant level of 0.05.

Article Details

How to Cite
Suksanchananun, W. (2016). Tourists’ Expectation and Satisfaction of Home Stay Services at KOH-YOR. WMS Journal of Management, 5(1), 60–73. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/wms/article/view/47203
Section
Research Articles-Academic Articles
Author Biography

Waraporn Suksanchananun

Lecture of Management, Hatyai Business School, Hatyai University

References

Collier and Harraway. (1997). Principler of Tourism.Auckland: London Paul Ltd.

Zeithaml, V.A., Bitner, M.J. and Gremler, D.D.(2006). Service Marketing: Intergrating Customer Focus Across the Firm. 4thed. Singapore: McGraw-Hill.

กรวรรณ สังขกร. (2557). ที่พักแรมแบบโฮมสเตย์และการจัดการ. สืบค้นเมื่อ 30 กันยายน 2557, สืบค้นจาก http://www.slideshare.net/ blackstarshooter99/6-5-37942305.

กัณคริษฐา แสวงกิจ. (2554). กลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดของผู้ประกอบการโฮมสเตย์จังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

จริญญา ณพิกุล วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2555). การศึกษาศักยภาพด้านการท่องเที่ยวเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดเชียงราย. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมพะเยาวิจัย (กลุ่มการวิจัยท่องเที่ยวยั่งยืน), 1(1), 167-175.

จันทิมา อภิวิสุทธิรักษ์ ปรียาพร ดิสสะมาน. (2552). พฤติกรรมและปัจจัยด้านการท่องเที่ยวที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้บริการบ้านพักโฮมสเตย์ ตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะศิลปะศาสตร์, มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ชลระดา หนันติ๊. (2552). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อแหล่งท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอน. คณะเศรษฐศาสตร์,มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ชูเกียรติ ไชยวุฒิ. (2554). ทัศนคติและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการบริการโฮมสเตย์ของกลุ่มท่องเที่ยวตำบลห้วยเขย่ง อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะวิทยาศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นราศรี ไววนิชกุล และชูศักดิ์ อุดมศรี. (2548). ระเบียบวิธีวิจัยธุรกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปิยะนุช มีเหว่าพันธ์. (2556). ความเป็นมาและความสำคัญของการท่องเที่ยว.สืบค้นเมื่อ 30 กันยายน 2557, สืบค้นจาก: https:// chaisupar3.wordpress.com/

ยุพาวรรณ วรรณวาณิชย์. (2548). การตลาดบริการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

รัฐวัชร์ พัฒนจิระรุจน์. (2557). ทฤษฎีการตลาด Marketing Theory. สืบค้นเมื่อ 30 พ.ย. 2557, สืบค้นจาก http://poundtv5. blogspot.com/2014/11/marketing-theory-dba06.html.

วชิราพันธ์ จมฟอง. (2553). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการให้บริการบ้านพักโฮมสเตย์ของชมรมท่องเที่ยวเชิงนิเวศบ้านโป่ง ตำบลป่าไผ่ อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

วิมลสิทธิ์ หรยางกูร. (2553). พฤติกรรมมนุษย์กับสภาพแวดล้อม. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิตติการ ทางชั้น. (2551). กลยุทธ์การตลาดการท่องเที่ยวของจังหวัดอุบลราชธานีในเชิงบูรณาการ. สารมนุษยศาสตร์, 4 (1), 21-34.

วีระรัตน์ กิจเลิศไพโรจน์. (2548). การตลาดธุรกิจบริการ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

วัฒนา ธรรมศิริ ธิดา จงก้องเกียรติ อุดม โอษฐยิ้ม

พราย แสงจันทร์ แก้วประทุมรัสมี กิรดา ลำโครัตน์, ธราพงษ์ รักขนาม ไปรยา ฉิมมี ศิรานุช ไตรบัญญัติกุล ฐาดินี พงษ์รูป และ จิระเดช ภูเต้านิล. (2555). ยุทธศาสตร์กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา พ.ศ. 2555 - 2559. สืบค้นเมื่อ 30 กันยายน 2557, สืบค้นจาก:http://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=3942.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2549). การวิจัยการตลาด. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัทธรรมสาร จำกัด.

ศุภจิต สนิทวงศ์ ณ อยุธยา. (2550). ความคาดหวังและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการบริการของโฮมสเตย์ในภาคตะวันออกเฉียง เหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการจัดการ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2554). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2557, สืบค้นจาก http://www.udru.ac.th/website/index.php/2011-12-01-03-25-36/685-2011-12-01-03-24-27.html

สมวงศ์ พงศ์สถาพร. (2550). เคล็ดไม่ลับการตลาดบริการ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: พี ซี พริ้นท์เทค.

แสงเดือน รตินธร. (2555). ปัจจัยผลักดันและปัจจัยดึงดูดที่มีผลต่อนักท่องเที่ยวชาวจีนในการตัดสินใจเลือกมาท่องเที่ยวในประเทศไทย.วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 18 (1), 84-104.