การวิเคราะห์ลีลาการเรียนรู้ของผู้เรียนระดับประถมศึกษา: การสังเคราะห์ทฤษฎีและแนวทางการประยุกต์ใช้
คำสำคัญ:
ลีลาการเรียนรู้, พฤติกรรมการเรียนรู้, พหุปัญญา, วาร์คโมเดลบทคัดย่อ
การวิเคราะห์การเรียนรู้มีความสำคัญเพราะช่วยให้ครูเข้าใจความแตกต่างระหว่างผู้เรียน เมื่อครูมีข้อมูลดังกล่าวจะสามารถออกแบบการเรียนรู้ที่เหมาะสมและสอดคล้องกับผู้เรียนแต่ละคนได้อย่างมีประสิทธิภาพ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำสนอ 1) การวิเคราะห์ลีลาการเรียนรู้ของผู้เรียน 2) ตัวอย่างแบบวิเคราะห์จากนักวิชาการจำนวน 3 แนวคิดหลัก ได้แก่ แนวคิดของ Grasha & Riechmann (1975) ที่มุ่งเน้นบทบาทและพฤติกรรมการเรียนรู้ในชั้นเรียน แนวคิดของ Fleming & Mills (1992) หรือที่รู้จักกันในชื่อ VARK Model ซึ่งแบ่งรูปแบบการเรียนรู้ตามช่องทางการรับรู้ และแนวคิดของ Howard Gardner (1983) ที่อธิบายความแตกต่างของผู้เรียนผ่านพหุปัญญา (Multiple Intelligences) 3) นำเสนอแนวทางการประยุกต์ใช้ข้อมูลการวิเคราะห์ในห้องเรียน เพื่อเป็นพื้นฐานในการออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ที่ตอบสนองต่อความแตกต่างระหว่างบุคคลอย่างแท้จริง การที่ครูผู้สอนมีการวิเคราะห์ผู้เรียนล่วงหน้า จะช่วยให้สามารถจัดการเรียนรู้ได้อย่างหลากหลาย ตรงกับความต้องการและความถนัดของผู้เรียน อันจะส่งผลให้ผู้เรียนเกิดแรงจูงใจ มีส่วนร่วมในกระบวนการเรียนรู้ เรียนรู้ได้เต็มศักยภาพ และบรรลุเป้าหมายทางการศึกษาอย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา จันทร์ประเสริฐ. (2566). รูปแบบการเรียนและลีลาการเรียนรู้ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัยรังสิต [รายงานการวิจัย]. สถาบันวิจัย มหาวิทยาลัยรังสิต.
ทิศนา แขมณี. (2551). ลีลาการเรียนรู้. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ลัดดา หวังภาษิต. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ภาษาอังกฤษที่เสริมสร้างความสุขในการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาโรงเรียนสาธิต สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา [วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].
ราชบัณฑิตยสถาน. (2553). พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ประยุกต์). ราชบัณฑิตยสถาน.
เปศล ชอบผล, จีราพร พระคุณอนันต์, กรพินธุ์ ฤทธิบุตร, และ นิติบดี ศุขเจริญ. (2563). ศึกษาเรื่องรูปแบบการเรียน. วารสารจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต, 10(2), 103-109.
ศักดิ์คเรศ ประกอบผล. (2563). การวิเคราะห์ผู้เรียน: ลีลาการเรียนรู้. ครุศาสตร์วารสาร: Journal of Educational Studies, 14(2), 1-14.
ศิริวรรณ วณิชวัฒนวรชัย. (2559). การจัดการเรียนรู้ที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 13(2), 7-21.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). แนวทางการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนตามศักยภาพ. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
เสาวลักษณ์ รัตนวิชช์. (2555). การเปรียบเทียบผลการสอนภาษาอังกฤษแก่นิสิตครูมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒโดยใช้โปรแกรมการสอนแบบแนวคิดหลักข้ามหลักสูตรด้วยทฤษฎีพหุปัญญาและโปรแกรมการสอนแบบเดิม. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Armstrong, T. (2009). Multiple intelligences in the classroom (3rd ed.). ASCD.
Bahar, M. (2009). The relationships between pupils’ learning styles and their performance in mini science projects. Educational Sciences: Theory and Practice, 9(1), 31-49.
Dunn, R., & Dunn, K. (1978). Teaching students through their individual learning styles: A practical approach. Reston Publishing.
Dunn, R., & Dunn, K. (1987). Understanding the learning styles of students. Reston Publishing.
El-Saftawy, E., Latif, A. A. A., ShamsEldeen, A. M., Alghamdi, M. A., Mahfoz, A. M., & Aboulhoda, B. E. (2024). Influence of applying VARK learning styles on enhancing teaching skills: Application of learning theories. BMC Medical Education, 24(1), Article 1034. https://doi.org/10.1186/s12909-024-1034
Felder, R. M., & Brent, R. (2005). Understanding student differences. Journal of Engineering Education, 94(1), 57-72.
Fleming, N. D., & Mills, C. (1992). Not another inventory, rather a catalyst for reflection. To Improve the Academy, 11, 137–155.
Gardner, H. (1983). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. Basic Books.
Gardner, H. (2006). Multiple intelligences: New horizons. Basic Books.
Grasha, A. F., & Riechmann, S. W. (1975). Teaching styles: A study of their relationship to learning styles. Theory Into Practice, 14(2), 87-92.
Grasha, A. F. (1996). Teaching with style: A practical guide to enhancing learning by understanding teaching and learning styles. Alliance Publishers.
Harrison, G., Andrews, J., & Saklofske, D. (2003). Current perspectives on cognitive learning styles. Education Canada, 43(2), 44-47.
Hattie, J., & O’Leary, J. (2025). The power of feedback in learning. Routledge.
Khamkhien, A. (2010). English language teaching and learning: Issues and challenges. Chulalongkorn University Press.
Lazear, D. (1999). Eight ways of knowing: Teaching for multiple intelligences. Skylight Professional Development.
Othman, M., & Amir, Z. (2010). Understanding learning styles in higher education. Journal of Educational Research, 3(2), 45-56.
Pashler, H., McDaniel, M., Rohrer, D., & Bjork, R. (2008). Learning styles: Concepts and evidence. Psychological Science in the Public Interest, 9(3), 105-119.
Rahayu, D. C., Suryani, S., & Zainiyati, H. S. (2020). Identification of VAK learning styles (visual, auditory, kinesthetic) of primary school students in Indonesia. International Journal of Education and Research, 8(9), 181-190.
Tabatabai, L., & Esfahani, M. (2024). Investigating the impact of creative teaching methods in Persian language lessons with emphasis on VARK learning styles on the learning of primary school students. Journal of Research in Instructional Methods, 2(3), 61-89.
Tiansoodeenon, M., & Sitthitikul, P. (2024). The theoretical review and practice of multiple intelligences in English language teaching. LEARN Journal: Language Education and Acquisition Research Network,17(1), 55-72.
Tomlinson, C. A. (2014). The differentiated classroom: Responding to the needs of all learners (2nd ed.). ASCD.
Wongwanich, S., et al. (2021). Educational assessment and learning outcomes. Chulalongkorn University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
เวอร์ชัน
- 2025-12-27 (2)
- 2025-12-27 (1)
