Forms and aesthetic values in mural paintings at Wat Sanuan Wari Phattanaram, Hua Nong village, Hua Nong sub-district, Ban Phai district, Khon Kaen province
Keywords:
Mural paintings , Forms , Aesthetic values , RelativismAbstract
This article aims to classify forms and analyze their aesthetic values in mural paintings at Wat Sanuan Wari Phattanaram , Hua Nong village, Hua Nong sub-district, Ban Phai district, Khon Kaen province. The data was compiled to be analytically described through field surveys and non-structured interviews. Methods for collecting data for descriptive analysis were qualitative research tools such as field surveys and unstructured interview.Data obtained from field surveys are used to classify the main formsinto groups. Analyze the aesthetics that appear on the formsof mural paintings. The results of the analysis revealed mural paintings appears on four walls both inside and outside. There are 4 main forms which are human forms, animal forms, natural forms and architectural forms. In terms of aesthetics, it was found that Mural Paintings has 2 characteristics of aesthetic value: forms value and story value If analyzing aesthetics according to aesthetic guidelines, it will be found that mural paintingsis a relativistic beauty that arises from the combination of subjective and subjective concepts. It is in the middle between the perfect beauty of the visual aesthetic qualities and aesthetic feelings of the perceiver.
References
กิตติ์ธนัตถ์ ญาณพิสิษฐ์. (2560). สถานภาพฮูปแต้มอีสาน : อดีตจนถึงปัจจุบัน. วารสารบริการปกครอง. 6(2) : 155-173.
จักริน เงินทอง. (2557). จิตรกรรมฝาผนังอีสานที่ปรากฏอิทธิพลจิตรกรรมไทยภาคกลาง : กรณีศึกษาจังหวัดขอนแก่น. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม 2564, สืบค้นจาก : https://gsbooks.gs.kku.ac.th/57/grc15/files/hmo42.pdf.
ชวลิต อธิปัตยกุล. (2554). ฮูปแต้มฝาผนังสิมอีสาน : การสืบทอดพัฒนาทางงานช่างอีสาน ก่อน พ.ศ. 2500. วารสารศิลปกรรมบูรพา. 12(1) : 137-156.
ติ๊ก แสนบุญ. (2560). ลักษณะอีสาน : ว่าด้วยศิลปวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 3, อุบลราชธานี : บริษัทยงสวัสดิ์อินเตอร์กรุ๊ป.
นงนุช ภู่มาลี. (2558). ภาพทศชาติชาดก ภาพสะท้อนการสืบทอดศาสนาในจิตรกรรมอีสาน ช่างท้องถิ่น กรณีศึกษาจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 7(2) : 227-248.
บุรินทร์ เปล่งดีสกุล. (2554). พัฒนาการของจิตรกรรมฝาผนังอีสาน กรณีศึกษาจังหวัดขอนแก่น จังหวัดมหาสารคาม และจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 3(1) : 84-113.
ปิยนัส สุดี (2557). ฮูปแต้ม : ภาพสะท้อนสังคมและวัฒนธรรมในเขตอีสานตอนกลาง. วารสารศิลปกรรมบูรพา. 17(2) : 33-56.
ไพโรจน์ สโมสรและคณะ. (2532). จิตกรรมฝาผนังอีสาน. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊พ.
มัย ตะติยะ. (2547). สุนทรียภาพทางทัศนศิลป์. กรุงเทพฯ : วาดศิลป์.
สุภาวดี ไชยกาล. (2556). วิเคราะห์คติธรรมจากจิตรกรรมฝาผนังวัดทุ่งศรีเมืองจังหวัดอุบลราชธานี. ปริญญาพุทธศาสนามหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
George Santayana. (2021). The Sense of Beauty: Being the Outlines of Aesthetic Theory. สืบค้นเมื่อ 23 ตุลาคม 2564, สืบค้นจาก : https://en.wikipedia.org/wiki/The_Sense_of_Beauty.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Asian Journal of Traditional and Innovative Arts and Textiles
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.