การพัฒนาโครงสร้างเครื่องแต่งกายอัตลักษณ์ไทย สู่บริบทร่วมสมัย

บทคัดย่อ

การพัฒนาโครงสร้างเครื่องแต่งกายอัตลักษณ์ไทยสู่บริบทร่วมสมัย มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างองค์ความรู้ทางด้านการออกแบบเครื่องแต่งกายร่วมสมัยโดยใช้โครงสร้างเครื่องแต่งกายไทยเป็นองค์ประกอบหลัก และสามารถพัฒนาเป็นเครื่องแต่งกายที่สอดคล้องกับบริบทของปัจจุบัน งานวิจัยชิ้นแบ่งเนื้อหาออกเป็น 2 ส่วนด้วยกันคือ การศึกษาข้อมูลเชิงเอกสารที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เครื่องแต่งกายไทย ประกอบกับประวัติศาสตร์เครื่องแต่งกายประจำชาติอื่น ๆ ในภูมิภาคเอเชีย เพื่อสืบค้นอัตลักษณ์ความเป็นไทยในโครงสร้างเครื่องแต่งกาย ประกอบกับค้นหาแนวคิดด้านการออกแบบเพื่อนำมาปรับใช้เป็นกรณีศึกษาควบคู่กับการทำวิจัยเชิงคุณภาพผ่านการสัมภาษณ์ความคิดเห็น มีกลุ่มประชากรแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มหลัก ได้แก่ กลุ่มผู้เชี่ยวชาญในสาขาที่เกี่ยวข้องจำนวน 5 ท่าน และกลุ่มเป้าหมาย จำนวน 5 ท่าน โดยกลุ่มเป้าหมายนี้ต้องมีอายุในช่วง 25– 35 ปี ประกอบด้วยผู้ชาย 1 ท่าน และผู้หญิงอีก 4 ท่าน ซึ่งในส่วนของกลุ่มเป้าหมายนั้นจะมีการเก็บตัวอย่างรูปถ่ายสำหรับการวิเคราะห์เพิ่มเติม จากการศึกษาเชิงเอกสาร และการวิจัยเชิงคุณภาพส่งผลให้ผู้วิจัยสามารถสรุปทฤษฎีในการพัฒนาเครื่องแต่งกายร่วมสมัยที่มีรากฐานจากเครื่องแต่งกายประจำชาตินั้นต้องการการผสมผสานจาก 2 ส่วนเข้าด้วยกัน ได้แก่อัตลักษณ์เชิงโครงสร้างเครื่องแต่งกายประจำชาติ ประกอบกับบริบทความเป็นปัจจุบัน จึงจะบรรลุวัตถุประสงค์การวิจัยที่ตั้งไว้ ส่งผลให้เกิดเป็นต้นแบบเครื่องแต่งกายไทยร่วมสมัยที่สามารถใช้งานได้จริง ผลการประเมินผ่านการสัมภาษณ์กลุ่มประชากรชี้ให้เห็นว่าทฤษฎีดังกล่าวเป็นทฤษฎีที่ใช้งานได้จริง สามารถต่อยอดอัตลักษณ์เครื่องแต่งกายไทยให้อยู่ในบริบทร่วมสมัยได้ โดยผู้วิจัยพบว่าผลลัพธ์สามารถเปลี่ยนไปได้ตามบริบท หรือกลุ่มเป้าหมายที่มีความแตกต่างกัน